Athenia: Miłość i torpeda

Transatlantyk pasażerski ?Athenia? wykonujący rejs z Glasgow do Montrealu, został storpedowany około sto mil morskich od wybrzeży Irlandii.
Na pokładzie tego statku znajdowało się mnóstwo ludzi różnej narodowości. Byli tam Żydzi, Niemcy, Anglicy, a wśród nich młodziutka angielska nauczycielka oraz jej wielka miłość Gregory, chłopak, który jej poszukiwał od dłuższego czasu.
Czy młodzi narzeczeni przeżyją katastrofę?
Czy też zginą podczas torpedowania?
Laura nie była nazbyt towarzyska, miała tylko kilka koleżanek zaś wolne chwile spędzała na czytaniu książek.
Już w Collegu zdecydowała, że zostanie nauczycielką i będzie uczyć młodzież literatury angielskiej.
To dziewczyna bardzo opanowana i cierpliwa, a w dodatku obowiązkowa.
Dziewczyna bardzo sumienna i spokojna, nie unosiła się gniewem i nie okazywała emocji, jednak od mężczyzn stroniła z daleka, zachowując w kontaktach z nimi wyłącznie grzeczną rezerwę.
Sporadycznie dawała się zaprosić na imprezę, a podczas jednej z takich imprez poznała Gregory?ego.
Był średniego wzrostu i miał niewielkie jasne wąsy, błękitne oczy.
Laura jednak zauważyła, że mężczyzna ma trudności w poruszaniu się: powłóczył jedną nogą, a jego lewa ręka przemieszczała się nienaturalnie wolno i sztywno. Był to skutek dziecięcego polio.
Najdziwniejsze w tej książce jest to, że ta przepiękna historia miłosna dzieje się początkiem września 1939 roku, czyli wtedy, gdy Adolf Hitler napadł na Polskę i rozpoczęła się druga wojna światowa.
Wojska niemieckie zaatakowały Polskę, wtargnęły na jej teren z trzech stron: od północy, zachodu i południa.
Czy w takim wypadku Anglia może czuć się bezpieczna?
Wszak Hitler obiecał, Brytyjczykom ?diabelski napój? i przyrządził -podpisując pakt z Rosją.
Czy Laura i Gregory mogą czuć się bezpieczni?

Autor książki w tę historię miłości świetnie wplótł wątek psychologiczny i połączył z elementami sensacyjnymi, politycznymi i militarnymi, a nawet śmiem powiedzieć kryminalnymi, bo łączy w sobie wątek zabójstwa.
Poeta świetnie odtworzył opis drugiej wojny światowej na terenie Wielkiej Brytanii.

Uważam, że książka ta (nie jest gruba, bo zawiera zaledwie 190 stron) jak najbardziej zasługuje na uwagę czytelnika oraz pochylenie się nad nią i przeczytanie.
Mnie bardzo zafascynowała, bo autor dobrze oddał klimat tamtych dni.
Nie jest to jakieś tandetne romansidło, lecz konkretna historia miłości, zagrożonej miłości przez wojnę.
Zachęcam do przeczytania, gwarantuję, że Wam się spodoba.
Polecamy, zespół dobrerecenzje

Londyn. 1939 rok. Laura Collins i Gregory Hutchison spotykają się od kilku miesięcy, ale po jednej ze sprzeczek nie mogą dojść do porozumienia i pomimo usilnych starań ze strony mężczyzny rozstają się. Laura znika bez pożegnania, a Gregory robi wszystko, by ją odnaleźć i wyjaśnić całą sytuację. Kiedy udaje mu się ustalić adres Laury w Glasgow i pojechać tam, by porozmawiać, okazuje się, że dziewczyna na pokładzie transatlantyku ,,Athenia" udaje się w rejs do Montrealu, gdzie ma podjąć pracę nauczycielki. W ostatnim momencie zakochanemu mężczyźnie udaje się dostać na pokład statku. Czy uda mu się porozmawiać z ukochaną i przekonać, że nie wyobraża sobie życia bez niej?

Piotr Kitrasiewicz bardzo dobrze nakreślił portret psychologiczny Laury. Dwudziestodziewięcioletnia dziewczyna stroniła od mężczyzn, zachowywała grzeczną rezerwę i pod maską wyniosłości ukrywała uczucia, bo bała się, że kiedy kogoś pokocha, to wkrótce go utraci. Na jednym ze spotkań towarzyskich poznała Gregoryego, który lekko powłóczył jedną nogą oraz wolno i sztywno poruszał ręką, co było skutkiem dziecięcego polio. Laura współczuła mężczyźnie z powodu fizycznej ułomności i chciała otoczyć go opieką. Po raz pierwszy otworzyła się przed mężczyzną i pozwoliła mu się do siebie zbliżyć. Obok tego, że darzyła Gregoryego uczuciem, to chciała też nad nim górować i kontrolować go, przy jednoczesnym zachowaniu świadomości własnej troskliwości i poczucia bezpieczeństwa. Władza nad osobą niepełnosprawną była dla niej łatwiejsza niż nad osobą zdrową, bo uważała, że kaleka nie pójdzie na wojnę i nie zginie, tak jak jej ojciec. Miała zakodowany lęk przed stratą, który utrudniał jej relacje z płcią przeciwną. Moim zdaniem autor najlepiej przedstawił postać Laury, a pozostałych bohaterów potraktował bardzo pobieżnie, niektórych wręcz tylko ,,przedstawił", a szkoda, bo wiele postaci miało wielki potencjał i można było rozbudować fabułę.

Dobrze oddane realia społeczno-polityczne, nastroje ludzi w Anglii w pierwszych dniach po ataku Niemiec na Polskę. Akcja powieści rozgrywa się od 2 września 1939 roku do 4 września 1939 roku na pokładzie luksusowego pasażerskiego statku ,,Athenia", na którym płyną przeróżni ludzie. Żydzi uciekający przed prześladowaniami z Rzeszy, niemiecki i kanadyjski przedsiębiorca, pianista, pisarz, nałogowy pokerzysta, Irlandczycy podążający za pracą do Kanady, Rosjanin z żoną, Żyd z pistoletem w walizce, który wsiadł na pokład, by wykonać pewne zadanie oraz wiele innych osób. Wśród pasażerów panuje gwar, ale wyczuwa się niepokój i obawę o wydarzenia w Europie oraz o bezpieczeństwo statku, który ma do pokonania długą drogę. Zarówno w pierwsze, jak i drugiej klasie ludzie rozmawiają o wojnie i walce Polski z najeźdźcą. Przekazują sobie z ust do ust najnowsze informacje z radia i zastanawiają się nad niepewną przyszłością. Stopniowo narasta groza.

,,Athenia: miłość i torpeda" to przede wszystkim dobra opowieść o społeczeństwie angielskim stojącym na krawędzi wojny tuż po wygaśnięciu ultimatum postawionym przez Wielką Brytanię Trzeciej Rzeszy. Na tle pierwszych dni wojny rozwija się miłość, która zostaje poddana próbie w obliczu zagrożenia, jakie zbliża się do statku pod postacią niemieckiej łodzi podwodnej.

...