A nie mówiłam!

W czwartej części zatytułowanej "A nie mówiłam!" Judyta pełna pogody ducha i poczucia humoru realizuje zamierzony plan na dojrzałą i spełnioną miłość. Podejmowane przez nią decyzje, walka z byciem na językach i nade-cierpliwością zwracają nadzieję nie jednemu pechowcowi pozwalając spojrzeć na swoje życie jak na szklankę do połowy pełną. Autorka Katarzyna Grochola otwiera czytelnikowi oczy na szanse do tej pory deprecjonowane i naprowadza na nurty z pozoru desperackie i nieprzemyślane, które w rezultacie dają nam największe szczęście miłość i spełnienie. A nie mówiłam! to także bogata prostota, w której bohaterowie psioczą na polityków, próbują zrozumieć, dlaczego data ważności jest zwykle zamazana na wieczku, oraz dlaczego polskie drogi są ostatniej jakości w Europie wszystko to jednak przez pryzmat wartości z wyższej półki, bezterminowych i długodystansowych. Książka ta sprawi zapewne, że zaczniemy szerzej oglądać się wokół siebie, wyzbędziemy się mentalnych stereotypów oraz nabędziemy pierwotnego, dziecięcego zapędu do przygód o tyle innego, że z doświadczeniem. Jestem zdania, że tak jak Judyta warto czasem postawić wszystko na jedną kartę, bowiem jak spadać w dół to z jak największym impetem, żeby łatwiej, szybciej i intensywniej można się było odbić.

Książka została "połknięta" przeze mnie w ciągu 2 godzin od zakupu. Tak jak się spodziewałam - ten sam dowcipny język, nagromadzenie wydarzeń i mała zagadka z rozwiązaniem na końcu. Czyli wszystko to, co dobra książka powinna zawierać, a już niektóre dow[...] w stylu "co otrzymamy po rozgnieceniu viagry w moździerzu - stwardnienie rozsiane" ubawiły mnie niezmiernie. Motyw przewodni to oczywiście Judyta i Niebieski, a bardziej ich uczucie, ale również Eksio, Tosia i cała pozostała plejada gwiad z poprzednich części. Pogodna książka z mnóstwem barwnych i zabawnych momentów. Nie zabrakło też sceny poruszającej najczulszy punkt - śmierć bliskiego człowiekowi zwierzęcia - opisanej w sposób, który nie pozostanie dla nikogo obojętny. Po przeczytaniu popada się w refleksję, a właściwie zadumę nad własnym istnieniem w coraz bardziej złożonej rzeczywistości, co każdemu, myślę, wyjdzie na dobre. Zachęcam do przeczytania - można się rozerwać i nastroić optymistycznie. Książka ta jest dopełnieniem poprzednich części serii "Żaby i anioły".