„Jestem Legendą” jest ekranizacją książki Richarda Mathesona pod tym samym tytułem wydaną w 1954roku. Za reżyserię odpowiada Francis Lawrence, którego polscy widzowie mogą kojarzyć przede wszystkim jako twórcę „Constantine” z Keanu Reevesem. Natomiast główną rolę powierzono Willowi Smithowi – aktorowi, którego raczej nikomu, kto ogląda czasami filmy, nie trzeba przedstawiać.
Historia przenosi nas do postapokaliptycznego świata, gdzie wynalezione lekarstwo na raka przekształca się w śmiercionośny wirus pustoszący całą planetę. Nieliczni ocalali zamieniają się w monstra, które w dzień muszą chować się przed słońcem, natomiast w nocy wychodzą zapolować na ludzi. W tym momencie poznajemy głównego bohatera: Robert Neville to ostatni żyjący człowiek w Nowym Jorku. Sam odporny na działanie wirusa stara się przetrwać w tym samotnym świecie za dnia szukając lekarstwa oraz innych ocalałych, a w nocy broniący się przed dziką hordą krwiożerczych potworów.
Jest kolejna już ekranizacja „Jestem Legendą”. Poprzednia najsławniejsza wersja powstała w 1964 roku także śmiało można powiedzieć, że różnica między dwoma filmami jest kolosalna od strony wykonania. Z punktu widzenia wizualnego zmieniło się wszystko- jakoś zdjęć, sceneria opustoszałego świata, montaż ujęć ale przede wszystkim same potwory nękające głównego bohatera. Są one dużo bardziej gwałtowne i dynamiczne a więc dopasowane bardziej do wymagań współczesnego widza.
Natomiast jeśli chodzi o fabułę to twórcy najnowszej wersji pozostawili większość historii nietkniętą. Przez większość filmu widzimy jedynie Willa Smitha samotnie przemierzającego wyludnione ulice Nowego Jorku. I co jest najlepsze w tym filmie to fakt, że twórcy nie próbowali zrobić z tego kolejnej papki o superbohaterze walczącym z wampirami w stylu Resident Evil. Na szczęście postawili oni na utrzymanie filmu w klimacie oryginału- a więc jest to bardziej horror a przede wszystkim dramat. Dramat głównego bohatera, któremu z każdym dniem coraz bardziej doskwiera samotność, co prowadzi go do co raz to bardziej drastycznych posunięć…
A więc film polecam dla fanów ambitnego kina katastroficznego i sci-fci, natomiast odradzam fanom sieczki pokroju Resident Evil…
