Audubon. Na skrzydłach świata (twarda)

Początek XIX w. Młody ornitolog realizuję swoją pasję. Maluje spotkane przez siebie gatunki ptaków, obserwuje je, a następnie skrzętnie te obserwacje notuje. Aby móc sportretować jak najwięcej różnych odmian podróżuje po Stanach Zjednoczonych. Przemierza kraj wzdłuż i wszerz. Narażony jest na głód, niewygody i niebezpieczeństwa. Porzuca na długie lata żonę i czterech synów. Lecz efektem jego pracy jest 435 akwareli ukazującej ptaki ?jak żywe?. Gdy jedzą, walczą, przekomarzają się. A o tym jak odmienne były zwyczaje ornitologów dwieście lat temu niech zaświadczy ten cytat: ?Zawsze powtarzam, że jeśli któregoś dnia zabiłem mniej niż sto ptaków, to musiały być niezwykle rzadkie?. Książka całkiem ciekawa, lecz trudno nazwać ją porywającą.

Co robi mężczyzna, kiedy bankrutuje, na głowie ma masę długów i rodzinę? Wybiera się w podróż życia! Dla żyjącego w XIX wieku ornitologa Audubona jest to przemierzanie leśnych ostępów, pływanie tratwą po Missisipi czy wspinanie na górskie szczyty, by upolować nieznany wcześniej okaz do skatalogowania. Audubona nie może nic powstrzymać: brak pieniędzy, choroby, naturalne kataklizmy jak burze czy nawet tęsknota za rodziną. Pociąg do poznawania natury jest zbyt wielki.

Komiks jest dobrą powieścią drogi. Razem z bohaterem przemierzamy te same trasy, poznajemy siedliska ptaków, widzimy świat jego oczami. Dostrzegamy też zmiany w ornitologu: jego młodzieńczy zapał zaczyna przygasać gdy na horyzoncie pojawia się coraz więcej przeciwności losu. Czujemy ten sam podziw co on widząc więzi łączące Indian z przyrodą i tą samą odrazę mieszającą się ze smutkiem, kiedy kilkanaście lat później nie widzi już w Indianach tej dzikości, a jedynie chęć przeżycia, która ich upodliła wraz z białymi. Płaczemy tak jak on, kiedy na widok rodziny uciekających przed prawem niewolników, przypomina sobie, że sam zostawił swoją rodzinę. Choć to akurat raczej krokodyle łzy, bo Audubon sam miał niewolników jak na prawdziwego Południowca przystało.