Ebook Rehab mobi,epub

pie­nię­dzy, bę­dzie mógł zwró­cić na­leż­ność za ku­ra­cję w przy­szło­ści. Na ra­zie ma nie pić, cho­dzić na spo­tka­nia AA i co ja­kiś czas dzwo­nić do Jima. W. cho­dził raz lub dwa razy w ty­go­dniu i słu­chał, jak al­ko­ho­li­cy opo­wia­da­li o kosz­ma­rze pi­cia i ra­do­ści trzeź­wie­nia. Po dzie­więć­dzie­się­ciu dniach W. miał sam opo­wie­dzieć o so­bie. Po­wie­dział, że już nie pije, pi­sze książ­kę, czu­je się do­brze i pew­nie, ale wciąż cho­dzi do AA, bo dzię­ki temu, co tu sły­szy, nadal boi się pić. Gdy się dłu­żej nie od­zy­wał, Jim te­le­fo­no­wał do nie­go. Nie na­le­gał, tyl­ko py­tał, jak W. się czu­je i czy jest już go­tów. Nie był. Gdy ro­dzi­na wy­je­cha­ła, waż­niej­szy był kon­trakt na książ­kę, któ­ry pod­pi­sał z ame­ry­kań­skim wy­daw­cą. Na po­cząt­ku wrze­śnia nie miał już po­wo­dów, by od­wle­kać wy­jazd. Tyl­ko że już nie uwa­żał ku­ra­cji za nie­zbęd­ną. Prze­cież do­sko­na­le so­bie ra­dził, zwłasz­cza za­wo­do­wo. Dziś W. jest prze­ko­na­ny, że po­je­chał na Far­mę, bo nie po­tra­fił po­wie­dzieć Ji­mo­wi ,,nie". Czuł się zo­bo­wią­za­ny jego bez­in­te­re­sow­ną tro­ską i po­mo­cą. Jim zro­bił dla nie­go tak wie­le, że W. czuł­by się nie­wdzięcz­ni­kiem, gdy­by nie po­je­chał. Bał się dez­apro­ba­ty Jima. Ale wów­czas jesz­cze o tym nie wie­dział, bo nie po­tra­fił się przy­znać przed sa­mym sobą do tego lęku. Uza­sad­nił swo­ją de­cy­zję in­a­czej. W Ame­ry­ce do­ku­cza­ła mu sa­mot­ność, miał na­dzie­ję, że na Far­mie po­zna ko­goś cie­ka­we­go, może ja­kąś dziew­czy­nę. Uznał też, że ku­ra­cja prze­cież mu nie za­szko­dzi, na­wet je­śli jej nie po­trze­bu­je. Zwłasz­cza że nie­dłu­go miał wra­cać do Pol­ski, gdzie wszy­scy na­ma­wia­ją do pi­cia, a więc do­brze bę­dzie tro­chę się wzmoc­nić. Ale przede wszyst­kim wie­rzył, że przy­wie­zie stam­tąd książ­kę. Prze­cież był re­por­te­rem, zbie­rał te­ma­ty po ca­łym świe­cie, szko­da zmar­no­wać taką oka­zję. Zresz­tą tak­że zna­jo­mi, któ­rzy wąt­pi­li w po­trze­bę ku­ra­cji, apro­bo­wa­li po­mysł wy­jaz­du, gdy tyl­ko wspo­mi­nał o pla­nach li­te­rac­kich. I cho­ciaż sam się tro­chę bał tych pla­nów i do koń­ca nie wie­dział, dla­cze­go i po co zna­lazł się na Far­mie, po­sta­no­wił pro­wa­dzić dzien­nik. Wie­czo­rem w dniu przy­jaz­du za­pi­sał: Sko­ro nie je­stem z de­tok­su i pra­wie pięć mie­się­cy nie pi­łem, to dla­cze­go tu w ogó­le przy­je­cha­łem? Al­ko­ho­lizm to rak du­szy. (Po­tem to zda­nie skre­ślił). Nie igrać z emo­cja­mi. Dziś już nie pa­mię­ta, czy od razu za­snął. DZIEŃ PIERW­SZY, ŚRO­DA Przez cały dzień czuł prze­moż­ną sen­ność. Wstał o , nig­dy tak wcze­śnie nie wsta­wał. Śnia­da­nie było o Każ­dy pod­cho­dził do bu­fe­tu i wy­bie­rał so­bie, co chciał. Jaj­ka na kil­ka spo­so­bów: sa­dzo­ne, go­to­wa­ne, ja­jecz­ni­ca - z szyn­ką, be­ko­nem albo kieł­ba­są. Kil­ka­na­ście ro­dza­jów płat­ków śnia­da­nio­wych, róż­ne owo­ce, soki, trzy ro­dza­je mle­ka: tłu­ste, pół­tłu­ste i bez tłusz­czu, kawa, wie­le ro­dza­jów her­bat - na­tu­ral­nych i zio­ło­wych. Na kart­ce trze­ba było na­pi­sać swo­je imię i wy­bra­ny ro­dzaj go­rą­ce­go po­sił­ku, któ­ry póź­niej przy­no­si­li do sto­łu pa­cjen­ci - kel­ne­rzy. W pa­mię­ta, jak trud­no mu było do­ko­nać wy­bo­ru; za­mó­wił wszyst­ko, co mógł, mimo że nie był głod­ny. O ze­bra­li się w sali wy­kła­do­wej, któ­ra mie­ści­ła oko­ło sie­dem­dzie­się­ciu krze­seł, pa­cjen­tów było sześć­dzie­się­ciu. Na ścia­nach wi­sia­ły dwie kar­to­no­we ta­bli­ce: na jed­nej było wy­pi­sa­ne ,,12 kro­ków", a na dru­giej ,,12 tra­dy­cji" AA. Nad sce­ną wi­siał por­tret za­ło­ży­cie­la Far­my. W wie­dział już, że ,,kro­ki" i ,,tra­dy­cje" zo­sta­ły spi­sa­ne przez pierw­szych ano­ni­mo­wych al­ko­ho­li­ków pięć lat po po­wsta­niu ru­chu w 1935 roku. W ,,kro­kach" za­pi­sa­li oni to, co ro­bi­li i dzię­ki cze­mu po­tra­fi­li wy­trwać w trzeź­wo­ści. Dla­te­go ,,kro­ki" są sfor­mu­ło­wa­ne w pierw­szej oso­bie licz­by mno­giej i w cza­sie prze­szłym. Za­ło­ży­cie­le AA mó­wi­li w ten spo­sób do in­nych: ,,Po­patrz, co nam po­mo­gło. Je­śli chcesz, mo­żesz spró­bo­wać tego sa­me­go. Może to­bie też po­mo­że". O ile ,,12 kro­ków" od­no­si się do tre­ści pro­gra­mu wy­zdro­wie­nia z al­ko­ho­