Kolejny album, który wyszedł spod pióra Adriana K. Antosika. Sam jego tytuł „Wyznania Zatracone” jest wart zatrzymania się i głębszej zadumy. Wewnątrz odnajdujemy zajmujące wiersze młodego autora, które jak się zdaje autor kieruje do wybranych, jemu znanych osób. Zarówno te z dedykacjami, jak i te bez nich, mają w sobie coś ulotnie personalnego, co sprawia, iż odbiorca czytając je ma wrażenie, jakby wkradł się w wyznania samego autora. Wszystko to uświetniają przepiękne rysunki Karoliny Mencfeld choć tym razem wydają się bardziej stanowcze i jeszcze ściślej dobrane do swoich wierszy, dzięki czemu całość uzyskała niepowtarzalny efekt harmonii wyrażania wierszy podkreśleniem rysunkowym.