Obcy 2: decydujące starcie (Blu-Ray) Blu-Ray

Przykładny sukces, o jakim mówić możemy, a nawet powinniśmy, w przypadku "Obcego: ósmego pasażera Nostromo", musiał prędzej czy później zaowocować kinowym sequelem. I ten oto pojawił się po magicznych 7-miu latach, a zrealizowania dzieła tego podjął się niejaki James Cameron. I cóż mu z tego wyszło? Mimo mojego sceptycyzmu i dystansu z jakim podchodzę do tego amerykańskiego reżysera, dzieło wyszło mu najwyższej klasy, zdaniem wielu fanów: godne następstwa wielkiego "Aliena", a moim zdaniem: nawet będące od pierwowzoru lepszym. To co wprowadził Cameron to przede wszystkim znacznie większa "ruchliwość" xenomorphów, ten z prekursorskiej jedynki miał teatralne maniery, był wręcz komicznie niemrawy... No właśnie, wspomniałem, że "...xenomorphów", słusznie w liczbie mnogiej... To kolejna zaleta dwójki, w filmie tym obcych pojawia się znacznie więcej niż tylko ten jeden, jedyny. Jest więc groźniej, niebezpieczniej, a więc i straszniej! Niezwykłym dziedzictwem obu filmów jest bogactwo charakterologiczne postaci, dwójka mocno koresponduje z wyśmienitą w tym względzie jedynką. W "Decydującym starciu" pojawiają się postaci żywe, prawdziwe, a zarazem tak bardzo różnorodne, że przez to niezwykle ciekawe. Bardzo dobrym posunięciem twórców kontynuacji słynnego "Aliena" było utrzymanie tego niezwykłego klimatu zbudowanego przez specyficzną, minimalistyczną, troszkę toporną technologię otaczającą bohaterów, która bardziej trąci zabudową XX-wiecznej elektrociepłowni, niż futurystycznego statku kosmicznego. Ale to jest właśnie silna strona tej produkcji. Prócz "modyfikacji" xenomorphów dwójka ma nad jedynką jeszcze jedną znaczącą przewagę. Oprócz szybszych bestii z kosmosu, szybsza jest również sama akcja, która znacznie podnosi poziom adrenaliny i emocji u widza. Więcej "grupowych" scen niż w przypadku "Ósmego pasażera Nostromo" nie burzy wcale zbudowanej tam istoty samotności człowieka w kosmosie. Tu też czuje się ten niepokój i lęk związane z pewnego rodzaju samotnością. Będąc, nawet w grupie wyćwiczonych i wytrenowanych w boju komandosów z Marines, otoczonym przez hordę obrzydliwych i bestialsko niebezpiecznych potworów z kosmosu, człowiek czuje ten niepokój, bo wie... że i tak nikt, ani nic mu nie pomoże. I nikt nie usłyszy w kosmosie jego krzyku bólu... choć tym razem będzie to krzyk grupowy. "Obcy 2: decydujące starcie" to jak najbardziej udana kontynuacja niezbyt optymistycznych przygód porucznik Ripley, w którą wyśmienicie wciela się doskonała Sigourney Weaver. To film, który straszy, podbija adrenalinę do jej maksymalnych stanów, wzbudza napięcie, sprawia, że człowiek nie może spać po nocach... tak jakby czuwanie miało go uchronić przed śmiercią z rąk i paszczy xenomorphów. A przecież jedyne co może go uchronić to... nieoglądanie tego filmu. Lecz jednocześnie byłaby to niepowetowana strata dla drzemiącej w człowieku potrzeby podniecającego uczucia lęku.

Kontynuacja Obcego bierze to, co w poprzednim filmie było strzałem w dziesiątkę, faszeruje sterydami, doświadczeniem i kunsztem reżyserskim i w miejsce 10 wpisuje krwawą czerwienią jedenastkę. Decydujące starcie jest pod każdym względem lepsze od poprzedniczki, muzyka podkreśla teraz już większą ilość scen akcji, bohaterowie zachowują się w sposób naturalny w obliczu nieznanego zagrożenia. Zwroty akcji i fabularne przewroty sprawiają, że trudno mówić o przewidywalności, co można było zarzucić Obcemu. Na czele obsady nadal niezawodna Sigourney Weaver, która wciąż czuje się świetnie jako nieustraszona pogromczyni kosmitów. Efekty, których użyto przy kreacji wzbogaconej postaci xenomorfów wyglądają na dużo mniej sztuczne, nie widać już tak bardzo kontrastu między tym, co prawdziwe, a tym ,co utworzone przy ich pomocy. Pod względem kultowości, film na stałe wpisał się w ikonę horroru i postępu.