Alicja i ciemny las

Alicja? Coś niesamowitego! Historia, której bohaterem jest życiowy nieudacznik z warszawskiego dna i czternastoletnia dziewczynka z demonem schowanym za źrenicami. Dziwne uczucie i cena, którą przyjdzie za nie zapłacić.

Po wydarzeniach z tomu pierwszego Alicja znika, a Aleks zostaje skatowany w cieniu kontenera na śmieci, w brudnym zaułku Warszawy. Na ramieniu znów ciąży Czarny Kruk i - wedle oczekiwań - pojawia się Przewodnik. Czarny Las stoi otworem...

Tylko czym jest Czarny Las? Gdzie ma swój początek i dlaczego Kruk, w chórze z Przewodnikiem twierdzą, że nie można z niego wyjść, zarazem obiecując Aleksowi, że wkrótce wróci z Alicją do domu? Dlaczego w porcie bezczelnie cumuje okręt z wrogimi proporcami? Skąd wszyscy wiedzą kim jest Aleks? I z jakiego powodu Alicji pilnuje Fafnir?

Książka to istny majstersztyk; symfonia niepokoju, lęku, gniewu i bólu, załamania, poczucia niesprawiedliwości oraz niemocy - w końcu - miłości, opieki i poświęcenia. Niezwykła lektura, niebezpiecznie wciągająca i magiczna.

"Alicja i Ciemny Las" naprawdę mi się podobała i wrócę do niej nie raz - tym bardziej, że nie jest to opasłe tomisko. Czyta się niezwykle przyjemnie i dosyć szybko. Klimat udziela się już od pierwszych stron, w taki sposób, że po przebudzeniu oczekuje się Czarnego Kruka na swojej piersi.

Cena jest wprost śmieszna! To książka warta każdych pieniędzy. Choć ta część pozostaje zrozumiała czytana "solo", to polecam także zagłębić się w pierwszy tom - jest równie wyjątkowy.
To chyba mniej znana książka Jacka Piekary - głównie kojarzonego z Mordimerem Madderinem. Jest naprawdę świetna! Mnie szczególnie do gustu przypadł pierwszy tom, nawet pomimo "współczesnych" realiów. Jacek Piekara stworzył niesamowitą historię - dla fanów fantasy - pozycja obowiązkowa!

Szczerze ze mówiąc ta książka trochę mnie rozczarowała, poprzednia część to była realna fantastyka gdzie magię, owszem było czuć na kilometr jednak bardzo trudno było znaleźć punk zaczepienia i udowodnić że wszystko co osiąga bohater zawdzięcza magicznym mocom. A w tej...
Zacznijmy od tego że książka bardzo przypomina mi NIGDZIEBĄDŹ Neila Gaimana, od razu wyczułem że to ten sam klimat, (bohater nie wie co się dzieje, gdzie jest, kim jest, po co jest) o ile jednak wyżej wymieniona książka jest okraszona dużą dawką humoru to ta jest patetyczna z naciąganym szczęśliwym zakończeniem. Czytając tę książkę miałem wrażenie że głównemu bohaterowi wszystko za bardzo się udaje. W ogóle to mam wrażenie że cała przygoda trwała ze dwa dni i że wydawcy nie podobało się zakończenie które autor musiał naprędce skleić. Ale w sumie jak ktoś lubi pozytywne zakończenia przygód pozytywnych bohaterów to mu się spodoba.

Alicja I Ciemny las
Na początku czytając tą książkę pomyślałem, że tym razem Piekara przesadził ze swoją fantazją i pisząc kontynuacje zrobi całości wielka krzywdę. Ale ^^ nic bardziej mylnego. Nie mogę powiedzieć, żeby druga część była tak dobra jak pierwsza, ale trzyma poziom i tak nigdy nie oczekuje tego od kontynuacji i pewnie nie ja jeden. Wracając do tematu to na książkę nie można patrzeć jak na suchy tekst, to zdecydowanie nie coś dla ludzi, którzy lubią poczytać sobie jakieś tam przygody dla od stresowania się. Wymaga ona od czytelnika pełnego udziału w tym co się dzieje i głębokich przemyśleń. To książka to kopalnia znaczeń tylko trzeba dobrze kopać, a można odkryć nie kończące się pokłady odniesień do naszego świata, naszego życia i bardzo wielu problemów z jakimi przychodzi nam się zetknąć. Nie mowie, że od razu zobaczycie wszystkie na to czasem trzeba czasu. Dla mnie jest to opowieść o człowieku, który znalazł się w parszywym świecie, gdzie wszystko jest przeciwko niemu, każdy jego największy lęk staje z nim do walki, o to czy okaże się wart próby, czy zginie w przerażeniu i mroku otaczającego go zła.
Stara się z całego serca być taki jak mu dyktuje w danej sytuacji serce i twardo o to walczy, mimo, że często brak mu sił to wie, że nie może się poddać, bo stanie się tak samo bezwartościowy jak otaczający go zaczarowany świat, a na to nie może sobie pozwolić. Bo co znaczy człowiek, który dla siebie sam nie ma większego znaczenia i żyje czując coraz większe obrzydzenie do samego siebie?
Ktoś kto chodź raz przez to przechodził doceni to w jaki sposób Piekara o tym pisze i jak buduje nam bohatera tragicznego, gotowego umrzeć, za to co ma w sercu i nie odda tego nikomu.
Nie będę wam już więcej opowiadał, bo jest w tej książce tego tak wiele, że szkoda czasu jeżeli Am to być recenzja. Mogę tylko dodać, że wyczuwam tam wahanie Piekary, czy świat w którym ląduje główny bohater to świat fikcji czy może snów i koszmarów sennych z dna naszego mózgu i serca^^
Nie mam wątpliwości, że zastanowicie się nieco, co w was przypomina tytułowego bohatera Aleksa, a z pewnością przypomina, bo idealne życie jest tylko w bajkach.
Co więcej dodać, chyba już nic. Zachęcam do kupienia i przeczytania tej książki bo chodź specyficzne to dzieło i wiem, że nie każdemu przypadnie do gustu to warto naprawdę warto.

Koniec sielanki,żarty się z kończyły .Wyruszmy w podróż do ciemnego lasu.Czy Aleks odnajdzie Alicję?Czy ją uratuje?Wreszcie jak wiele jest w stanie poświęcić by tego dokonać? .Najważniejsze w końcu czym jest tytułowy "Ciemny las" baśniową krainą czy mrocznym obrazem duszy bohatera?Aleks zdaje sobie w końcu sprawę kim jest ,czego tak naprawdę pragnie i w jaki sposób może to pragnienie spełnić.Kim lub czym jednak jest Alicja na to pytanie odpowiedzieć musimy sobie sami. Piekara wznosi się na wyżyny swojego kunsztu,oferuje nam coś do czego podświadomie zawsze tęskniliśmy,zmusza do refleksji i dokonania wyboru.Niesamowite pełne humoru dialogi powodują, że książkę czyta się jednym tchem, pragnąc jednocześnie by ostatnie zdane przeczytać jak najpózniej.Tych paru godzin ,które ukradnie nam książka naprawdę nie warto żałować,bo w zamian daje nam coś szczególnego;klimat bajki dla dorosłych ,niekontrolowane wybuchy śmiechu ,czy ukradkiem ocierane łzy.Może wy także znajdziecie w"Ciemnym lesie" coś
co dawno straciliście , albo po prostu nie zdajecie sobie sprawy,że to posiadacie. Życzę wam tego serdecznie ,a ja czekam na dalszy ciąg.