Opis produktu:
Jej śpiewanie zaczęło się w szkolnych chórach, w podstawówce, potem w Technikum Szklarskim. Ale o artystycznej karierze zdecydował przypadek. Rekomendowana Tadeuszowi Sygietyńskiemu przez poznańskiego dyrygenta Zdzisława Górzyńskiego została w 1951 roku przyjęta do Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze. Spędziła w nim osiem lat. Objechała z nim cały niemal świat, z nieznanej nikomu chórzystki stała się znaną solistką, której popularności przydała piosenka Ej, przeleciał ptaszek. W 1959 roku odeszła z Mazowsza, właściwie bez powodu. I wtedy znowu przypadek zdecydował o jej dalszych losach. W grudniu tegoż 1959 roku popularny program estradowy "Zgaduj - Zgadula" obchodził jubileusz 50. wydania. W nim właśnie wystąpiła Irena Santor po raz pierwszy publicznie jako solistka. Debiut w nowej roli nie należał wprawdzie do nazbyt udanych, lecz jego radosnym finałem okazała się propozycja nagrań dla Polskiego Radia. Nagrała wówczas piosenkę Straciłam twe serce (muz. W. Szpilman, sł. L. Starski) z filmu Wrzos. Od tamtej pory jej nazwisko nie schodziło z plakatów, okładek płytowych, szpalt i okładek gazet codziennych i periodyków. Obwołana Pierwszą Damą Polskiej Piosenki zaśpiewała i nagrała ponad tysiąc piosenek. Współpracowała z kabaretami Wagabunda, U Kierdziołka i Karuzela Warszawska. Koncertowała w wielu krajach Europy, obu Ameryk, Azji i Australii. Dokonała licznych nagrań archiwalnych dla PR, płytowych oraz do filmów Przygoda na Mariensztacie, Klub kawalerów, Gangsterzy i filantropi, Przygoda z piosenką. Zrealizowała recitale tv, m.in. Powrócisz tu, Ja jestem twoja, czyli śpiewa I. Santor, Malowanki polskie, Bez próby - I. Santor, Dzisiaj śpiewa się inaczej, Pieśni S. Moniuszki, cz. 1 - Błyszczą krople rosy, cz. 2 - Płyń dźwięczny głosie, Chęć na życie i Benefis I. Santor. Jest m.in. laureatką I nagrody na MFP Sopot 61 za interpretację piosenek Embarras i Walczyk na cztery ręce, III nagrody na festiwalu w Tokio (Japonia) w 1971 roku za interpretację piosenki Może już jutro, nagrody miasta stołecznego Warszawy w 1970 i 1999 roku, I nagrody na KFPP 64 za Powrócisz tu, nagrody publiczności na KFPP Opole 74 za Nalej mi wina (muz. W. Korcz, sł. A. Osiecka), nagrody publiczności na KFPP Opole 75 za Idzie miłość, nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. RiTV w 1979 roku, Grand Prix na KFPP Opole 79, Grand Prix na KFPP Opole 91 za wybitne osiągnięcia w sztuce interpretacji piosenki, Nagrody Artystycznej Polskiej Estrady Prometeusz 94, oraz licznych nagród honorowych i prestiżowych, m.in. Najpopularniejszej Piosenkarki Roku wśród Polonii amerykańskiej (dwukrotnie), Złotego Mikrofonu miasta Chicago, Złotych Kluczy miasta Buffalo, Złotej Honorowej Odznaki Legionu Kanadyjskiego. Od 1994 roku jest przewodniczącą Stowarzyszenia Polskich Artystów Wykonawców Muzyki Rozrywkowej. W 1995 roku ukazały się pamiętniki I. Santor: Miło wspomnieć w opracowaniu Violetty Lewandowskiej, wydane przez Grupę Image.
muzyka 
