Ebook Lekcje życia mobi,epub

pierwszej klasy, powiedział nam, że dostał od niego rower w prezencie urodzinowym. Otrzymał go jeszcze przed urodzinami, bo chłopiec wiedział, że nie dotrwa do tej uroczystości. Mimo braku czasu i sił ten dzielny chłopiec spełnił dwa ostatnie marzenia: przejechał się na rowerze po okolicy, a następnie przekazał rower młodszemu bratu. * * * Wszyscy mamy marzenia dotyczące miłości, życia czy przygód. Niestety, dysponujemy też całą gamą powodów, które nie pozwalają nam nawet podjąć próby ich realizacji. Te powody niby nas chronią, choć tak naprawdę bardzo ograniczają. To przez nie nie żyjemy prawdziwie. Nasze życie skończy się szybciej, niż nam się wydaje. Jeśli więc mamy w planach jazdę rowerem czy pokochanie kogoś, nie zwlekajmy. EKR Myślałam o sobie i własnym życiu w kontekście lekcji miłości. Ponieważ wciąż żyję, ciągle jeszcze mogę się czegoś nauczyć. Ja sama, podobnie jak ci wszyscy, z którymi pracowałam, muszę nauczyć się tego, jak bardziej pokochać samą siebie. Wciąż mam w sobie wiele ze szwajcarskiej wieśniaczki, więc muszę przyznać, że kiedy słyszę termin kochać siebie, widzę kobietę, która masturbuje się gdzieś w kącie. Z tego powodu nigdy nie potrafiłam w pełni wykorzystać tego, co niesie ze sobą to wyzwanie. Doświadczyłam jednak wiele miłości od innych, zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym. Można by więc założyć, że jeśli kocha nas tak wiele osób, powinniśmy też pokochać sami siebie. Ale nie zawsze jest to prawdą. Nie dotyczy to wielu z nas. Mogłam to zauważyć u wielu osób, również takich, które umierały, a teraz dostrzegam to u siebie. Jeśli miłość ma przyjść, to musi pochodzić z naszego wnętrza. A mnie się jeszcze nie udało jej odnaleźć. * * * Jak nauczyć się kochać samego siebie? Jest to tak trudne, że należy do największych wyzwań naszego życia. Większość z nas nie nauczyła się kochać siebie w dzieciństwie. Zwykle jesteśmy uczeni, że taka miłość jest zła, gdyż wiąże się z egoizmem i ogólnie skupieniem na sobie. W końcu więc zaczynamy czekać na kogoś cudownego, kto będzie do nas ,,pasował". Taka postawa jednak ma niewiele wspólnego z miłością. Większość z nas nigdy nie doświadczyła miłości. Dostawaliśmy tylko nagrody. W dzieciństwie uczono nas, że jeśli będziemy grzeczni, mili dla dziadków, dostaniemy dobre stopnie czy umyjemy ręce, to będziemy ,,kochani". Męczyliśmy się więc, chcąc zasłużyć na taką miłość, choć nie zdawaliśmy sobie sprawy z tego, że ma ona warunkowy, a więc fałszywy charakter. Jak można kochać, skoro wymaga to tak wielkiego uznania innych? Musimy więc zacząć od tego, by dbać o własne dusze i zdobyć się na współczucie dla siebie samych. Czy dbamy o swoją duszę i o to, by znalazła odpowiedni pokarm? Co robimy, by poczuć się lepiej? Kiedy się kochamy, robimy wiele takich rzeczy, które powodują, że się do siebie uśmiechamy. Dzięki nim rosną nasze serca i dusze. Nie zawsze są to te ,,dobre" rzeczy, które - jak nam mówiono - powinniśmy robić. Jeśli dbamy o siebie, to na przykład możemy sobie dłużej pospać w sobotę, zamiast od razu brać się do pracy. Jeśli dbamy o siebie, dopuszczamy też do serca miłość, która nas otacza. Dbanie o siebie oznacza też odrobinę współczucia dla samego siebie. Tyle osób mówi: ,,Jaki jestem głupi", ,,Ale ze mnie idiota", nie mogąc uwierzyć, że zrobiły coś złego. Gdy ktoś inny popełni błąd, mówimy zwykle: ,,Nie przejmuj się. To nic takiego. Każdemu może się zdarzyć". Ale jeśli sami go zrobimy, jesteśmy dla siebie zbyt surowi. Starajmy się więc przynajmniej mierzyć siebie i innych tą samą miarą. DK Caroline, wysoka, atrakcyjna kobieta przed pięćdziesiątką, nauczyła się tego, jak dbać o swoją duszę. Ma piękne czarne włosy i najjaśniejszy uśmiech, jaki można sobie wyobrazić. Zaprzyjaźniliśmy się w czasie prac nad pewnym projektem i od razu zauważyłem, że jest ona jedną z najszczęśliwszych znanych mi osób. Był to drugi rok jej wspaniałego związku z inteligentnym, miłym i dowcipnym dentystą. Zajmowali się właśnie planowaniem szczegółów ślubu, który miał się odbyć za kilka miesięcy, i zastanawiali się nad możliwością adoptowania dziecka. Wspólne wyprawy z Caroline były wspaniałym doświadczeniem. Ona znała wszystkich i ze wszystkimi się przyjaźniła - z recepcjonistą, kelnerem czy osobą siedzącą obok w kinie. Któregoś wieczoru przy kolacji powiedziałem, że ma szczęście w miłości. Caroline zaśmiała się, rzuciła, że to wcale nie jest szczęście, i opowiedziała swoją historię. Sześć lat wcześniej mammografia wykazała, że ma guzek w piersi. Lekarz, który robił biopsję, powiedział, że wygląda dziwnie, ale Caroline musiała czekać trzy dni na informację, czy jest złośliwy i czy dał przerzuty. - M