AVATAR JAMESA CAMERONA

Niebieskie, humanoidalne stworzenia dla wtajemniczonych Naavi łypią na nas swymi wielkimi oczami z monstrualnej wielkości plakatów, porozwieszanych na ścianach bloków, zerkają z grafik komputerowych zamieszczanych na wszystkich większych portalach, wyskakują zamknięte w okienkach reklamowych otwierających się po załadowaniu kolejnej strony internetowej. Avatar po prostu jest wszędzie dosłownie można obawiać się tego, że Naavi wyskoczy do nas po otwarciu lodówki, wręczając kolejny reklamowy gadżet, mający zachęcić nas do seansu. Pewnie i tych wszystkich reklam dookoła trochę za dużo, bo mogą męczyć ba, nawet zniechęcić do seansu, bo ponoć to, co dobre reklamować się nie musi. Niemniej pamiętajcie, gdy Naavi wyskoczy z lodówki i zaprosi was na seans to posłuchajcie niebieskiego stwora, ponieważ Avatar to niemal trzy godziny seans wizualnego mistrzostwa świata. Kampanie reklamowe nie kłamią Avatar otwiera w kinie zupełnie nowy rozdział w historii kina.
Wielu ludzi, zainteresowanych tematem, obawiało się, że pod wizualnym majstersztykiem Cameron przemyci widzowi mało interesującą historię. Bało się o to, że Avatar będzie, jak pięknie opakowany czekoladowy cukierek, który zamiast nadzienia ma w środku powietrze. Nie znaczy to jednak, przynajmniej w moim odczuciu, że Cameron podrzucił nam wspominanego cukierka bez nadzienia w środku. Gdy podejdziemy do całej historii z odpowiednim dystansem i nie damy oszukać się kampanii reklamowej, która głosi, że przed naszym nosem pojawia się arcydzieło nie tylko pod względem technicznym, ale i treściowym- to wyjdziemy z kina z ogromnym uśmiechem na ustach, szeroko otworzonymi oczami oraz szczęką pobolewającą od zbyt długiego wiszenia w bezwładzie. Musimy umieć docenić baśń samą w sobie, bez spoglądania na schematy i złośliwego wytykania palcami tego, co już było. Zauważymy wątek, który powinien zadowolić i zwolenników porządnej science-fiction ucieczkę człowieka w świat inny od tego, który widzi za oknami. Nowa planeta jest właściwie dla niepełnosprawnego Marines czymś na wzór rzeczywistości wirtualnej. Co więcej, owe realia stają się dla niego o wiele bardziej atrakcyjne, aniżeli zatopiona w szarościach ziemska codzienność. Serdecznie polecam.

Film Avatar był kiepski, niestety trzeba to przyznać szczerze. Był kiepski, chociaż mocno próbuje to zmienić niesamowity marketing, na który wyłożono grube pieniądze, miliony dolarów. Jednym z elementów niniejszego marketingu jest niniejsza książka, która ma wprowadzić czytelnika w świat filmu Avatar. Od strony technicznej trzeba przyznać, że książkę wykonano estetycznie, w sposób przejrzysty, ładny i zachęcający oko do przejrzenia kilkuset stron. Ale niestety na estetyce koniec, bo treść jest taka sama jak film, czyli mocno mizerna. Na siłę próbuje się tworzyć wielkość i legendę filmu Avatar opowiadając o gatunkach żyjących na planecie Pandora, o języku miejscowej ludności, o klimacie, broni itd. A przecież w historii kina jest mnóstwo innych filmów, które zasługują na uwagę. No ale niestety marketing robi swoje... Stąd pewnie tylu fanów tego filmu. Dlatego też ani filmu, ani niniejszej książki w ogóle nie polecam. Nikomu nie polecam!

Avatar Jamesa Camerona to książka zawierająca poradnik, który instruuje nas jak przetrwać na Pandorze. Zawiera opis filmu a także wyjaśnienie jak on powstał. Czytając dzieło poznajemy gatunki zarówno roślin jak i zwierząt. Dowiadujemy się w niej o wielu cechach planety a także ich mieszkańców. Budową książka przypomina typowy przewodnik nie brak w nim słówek w języku navi, a także informacji o ciekawych miejscach, historii oraz ekosystemie. Wzmianki o broni zarówno obcych jak i ludzi są bardzo interesujące. Podróżują w wyobraźni po jakże kultowej planecie przedstawionej w filmie możemy poczuć się jak byśmy tam byli. Zdjęcia zawarte w książce dopełniają tylko obrazu. Polecam.