Batman Imposter

Fabuła Batman Imposter przenosi nas do czasów, kiedy to Bruce Wayne był dopiero początkującym superbohaterem. Od momentu założenia przez niego maski minęło stosunkowo niewiele czasu, ale wystarczyło to, aby wprowadzić popłoch w szeregach przestępców. Mieszkańcy metropolii regularnie śledzą jego dokonania i stopniowo zaczynają oni postrzegać Batmana jako obrońcę sprawiedliwości. Jest to jednak bardzo ciężka praca, która odbija się na psychice Wayne?a. Na dodatek w mieście pojawia się ?naśladowca?, który oczyszcza ulice w sposób o wiele bardziej bezpardonowy i momentami skrajnie brutalny. Prawdziwemu Mrocznemu Rycerzowi nie pozostaje więc nic innego jak tylko odkryć tożsamość naśladowcy, który niszczy jego renomę.

Początki bohaterskiej kariery Batmana dla fanów cyklu powinny być doskonale znane (chociażby dzięki komiksowi Batman Rok pierwszy). Mattson Tomlin (scenariusz) pod pewnymi względami nie tworzy więc niczego nowego. Nie oznacza to jednak, że nie potrafi on wydobyć ze sprawdzonej treści nowych pokładów niesamowitości, które powinny zaciekawić czytelnika. Już pierwsze strony albumu jasno dają do zrozumienia, że autor doskonale wie jak kreślić wielowątkową wciągającą opowieść, która wymyka się standardom komiksu superbohaterskiego. Batman Imposter jest bowiem dziełem, które trudno zaszufladkować do jednej konkretnej kategorii. Tytuł łączy bowiem w sobie elementy kryminału noir, psychologicznego thrillera, dramatu i widowiskowej sensacji.

Postępujące i w wielu momentach zaskakujące śledztwo, mające na celu odkrycie kim jest naśladowca to tylko część fabularnych zalet albumu. Tomlin wykorzystuje tutaj również podwójną narrację, aby pokazać złożoność zarówno Batmana, jak i całego miasta. Z jednej strony obserwujemy więc akcję z perspektywy samego głównego bohatera. Zamaskowanego Mrocznego Rycerza, który jest jednak tylko człowiekiem i zmaga się z wieloma problemami osobistymi (między innymi szukaniem właściwej motywacji czy koniecznością tłumienia gniewu). W drugiej scenariuszowej ekspozycji kluczową rolę odgrywa pewien dociekliwy detektyw, którego celem jest odkrycie tożsamości Batmana i jego powiązań z gigantycznymi pieniędzmi.

ROK DRUGI

Ideał może być tylko jeden, ale to jednocześnie sprawia, że kolejne rzesze twórców ten ideał chcą doścignąć. W przypadku opowieści o początkach Batmana takim dziełem doskonałym jest zdecydowanie ?Rok pierwszy? napisany przez Franka Millera, który, chociaż na rynku pojawił się trzydzieści pięć lat temu, po dziś dzień pozostaje opowieścią wielką i niedoścignioną. Wielu ją reinterpretowało, wielu się do niej odnosiło, jeszcze inni kontynuowali ją, snując opowieści osadzone w jej realiach (doskonałe prace duetu Loeb / Sale) i robią to nadal. A dowodem na to jest wydany właśnie album ?Batman Imposter?, osadzony w początkach działalności Bruce?a Wayne?a. I chociaż do dzieła Millera jest mu daleko, fani Gacka z pewnością powinni po niego sięgnąć.

Batman działa już od roku. Już, a może dopiero. Tak czy inaczej zdążył narobić sobie wrogów, niektórych bardzo potężnych, a ci są gotowi zrobić wszystko, by się go pozbyć i dalej robić to, co robili do tej pory.
I wtedy na ulicach pojawia się on. Drugi Batman. Morderca, bezwzględnie pozbywający się przestępców. A wina spada na prawdziwego Mrocznego Rycerza, na którego zaczyna polować policja. Gacek musi poznać prawdę i oczyścić swoje imię, ale czy może to zrobić, jako zamaskowany stróż prawa?

Ileż to już było komiksów osadzonych w początkowych miesiącach i latach działalności Batmana. A jednak wciąż są twórcy którzy chcą nam powiedzieć coś od siebie. Byli tacy, którzy zrobili to rewelacyjnie (?Batman: Długie Halloween?, ?Batman: Mroczne zwycięstwo czy ?Człowiek, który się śmieje?), czasem nie (?Batman: Year Two?). ?Imposter? znajduje się gdzieś pośrodku. Nie będę Wam zdradzał, czy jest to historia, którą można traktować kanonicznie, ale powiem, jedno: choć oparta na zgranym przecież motywie zbrodniarza udającego bohatera, pozostaje dziełem całkiem niezłym i wartym poznania.

Dużym plusem całości jest to, że skierowana jest ona do dorosłych czytelników. Co za tym idzie, opowieść, która i tak w przypadku Batmana byłaby mroczna, bo to jedna z cech charakterystycznych tej serii, staje się jeszcze mroczniejsza i brutalna. To działa na jej korzyść, tym bardziej, że rysunki Sorrentino, który opowieści grozy i thrillery czuje dobrze, potęgują wrażenie. Ich realizm, brud i nastrój, jaki budują wraz z oszczędnym, dobrze dobranym kolorem, są najmocniejszą stroną tego albumu i podnoszą jego poziom.

Słowem podsumowania, miła propozycja dla miłośników Batmana. Trochę sentymentalna ? trudno w tym wszystkim nie odnaleźć ech takich opowieści, jak ?Knightfall? (i zastępca Batmana, brutalny Jean-Paul). Czyta się ją dobrze i ma swój klimat, a to w tym wypadku ważne.