Ebook Inicjał z offu mobi,epub

kie dni prze­rwa­ne sto­sun­ki. Wra­cam do mia­sta ko­le­ją, jest brud­no i nie­bez­piecz­nie mam parę zło­tych na wód­kę i kwia­ty i nie ma mowy o re­so­cja­li­za­cji bo przyj­dzie zima i bę­dzie­my jeść wró­ble, bo wy­dam cię co do gro­sza bo pod tłu­stym dru­kiem jest łu­ska. Za­baw­my się jak zło­dzie­je snów mam zwol­nie­nie: zo­staw sek­stans i psa Wi­dzę bo­ha­te­ra wier­sza: ma kil­ku­dnio­wy za­rost i su­nie dziel­nie z re­kla­mów­ką, w któ­rej ko­ły­sze się zie­lo­na bu­tel­ka i dwie gra­ham­ki, tak su­che, że uderz­jąc o sie­bie ro­bią drew­nia­ne pyk-pyk. Bo­ha­ter naj­wy­raź­niej za­ry­wał noce: jest bla­dy, ma czer­wo­ne oczy, ale moż­na wy­chwy­cić lek­kość w jego kro­ku, kie­dy stą­pa raź­no po śmie­ciach przed­mieść. Co za­tem ro­bił no­ca­mi? Ba­dał gwiaz­do­zbio­ry? Wa­rio­wał? Ro­bił mi­łość na na­gich de­skach? Skąd ten stra­ceń­czy urok? Wszyst­kim się zda­rza od cza­su do cza­su nie­opatrz­nie spę­dzo­na na roz­mo­wie noc. Albo dzi­ki ma­ra­ton fil­mo­wy do pią­tej rano, nie­roz­sąd­ne pi­jań­stwo, lek­tu­ra nie do wy­ma­za­nia. Świat po czymś ta­kim wy­da­je się nie­rze­czy­wi­sty (,,wzdłuż to­rów ro­sły pal­my"). Nic nas nie roz­pra­sza, kie­dy idzie­my - jak bo­ha­ter wier­sza - wzdłuż to­ro­wi­ska albo przez mia­sto. Im­pul­sy ze świa­ta mogą nam tyl­ko na­gwiz­dać. I na­gle je­ste­śmy zno­wu mło­dzi, więc ro­bi­my coś non­sza­lanc­kie­go: za resz­tę for­sy ku­pu­je­my wód­kę i kwia­ty, po­grą­ża­my się set­nie w ka­sy­nie, dzwo­ni­my do ko­goś, kto daw­no o nas za­po­mniał. Ży­cie wresz­cie jawi nam się jako coś cu­dow­nie nie­po­waż­ne­go, sen z piąt­ku na so­bo­tę, gra w oczko. I wresz­cie mo­że­my po­ko­chać je bez­wa­run­ko­wo, bez zmar­twień i łez. Naj­wy­żej zimą bę­dzie­my jeść wró­ble. Chodź, za­baw­my się jak zło­dzie­je snów. Ten ostat­ni raz. Wiersz Ta­de­usza Pió­ro po­cho­dzi z tomu Wola i ocho­ta, Biu­ro Li­te­rac­kie, Le­gni­ca 2000. W stylu California funk Les­bij­ska po­et­ka z Nor­we­gii była zbul­wer­so­wa­na wy­po­wie­dzia­mi o po­trze­bie hie­rar­chii w sztu­ce. Ale pod­czas kon­fe­ren­cji my­ślał głów­nie o tym, żeby ją za­mknąć na stry­chu, a naj­le­piej usta­mi. I po­trak­to­wać ją źle. Z pla­sti­ko­wy­mi kwia­ta­mi wple­cio­ny­mi w ko­szyk - jej ro­wer wy­glą­dał jak sprzęt na lany po­nie­dzia­łek. Miał ocho­tę ją chwy­cić za wło­sy, kie­dy od­chy­la­ła gło­wę do tyłu, śmie­jąc się w sty­lu Ca­li­for­nia funk. Na fej­sie zna­lazł jej zdję­cie z roz­pra­wy są­do­wej: na wło­sach nie­bie­ski fak­tor i żół­te szkła kon­tak­to­we, su­kien­ka w po­ety­ce Al­mo­do­va­ra - kla­sy­ka biu­ro­wej ele­gan­cji. Ale lu­bił trau­ma­tycz­ne dziew­czy­ny, miał przy nich lęk wy­so­ko­ści. Tak więc po wy­kła­dzie o po­no­wo­cze­snym dą­że­niu do chwi­lo­wej roz­ko­szy - za­ko­twi­czył z tru­pą Ro­ga­la przy ba­rze. I pa­trzył jak ta wy­szcze­ka­na la­ska na­da­je swój rytm wszyst­kim zim­nym świa­tłom dys­ko­te­ki. Chy­ba się na­wet za­ko­chał. Na tę jed­ną noc. A ona szła jak w dym, pach­ną­ca i sło­na. Ze zna­jo­mo­ścią rze­czy po­ło­ży­ła mu rękę na udzie jak pies kła­dzie cie­pły, mo­kry pysk. I po­wie­dzia­ła ,,Ty je­steś taki pre­zent nie do koń­ca po­da­ro­wa­ny", a po­tem ,,Chodź­my po­pa­trzeć jak nie­bo gwiaz­do­rzy". Był zde­spe­ro­wa­ny. Ostat­nio miał wra­że­nie, że nie po­ży­je dłu­go i nie mógł się po­zbyć tej wer­sji. A tu taka trans­gre­sja! Więc ona mu mówi, że jest tro­chę chłop­cem, tro­chę ba­sem w ope­rze nor­we­skiej i dla­te­go chce wy­brać miej­sce. Ale wy­bie­ra po bo­że­mu - ho­tel. Win­da ich nie­sie na dno czar­nych snów. Dziew­czy­na się na­gle na­chy­la i szep­cze: Ga­ze­la je­stem z że­bra skle­pie­nia no­tre dame bro­oklyń­skie­go mo­stu cien­ko­kost­nych rusz­to­wań wiel­kich miast jach­tów peł­no­mor­skich si­lo­sów zbo­żo­wych wie­ży eif­fla ba­rek rzecz­nych wie­ży ci­śnień klau­stro­fo­bicz­nych szkie­le­tów blo­ko­wisk wę­glo­wych włó­kien ste­la­ży ame­ry­kań­skich hi­ma­la­istów si­lo­sów ją­dro­wych skle­pów piw­nych je­stem w so­bie ko­ścią sło­nio­wą i ma­ho­niem two­jej strzel­by ga­ze­lą w two­im oku Rano ją spo­tkał na molo z parą sym­pa­tycz­nych san­dał­ków i lap­to­pem (,,Ma­stur­ba­cja - tak czy nie", ,,Pół­na­ga Scar­lett Jo­han­son na krze­śle"). I chciał ku­pić od