Atak rozpaczy

Osobiście jestem bardzo zadowolony z lektury. Ponownie użyłbym tutaj określenia "Himalaizm od kuchni". Wszystkie te wyprawy są opowiedziane z pozycji jednego z czynnych uczestników. Wydarzenia przedstawione w tej książce dzieją się od 1976, do 1987 roku, kiedy to została napisana. Niejednokrotnie opowiedziane z humorem, niejednokrotnie autor snuje rozważania na temat etyki, stylu i taktyki. Przede wszystkim posiada jedną niezaprzeczalną cechę, która decyduje o moim odbiorze tej książki. Dobrze się ją czyta i czerpałem z niej zwykłą radość! Wszystkie historie opowiedziane w "Ataku rozpaczy" ponownie czytane nie dłużą się. Przykładowo fragment o zawodach wspinaczkowych w Rzędkowicach na Pokrzywce pomimo trzykrotnego przeczytania nadal bawi :-) Takich fragmentów znajdziemy kilkanaście. Zaletą książki jest zdecydowanie jej wymiar historyczny, co docenią osoby interesującą się historią wspinania. Duża część postaci w niej przedstawionych to postacie, które wniosły swój dorobek w polski himalaizm i światowy. Co ważne to niejednokrotnie możemy się dowiedzieć nieco więcej o tych ludziach, niż tylko przeczytać kolejny wykaz przejść i krótką notkę. Oczywiście im lepiej sami znamy środowisko, tym więcej ciekawych "smaczków" znajdziemy. Jeśli charakter książki wam na spasuje to ciężko będzie sobie tą lekturę dozować (jak w moim przypadku). Raczej dla wprawnego czytelnika to kilka godzin czytania, być może nawet w jeden wieczór przeczytacie całość. Podsumowująć: Polecam! Wartościowa książka, pieknie wydana, raczej ponadczasowa i last but not least wybornie się czyta.