Azymut. Poszukiwacze zaginionego czasu (twarda)

Świetny, wciągający pierwszy tom serii. Przykuwająca uwagę kreska, z pełnymi kobiecymi kształtami, które złamią nie tylko męskie serca. Zmieniająca się z prędkością obracanych kartek akcja, która zaskakuje na każdym kroku. A przede wszystkim zakręcony świat przedstawiony z dziwoczkami, oraz innymi, wydawałoby się na pozór normalnymi stworzeniami lecz związanymi z czasem. Dotyczy to zwłaszcza ptaków. W tej części głównym bohaterem jest dawnotemu. Jak głosi legenda ptak ten znosi jedno jajo na dwanaście lat. I co dwunaste z nich ma dwanaście kropek. Ten, kto je zje stanie się nieśmiertelny. Czy rzeczywiście i jak taka nieśmiertelność wygląda dowiemy się dopiero w trzecim tomie. A w tym? Będziemy wraz z bohaterami starali się odnaleźć inne sposoby na oszukanie czasu. Rewelacja. Już dawno się tak dobrze nie bawiłam podczas lektury. Polecam.

PTAK CZASU
Dużo jest na naszym rynku europejskich komiksów fantastycznych, ale rzadko zdarza się dzieło takie, jak "Azymut". Nie do końca to SF i nie do końca fantasy. "Azymutowi" bliżej jest do retrofuturystyki, ale retrofuturystki z obszaru innego, niż zazwyczaj jej kojarzona, bo podgatunku clockwork punkowego. I choćby już dlatego warto po niego sięgnąć, jako po ciekawostkę, ale - na szczęście - powodów do lektury jest dużo więcej.

Poznajcie niezwykły świat. Alternatywę dla naszej rzeczywistości. Świat, jakby osadzony na skrzyżowaniu różnych etapów historii. Tu morskie podboje spotykają się z rewolucją technologiczną, a żywe stworzenia na stałe, biologicznie złączone są z mechanizmami niby zegarów. Ba, tu nawet istoty ludzkie żywią się metalowymi przedmiotami. I w takiej właśnie scenerii, gdzie nawet zwierzęta nabierają cech ludzkich, na tle wielkich przemian, gdy kierunki giną, jak ucieka czas, splatają się losy bohaterów opowieści. A wszystko to wina pięknej, acz niebezpiecznej kobiety. Ideału, z którym żenić chce się władca, a który ideałem okazuje się nie być. Okrętowy malarz zna ją jako złodziejkę koron, ale na co komu korony, które są bezwartościowe i nawet na skupie się ich nie przyjmuje, pewien królik wciąż ją kocha i gotów jest razem z nią trafić do więzienia, jego towarzysz zaś do więzienia zamierza ją wtrącić. Do czego to wszystko (do)prowadzi?

Pierwszy z pięciu planowanych tomów cyklu ?Azymut? zabiera nas w pełną humoru i szaleńczych przygód podróż do niezwykłej krainy, gdzie poza zabawą czeka na czytelników także coś więcej. Awanturnicza nuta z porcją przemyśleń i lekkim, typowo europejskim dowcipem, świetne dialogi, szczypta erotyki i intrygująca mechanika świata plus ciekawy bestiariusz. Zabieg z oparciem rozwoju technologicznego na mechanizmach zegarowych, jest o tyle prosty, co fascynujący. I umotywowany, doskonale korespondując z kwestiami czasu i przestrzeni.

Graficznie to typowo europejskie rysunki kadrowanie i ? co najważniejsze ? tradycyjny kolor. Nie komputerowe fajerwerki, a kładzione ręcznie barwy. Pastelowe farby kojarzące się z paletą znaną z ?Blacksada? czy komiksami Azpiriego, bajkowa acz szczegółowa kreska. I ten klimat oldschoolowej, uroczo naiwnej fantastyki spod znaku Verne?a, gdzie nie rządzi prawdopodobieństwo a nieograniczona fantazja.

Jednym słowem: polecam. To jedna z ciekawszych europejskich serii, jakie czytałem w ostatnich latach, świeża i bardzo przyjemna. Sięgnijcie, bo naprawdę warto.