Bękart ze Stambułu (twarda)

Jak pokrętna i trudna potrafi być historia narodu ormiańskiego i tureckiego, która wzbudza po dzień dzisiejszy emocje w Turcji. Rozdrapane serca, utracone nadzieje, niespełnione pragnienia i przeszłość , która nie pozwala do dziś tym narodom żyć w spokoju z wiarą przebaczenia. Ludobójstwo jest ciężkim i trudnym do zaakceptowania nawet pokoleniowo grzechem wielu narodów.
To też rodzinna, międzypokoleniowa rodzinna historia kobiet, których łączy pokrewieństwo i historia dwóch skłóconych kultur, które współcześnie podejmują próbę pojednania.
To w końcu książka o szukaniu prawdy, własnego ja, egzystencji i ludzkiego sensu życia widziana oczyma młodych , nastoletnich, dorastających kobiet.
To książka, która przelata smaki i zapachy orientu z gorzką prawdą o rodzinnych losach i tragediach rodziny sióstr Kazanci. Jest niezwykle urokliwa, wciągająca, a zarazem przepełniona smutkiem i goryczą i trudną do przyjęcia prawdą, która w osobliwy sposób kończy rodziną udrękę.
Czytając tą książkę upajasz się wręcz zapachami kuchni ormiańskiej i tureckiej. Opis dań, i kultury ich tworzenia oddaje pełen urok współczesnego Stambułu gdzie po dzień dzisiejszy przywiązuje się ogromne znaczenie do rytuału jedzenia.
Nie sposób mi oddać całego uroku tej książki. Pragnę tylko nadmienić ,że każdy rozdział ma osobny tytuł, którego stanowi element naszego jedzenia czy też jakiegoś zapachu. To świetny zabieg pisarski dla podkreślenia uroku tej książki.
I w końcu cytaty, które gdzieś wskazują nam współczesnym ludziom co robimy z tym światem i po co nam to wszystko.
? Oto świat w którym żyjemy- pomyślała. Historia, polityka, religia, społeczeństwo, rywalizacja, marketing, wolny rynek, gra sił?ludzie skaczą sobie do gardeł, żeby wyszarpnąć jeszcze jeden okruch triumfu? Spokojnie mogła się obejść bez tego całego?
srania??
? Człowiek rodzi się wolny, a wszędzie tkwi w kajdanach. Istotna różnica polega na tym, że życie dzikusa toczy się w nim samym, podczas gdy człowiek społeczny żyje na zewnątrz siebie i potrafi żyć jedynie w cudzych sądach, jak gdyby odczuwał własne istnienie wyłącznie poprzez to, co inni o nim myślą.?

Są takie książki, które zostają z nami już do końca i właśnie "Bękart ze Stambułu" Elif Shafak się do nich zalicza.
.
Książka przedstawia przeplatające się historie tureckiej rodziny Kazanci oraz ormiańskiej Czachmachczian. I wydawać by się mogło, że niewiele łączy te rodziny, lecz nic bardziej mylnego. Im dalej podążamy za fabułą, tym więcej odkrywamy mrocznych sekretów, które chcąc nie chcąc, piętnują obie te rodziny. Ponadto, książka porusza bardzo trudny i ciężki temat dotyczący rzezi Ormian z 1915 roku.
.
Celowo nie chciałam Wam zdradzać szczegółów fabuły, ponieważ uważam, że warto samemu już od początku odkrywać historię wszystkich bohaterów. Ja tak zrobiłam i dzięki temu miałam ten element zaskoczenia, który mi towarzyszył już do końca powieści. Ja lubię, jak mnie książka stale zaskakuje, więc ta niewiedza odnośnie fabuły, wyszła u mnie na plus. Ogólnie sam pomysł na książkę, uważam za bardzo oryginalny i wciągający. Autorka świetnie tutaj przedstawiła więzy rodzinne jak i samych bohaterów. Mamy tutaj ogrom postaci bardzo różnorodnych i niesztampowych, którzy to nacechowani są indywidualnymi i ciekawymi osobowościami. Ich portrety psychologiczne, są dobrze przemyślane i bardzo realnie przedstawione. Co do warsztatu, to ja jestem oczarowna językiem Elif. Jej styl jest lekki, baśniowy i taki kolorowy, dzięki któremu mogłam się przenieść do malowniczego, pełnego zapachów i smaków Stambułu, który swoją drogą mnie zachwycił całkowicie. Ja się po prostu nie mogłam oderwać od tej powieści i cieszę się, że to właśnie od tego tytułu zaczęłam przygodę z twórczością Elif Shafak.
.
"Bękart ze Stambułu" to tak naprawdę poruszająca i skłaniająca do myślenia opowieść, o sile kobiet, ich walce w codziennym życiu i niezwykłej odwadze. Mnie te historie całkowicie urzekły, a tętniący życiem orientalny w tle Stambuł, dodał całości przepiękny obraz.