Spowiedź Lucjana Skobiela

Opis produktu:

W książce Paukszta porusza pionierski temat repolonizacji dziecka pochodzącego z małżeństwa mieszanego - Niemki i Polaka, dziecka, które w okresie okupacji poddawane było przez matkę stałemu i systematycznemu niemczeniu, zaszczepianiu nienawiści do wszystkiego co polskie, do pogardzania tym wszystkim, co nie jest niemieckie. Spowiedź... zbudowana jest na zasadzie retrospekcji. Przed oczyma ciężko chorego na serce Lucjana Skobiela przesuwają się jak w fotoplastikonie obrazy z przeszłości. Wspomnienia rwą się, powstają luki, do których pisarz powraca, następuje wyprzedzenie pewnych faktów, dopowiedzenie poprzednich.

Mimo licznych trudności i niebezpieczeństw udało się Paukszcie stworzyć frapującą, miejscami wręcz sensacyjną fabułę. Walka o duszę dziecka, o przepojenie jego serca i umysłu ukochaniem, umiłowaniem Polski nie jest łatwa i wymaga od Lucjana Skobiela chwytania się coraz to nowych sposobów. Rzecz w tym, że autor nie lekceważy motywacji psychologicznej postępowania ani Skobiela, ani też córki jego Małgosi. Kilkuletnie dziecko, jego przeżycia i wewnętrzna motywacja normująca postępowanie traktowane są poważnie. Obie tragedie - ojca i córki - są na równi ważne, na równi głęboko przeżywane.

Kilkuletnia Małgosia, myśląca dotąd kategoriami matki-Niemki, musi się przestawiać na krańcowo odmienny sposób myślenia i czucia, reprezentowany przez ojca-Polaka. To, że proces ten dokonuje się z trudem, że kosztuje on wiele i ojca, i córkę sprawia, że książka ta przemawia do czytelnika, dzieli jego sympatię na obie strony, choć stale i jednoznacznie stwierdza, że prawdę reprezentuje tutaj tylko Skobiela.


Eugeniusz Paukszta (1916-1979) znany powieściopisarz i publicysta, autor licznych książek, w tym powieści współczesnych i historycznych, tomów opowiadań oraz powieści dla młodzieży. Debiutował w roku 1938 w Wilnie. Przez całe życie był niezwykle czynny społecznie, brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r., w czasie wojny i okupacji hitlerowskiej działał w konspiracji, za co był więziony w obozach koncentracyjnych. Po wojnie E.Paukszta zamieszkał na stałe w Poznaniu. Przeszło połowę swego intensywnego życia oddał służbie Polski zachodniej i północnej. Problematyka i tematyka tej częsci kraju znalazła szerokie odzwierciedlenie w jego książkach (m.in. Srebrna ławica, Lody pękają, Straceńcy, Buntownicy, Pogranicze, Wszystkie barwy codzienności, Wrastanie, Przejaśnia się niebo i inne). Laureat wielu nagród literackich.