Analfabetka, która potrafiła liczyć (miękka)

"Kryminał" pełną gębą i ze sporą dawką humoru, bo przecież biedna, czarnoskóra Nombeko, czyścicielka latryn w RPA, ostatecznie nie tylko okaże się bystrą i bardzo pojętną dziewczyną, ale - choć nieświadomie - to porwie do Szwecji bombę atomową, w której powstaniu żywo uczestniczyła, wykiwa izraelski Mosad, ujdzie z życiem z rąk zawodowców i stanie się autorką wielu innych kryminalnych często wydarzeń, chociaż jedyne, czego pragnie, to dostęp do biblioteki i przekazanie bomby władzom Szwecji. Problem w tym, że dostać się do króla czy premiera graniczy z cudem. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że Nombeko poznaje bardzo sympatycznego Holgera, który nie istnieje, za to jego brat bliźniak marzy o obaleniu monarchii. Absurdalnie brzmi? I dobrze, bo na takim humorze opiera się właśnie powieść Jonassona. Słowem: momentami wesoło, najczęściej przyjemnie, absolutnie niedorzecznie , więc spokojnie możemy uśmiechać się pod nosem i mruczeć "Taaa...akurat!":-) Zdecydowanie jednak taka dawka absurdu na stałym poziomie w którymś momencie męczy, a książka może wydać się przydługa i chwilami nużąca. Ale da się to znieść.

"Analfabetka, która potrafiła liczyć" to druga pozycja w dorobku Jonasa Jonassona. Sięgnęłam po nią kompletnie zachwycona "Stulatkiem(...)" i nie zawiodłam się. Tym razem bohaterka powieści jest znacznie młodsza i ma dużo większa tendencję do podróżowania po świecie, niż bohater poprzedniej książki. To, co pozostało niezmienne, to czarny humor, który autor z powodzeniem wetknął w każdy zakamarek tej książki. Czyta się to rewelacyjnie, a salwy śmiechu ? murowane. Polecam szczególnie na urlop, bo to lekkie, miłe i zabawne.