To nie jest film o skutkach nowojorskiej tragedii 11 września. A jednak pamięć tamtego dnia odciska się na wszystkim, co dzieje się na ekranie. Bohaterem jest handlarz narkotyków, który ma iść do więzienia na długą, bo siedmioletnią odsiadkę, i film metodycznie odtwarza ostatnie godziny jego wolności. Ukazuje ludzi, z którymi załatwia jeszcze jakieś sprawy, ukazuje jego bezsilny gniew, rozpacz ale i pewnego rodzaju straceńczą godność, stawia dylemat: próbować ucieczki czy samobójstwa? Monty Brogan z sympatyczną twarzą Edwarda Nortona ma świadomość końca dotychczasowego życia. Z więzienia nie wróci już takim samym człowiekiem. Jeśli w ogóle wróci. Czy jest miejsce w takiej opowieści na terrorystyczny zamach 11 września?
Jednak jest. Musi być, skoro rzecz dzieje się w dzisiejszym Nowym Jorku. Ojciec bohatera, właściciel małego baru, jest byłym strażakiem. Nawet w zwyczajnych rozmowach trudno nie wspomnieć o kolegach, którzy nie wrócili z ruin World Trade Center. Jedna z najbardziej sugestywnych scen filmu rozgrywa się przy oknie, które otwiera się na pusty plac po tamtych budynkach. Nowojorskie mieszkania są bardzo drogie, łatwo się ich nie zmienia. Jest to także znak, że życie po 11 września toczy się zwyczajnym rytmem. Film zatrzymuje się wprawdzie przy losie odbiegającym od normy, ale takie jego prawo. Zresztą Monty jest ciekawą osobowością, wartą uwagi. Na ekranie pojawia się ratując zdychającego, porzuconego psa. Kocha zwierzęta. Potem przychodzi czas interesów. Okazuje się, że prowadził je z rosyjską mafią. Musi udowodnić bossom, że nie zdradził policji swoich powiązań. Kosztuje go to dłuższy wyrok, ale w ten sposób ratuje życie własne i ojca. Jest także dziewczyna. Stara się o zapewnienie jej przyszłości, choć początkowo podejrzewał, że jako nielegalna emigrantka była z konieczności policyjną donosicielką. Ale piękna ciemnoskóra Naturelle (Rosario Dawson) jest niewinna. Kocha go i rozumie, w dodatku w pełni zdaje sobie sprawę z jego stanu psychicznego. Są jeszcze przyjaciele, uczciwi, nie mający nic wspólnego z jego przestępczymi interesami. Nieśmiały nauczyciel Elinsky i Frank, makler giełdowy z Wall Street. To z nimi spędza ostatnie godziny wolności w nocnym klubie. A potem ojciec odwozi go do więzienia.
Jest to film bez intrygi, bez zaskakujących zwrotów akcji. Ukazuje świat tkwiący w moralnej bierności, w którym nikt się nie buntuje. Monty jest inteligentny i wrażliwy, a przecież dziwnie niezdolny do samooceny. Żałuje, że nie wycofał się na czas z interesu, że uległ chciwości. Nie żałuje tego, że uprawiał proceder zbrodniczy: handel narkotykami. Być może usprawiedliwieniem jest to, że jego klienci wiedzieli, co robią. Ale w oczach prawa to nie wystarcza. Monty kupił swojej dziewczynie mieszkanie i spłacił długi ojca. Postąpił szlachetnie? Tak, ale i Naturelle, i ojciec wiedzieli, skąd pochodzą te pieniądze i nie protestowali. Przyjaciele także wiedzieli, czym się zajmuje, a jednak nie zakłóciło to przyjaźni. Wprawdzie Frank nie ma wątpliwości, że kara Monty'ego jest zasłużona, ale lojalnie zajmie się jego sprawami, podobnie Elinsky, który zaopiekuje się psem. Najbardziej obchodzi ich to, jak Monty ma "ustawić się" w więzieniu, jak uniknąć homoseksualnego gwałtu i jak przeciwstawić się terrorowi, który rządzi światem za kratkami.
Polecam książkę.
