- Książki Książki
- Podręczniki Podręczniki
- Ebooki Ebooki
- Audiobooki Audiobooki
- Gry / Zabawki Gry / Zabawki
- Drogeria Drogeria
- Muzyka Muzyka
- Filmy Filmy
- Art. pap i szkolne Art. pap i szkolne
O Akcji
Akcja Podziel się książką skupia się zarówno na najmłodszych, jak i tych najstarszych czytelnikach. W jej ramach możesz przekazać książkę oznaczoną ikoną prezentu na rzecz partnerów akcji, którymi zostali Fundacja Dr Clown oraz Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora. Akcja potrwa przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia, aż do końca lutego 2023.apur I w wyprawie wojskowej na Syrię, Azję Mniejszą i Armenię zagroził imperium i upokorzył je. Cesarz Walerian (253 - 260), zdając sobie sprawę z ogromu niebezpieczeństwa, wyruszył osobiście na wyprawę przeciwko Persom. Niestety eskapada zakończyła się dlań niepomyślnie - w 259 roku w bitwie pod Edessą nie tylko został pokonany, ale dostał się do niewoli. Była to rzecz niesłychana i nie mająca precedensu, nic zatem dziwnego, iż zbulwersowała społeczeństwo. W tym samym czasie, kiedy ojciec tak niefortunnie skończył swą karierę na Wschodzie, jego syn i współrządca Galienus usiłował odeprzeć napierających na granice cesarstwa Germanów. Niestety, jego usiłowania spełzły na niczym. Wojsko oburzone nieudolnością Galienusa zamordowało go, obwołując cesarzem Marka Aureliusza Klaudiusza. Z tą chwilą władza na dłuższy okres przeszła w ręce cesarzy pochodzenia bałkańskiego, którzy doprowadzili do odnowienia państwa i umocnienia go przez zaprowadzenie reform. Władcą zasługującym na uwagę był Dioklecjan (284-305), który wprowadził równoczesne rządy dwu cezarów i dwu augustów (tetrarchia), usiłując w ten sposób zapobiec przewrotom wojskowym i uzurpacjom. Niestety pomysł był chybiony, jako że sprzeciwiał się coraz popularniejszym wówczas tendencjom dynastycznym, które zresztą wkrótce zwyciężyły. Dla nas dużo bardziej interesujący będzie fakt, iż pod rządami Dioklecjana zakończył się ostatecznie proces zespolenia imperium (jednolita administracja na całym jego obszarze). Wtedy też pozbawiono Italię jej szczególnego i uprzywilejowanego znaczenia. Fakt ów jest chyba pewnego rodzaju symbolem - symbolem końca epoki supremacji italskiej, jej tradycji i jej bogów. Owszem cesarstwo się ostało, a nawet okrzepło (pokonano Persów i Germanów, przywrócono spokój wewnątrz granic), ale równocześnie jasne się stało, iż stare symbole są już bezwartościowe i najwyższy czas, aby zastąpić je nowymi i to takimi, które będą zdolne przemówić do wielonarodowej masy ludności zamieszkującej imperium i ją skonsolidować. Z chwilą odsunięcia się w 305 roku od rządów Dioklecjana i Maksymiana skończyła się wymyślona przez tego pierwszego tetrarchia. Po pełnię władzy sięgnęli Maksencjusz i Konstantyn, syn Augusta Konstancjusza Chlorusa. Jak się można domyślić, spowodowało to wojnę domową, z której zwycięsko wyszedł po bitwie przy moście Mulwijskim (312 r.) Konstantyn zwany później Wielkim. Był trzeźwym politykiem i zdawał sobie sprawę z siły, jaką reprezentowało sobą chrześcijaństwo rozwijające się w szybkim tempie mimo licznych prześladowań. Chrześcijanie byli wszędzie, również i w armii. Na nich zatem postawił Konstantyn i przy ich pomocy pokonał Maksencjusza. W następnym roku chrześcijaństwo zrównano w prawach z pogańską religią państwową (edykt mediolański). Czy kokietowanie wyznawców Chrystusa miało na celu tylko i wyłącznie zapewnienie sobie ich poparcia w walce o władzę? Raczej nie. Konstantyn bez wątpienia zdawał sobie sprawę z tego, iż lawinowy rozwój chrystianizmu może stać się czynnikiem integrującym poważnie osłabione imperium. Dostrzegł w nim ów nowy symbol, który można było podstawić na miejsce starych, zmurszałych. Potrzebne mu było chrześcijaństwo do wzmocnienia państwa i władzy. Kościół zaś za cenę bezpieczeństwa zgodził się na poparcie cesarza i od tej chwili obie strony zjednoczyły swoje siły na długie, długie lata. Władcy potrzebny był do zrealizowania swych zamierzeń Kościół silny i skonsolidowany. Słaby i rozdarty wewnętrznie nie mógłby bowiem spełniać pokładanych w nim nadziei. Toteż jedną z pierwszych czynności jedynowładcy (po zamordowaniu własnego szwagra Licyniusza) było wezwanie skierowane do patriarchy egipskiego Aleksandra i do Ariusza, aby zaprzestali sporów. Ponieważ ani jeden, ani drugi nie usłuchali cesarza, postanowił on zwołać biskupów całego chrześcijaństwa, aby wspólnie rozstrzygnęli, po czyjej stronie jest racja. Zdanie większości miało obowiązywać wszystkich wierzących w Chrystusa i tym samym zakończyć walkę religijną. Pierwszy sobór ekumeniczny w Nicei Ponieważ do dzisiejszych czasów zachowało się niewiele dokumentów soborowych, trudno jest precyzyjnie określić datę jego otwarcia i przebieg. Najprawdopodobniej rozpoczął się 20 maja 325 roku. Brało w nim udział około 250 biskupów (jak informuje Euzebiusz z Cezarei - pierwszy historyk Kościoła), wielu prezbiterów, diakonów, laików, a pogan. Poza biskupami z diecezji znajdujących się w granicach cesarstwa na sobór przybyli również hierarchowie ze Scytii i Persji. W początkowej fazie obrad Konstantyn nie uczestniczył. Na sali soborowej zjawił się prawie w miesiąc po otwarciu. Ojcowie soborowi podzieleni byli na trzy stronnictwa: skrajnych ortodoksów (zwolennik
Szczegóły | |
Dział: | Ebooki pdf, epub, mobi, mp3 |
Kategoria: | religie |
Wydawnictwo: | Armoryka |
Język: | polski |
Zabezpieczenia i kompatybilność produktu (szczegóły w dziale POMOC): | *Produkt jest zabezpieczony przed nielegalnym kopiowaniem (Znak wodny) |
Wprowadzono: | 03.01.2011 |
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.