78-piętrowy domek na drzewie

Im więcej pięter tym więcej przygód i dawki humoru !!!!!!

Jedna z lepszych serii książek dla dzieci, jest dużo humoru, przygód i ciekawych bohaterów. Prosty język i ilustrację czynią książkę idealną dla dzieci, polecam!

Kolejny tom przygód Andy?ego i Terry?ego. Okazuje się że 65 pietra to za mało i domek musiał zostać rozbudowany do 78 pięter. W domku pojawiają się sąd z mechanicznym sędzią, mieścinę pełną klonów Terry?ego czy krowywiadowców i wiele nowych. Cała książka, jak poprzednie, jest treścią ze świetnymi ilustracjami. Książka jest pełna humoru i daje dużo radości z czytania. Ta książka jest super zarówno dla młodszych jak i starszych czytelników.

Andy i Terry zabierają nas do swojego magicznego domku w którym nie ma rzeczy niemożliwych. Świetna seria z oryginalną fabułą i zabawnymi ilustracjami.

Bardzo zabawna i wspaniale zilustrowana, warto!

Andy i Terry po raz kolejny rozbudowali swój domek na drzewie. Ten ma już 78 pięter, a wśród nich m.in.. Sąd z mechanicznym sędzią, Mela Gibona i złą kaczkę. Tym razem w książce jest trochę więcej fabuły ale prześmiewczych ilustracji także nie zabraknie. A to w połączeniu daje świetną zabawę.

Świetna seria ! Dużo humoru i świetne ilustracje , polecam!

Książka urzeka swoimi ilustracjami i poczuciem humoru.

Jedna z nielicznych książek jaką przeczytała moja córka, jest nią zachwycona.

Autorzy cały czas zaskakują nas swoją kreatywnością, fantastycznymi pomysłami i sytuacjami, które normalnie ciężko sobie wyobrazić. Przezabawne ilustracje powodują częste wybuchy śmiechu. Jak zawsze, czas spędzony nad tą książką był dla nas czystą przyjemnością. Idealna do wspólnego rodzinnego czytania.

I tym razem autorzy serii spisali się na medal. Podobnie jak w poprzednich książkach można tutaj znaleźć doskonały, nieco absurdalny humor słowny i rysunkowy. Każda strona jest przepełniona treścią, ale nie jest nią przeładowana, dzięki czemu wszystko zachowuje lekką i przystępną formę, która przypadnie do gustu zarówno małym, jak i dużym czytelnikom. Obecnie jest to jedna z ulubionych serii książkowych mojego synka, ale i mi przypadła do gustu. Ostatnio jak byliśmy w bibliotece i zobaczył części, których nie mamy krzyczał na cały głos, aby mu je kupić. Zaletą tych książek jest też to, że nieco starsze dzieci, które rozpoczynają swoją przygodę z samodzielnym czytaniem dłuższych książek mogą sobie poradzić z nimi bez problemu.

Trzeba przyznać, że Andy i Terry, autorzy książki są niebywale pracowici, dopiero ich domek miał 13 pięter a tu już pokazują nam aż ich 78. Mało tego, w przygotowaniu już pokazanie 91 domku! Sama byłam ogromnie ciekawa, co mogli tam jeszcze umieścić ??
Andy jest smutny, reżyser filmu o domku i ich mieszkańcach nie chce go w swoim dziele, uważa, że narrator jest zupełnie zbędny a śmieszny Terry ze swoimi wynalazkami zupełnie wystarczy. Tym bardziej, że gdy skrzyżował węgorza elektrycznego z jednorożcem,wyszedł mu elektrorożec z rogiem strzelającym z piorunami, które trafiły go dokładnie w zadek. Co się działo potem, to trzeba koniecznie zobaczyć. Dlatego też Andy idzie wysiadywać megajajo, by nie przeszkadzać przy kręceniu filmu. Towarzyszy mu Jill, która właśnie wróciła z wyprawy na księżyc z międzygalaktycznym pogotowiem ratunkowym zwierząt. Musiała ratować myszy, których rakieta rozbija się podczas wyprawy kosmicznej po ser. Ogromnie podoba jej się megajajo i zastanawia się, co może w nim mieszkać ?
Ciekawi jesteście na pewno, co mogli autorzy jeszcze zainstalować w swoim domku na drzewie? Mają samochodowe spa, myślę, że niejednemu kierowcy przypadło by do gustu, całe piętro z wirującymi talerzami (praca na cały dzień gwarantowana), grotę gryzmołów graffiti (młodzi czytelnicy mają tu swój raj), stadion wszechpiłki na którym można grać jednocześnie we wszystkie możliwe gry z piłką i wiele innych ciekawym miejsc.
Trzeba podkreślić, że ten tom również jest idealny dla tych, którzy niekoniecznie lubią czytać. Forma komiksowa, do tego ogromnie śmieszna, powinna ich zainteresować, tym bardziej że książkę można czytać również na wyrywki i tak samo bawi.
Dzięki postaci reżysera, filmowców i małpy zastępującej narratora, dokładnie widać wyższość książki nad jej adaptacją, która pozbawiona głębszych emocji ma za zadanie tylko bawić. Dla niektórych jednak samo uczestnictwo przy kręceniu filmu jest priorytetem. Ekranizacja przecież może przyciągnąć tłumy, więc sława jest na wyciągnięcie ręki.
Podziwiam autorów, że nie ustają na laurach i każdą następną książką, stawiają sobie jeszcze większą poprzeczkę. Jeszcze bardziej mnie cieszy fakt, że mój domowy ?nieczytacz? książek, pochłonął ją szybciej ode mnie. Polecam!