52-piętrowy domek na drzewie

Duża dawka humoru i wspaniałych przygód ! Polecam !!!!!

Kolejna część serii o domku na drzewie, ale tym razem jest bardziej rozbudowany. Wiele nowych przygód, ładnych ilustracji i humoru. Świetny pomysł na zachęcenie dzieci do czytania. Jest napisana takim językiem i oprawiona w takie ilustracje że nie można się oderwać.

Więcej pięter to więcej przygód! Kolejna dawka humoru sprawia że książkę się wręcz pochłania. Serdecznie polecam cala serie.

Bardzo ciekawa i wciągająca historia o nowym większym domku na drzewie naszych dwóch młodych bohaterów. Fajne ilustracje w połączeniu z poczytnym dla dzieci językiem sprawiło , że mój syn całą serię przeczytał w mgnieniu oka.

Pełna humoru i świetnych ilustracji, warto, polecam!

Nowe piętra, nowe przygody, ale ta sama wartka akcja i super ilustracje!

Bardzo śmieszna, wręcz zwariowana seria książek o cięgle rozbudowującym się domku na drzewie.
Fantazja autorów nie ma granic. Syn przeczytał wszystkie części bawiąc się przy nich wyśmienicie.

Połączenie opowieści z komiksem to naprawdę genialny pomysł. Nie dziwie się, że momentami trudno jest oderwać od niej dzieci, gdyż każde kolejne piętro to mnóstwo nowych historii. Nie znam dziecka, które nie zwróciłoby uwagi na pełne detali ilustracje. Ale w końcu to najlepszy domek na drzewie!

Kolejny tom najśmieszniejszej serii dziecięcych książek jaką znam. Po raz kolejny upewniam się w przekonaniu, że mój syn jest naprawdę szczęśliwy czytając książkę. Andy i Terry mieszkają już 52-piętrowym domku na drzewie i mają tam kolejne niesamowite atrakcje, które wciągną Twoje dziecko w takim stopniu, że po skończonej lekturze, będziesz zmuszona do zakupu kolejnej pozycji.

przygody tej dójki są mega dziwne, zupełnie nierealne i dosyć niebezpieczne zważając na to jakie chłopaki mają pomysły. Ale ich przygody są także ciekawe i zabawne więc bez obaw ;) Książkę tę czyta się ekspresowo chociaż ma ponad 300 stron. Jednak nie ma tutaj aż tak wiele tekstu, w większości są tu różne ilustracje, jakieś ramki, dymki, dużo dialogów itp. Miękka okładka, matowe strony, klejone kartki, czarno-białe ilustracje - Całość jest godna uwagi więc polecam :)

Już pierwsze strony tej wyjątkowej książki zapowiadały dobrą zabawę ? jest to połączenie opowieści z komiksem. Niewielka ilość prostego tekstu, powoduje że nieco starsze dzieci ? w wieku 7-8 lat mogą już samodzielnie czytać tę książkę. Ja czytałam ją razem z moim synkiem, który zaśmiewał się co chwila z tego co słyszał i widział. Najbardziej do gustu przypadła nam gąsienica, ale jeśli chcecie wiedzieć dlaczego, to koniecznie musicie sięgnąć po tę historię. A o czym ona jest?

...

Trudno uwierzyć, że to już czwarty raz gościmy w fantastycznym domku na drzewie, który z roku na rok rozbudowuje się w tempie godnym pozazdroszczenia. Muszę przyznać, że kiedy swego czasu brałam do rąk pierwszy tom, wydawało mi się, że już trudno coś do niego dodać. Jednak nowe piętra dają takie możliwości, że żal z nich nie skorzystać.
Bardzo często rodzice niechętnie pozwalają dzieciom czytać komiksy, uważając je za delikatnie nazywając, lekturę nie wysokich lotów. Jest to ogromnie mylne pojęcie. Przede wszystkim książki tego typu są idealne dla tych dzieci, które nie za chętnie czytają, a graficzna strona pomaga w rozumieniu tekstu. Najważniejsze jest jednak to, że są to książki idealne dla tych osób, które mają problemy z koncentracją. Rysunki Terry Dentona są ogromnie drobiazgowe i rozbudowane. Aby odnaleźć pewne rzeczy, trzeba przyjrzeć im się bardzo dokładnie, dzięki czemu młody człowiek ćwiczy swoją spostrzegawczość i uczy się cierpliwości. Teksty nie są długie, nie nużą a bawią i zapraszają aby popatrzeć na stworzony świat z przymrużeniem oka.
W tym tomie, główni bohaterowie mają pewien problem z wymyśloną przez siebie maszyną do pisania książek. Jak wiadomo, termin oddawania tekstów do wydawnictwa jest zmorą wielu pisarzy i autorzy tutaj mają taki sam problem. Machina ma im pomóc w wymyślaniu historii i dotrzymywaniu umów, jednak zdecydowanie wymyka im się spod kontroli. Czy uda im się oddać powieść na czas?
Mnie osobiście ogromnie spodobała się zamieszczona broszurka Natki Jarskiej o warzywach. Rozbawiła zarówno mnie jak i syna, który próbował je później według wskazówek taekwondować, dziabać, nadziewać czy rozgniatać. Ja z kolei bardzo chętnie skorzystałabym z przebraniomatu, czy pizzerii Zosia Samosia. Jajkolot przypomniał mi o pojazdach jakie używali Tytus, Romek i Atomek a dżdżownica pożerająca ptaka lekko zbiła z pantałyku.
Jedno muszę przyznać, od książki naprawdę trudno oderwać się ponieważ humor autorów jest momentami tak absurdalny, że zżera nas ciekawość, co też oni mogli jeszcze wymyślić. Warzywa jako wrogowie, to tylko jeden z nielicznym wątków tej zwariowanej książki. W pewnym momencie, czytelnikowi wydaje się, że ogarnia go za duży chaos, lecz sam z nieprzymuszonej woli tkwi w nim do ostatniej strony, by za chwilę z powrotem zerknąć na początek książki. Odwiedziny w wyjątkowym domku na drzewie na pewno są chwilami pełnymi wrażeń i zabawnych chwil. Polecam!!