Ebook Entuzjazm zmienia wszystko mobi,epub

entuzjastów, którzy wpędzeni w pułapkę myślenia, że świat jest ich własną zabawką, usiłują złapać byka za rogi po to tylko, by skończyć porażką i frustracją. Ostrzegając przed przegrzaniem, musimy z równym naciskiem uprzedzić przed niebezpieczeństwem stania się zbyt zimnym. Wysoki poziom spalania w umyśle jest konieczny, aby entuzjazm mógł z mocą buzować we wszystkich cylindrach naszych umysłowych silników. Osoby superuczone, wyrafinowane, które niestety rządzą większością współczesnych mediów wpływających na umysł, lekceważąco tłumią entuzjazm. Zdaje się, że na każdą emocję, z wyjątkiem może egzystencjalnego smutku, patrzą oni spode łba jako na staromodną. Mój przyjaciel Raymond Thornburg, sam niepowstrzymany entuzjasta, wypowiadając się na temat tych, którzy utrącają entuzjazm, zacytował mądre spostrzeżenie Anatola Francea: ,,Przedkładam szaleństwo entuzjazmu nad obojętność mądrości". A może powinniśmy to nazwać zużytym cynizmem? Rzeczywiście, nikt nie powinien mieć wątpliwości, czy znaleźć się po ciepłej stronie. Nawet jeśli entuzjastyczne zaangażowanie może nieść ze sobą ryzyko pomyłki, to i tak jedynie ci, którzy sięgną po szansę, mogą kiedykolwiek dojść do pełnej kreatywności. Osoba oddana, niezależnie od tego, czy zwycięży czy przegra, jest jedyną, która odnajduje w życiu prawdziwą pasję. Betty Friedan, autorka Mistyki kobiecej (The Feminine Mystique) wysuwa stwierdzenie, które na pewno warto odnotować. Mówi: ,,Dobrą kobietą jest ta, która kocha z pasją, ma energię, odwagę, poważne i pasjonujące przekonania, przyjmuje odpowiedzialność i kształtuje społeczeństwo. Przeraża mnie określenie chłodna. Chłód to wymykanie się życia. Pozostawanie zimnym to całkowita Wolę być gorąca, namiętna i mylić się, niż zostać obojętną". I ja także. Wybierze to również każda osoba pragnąca działać. To właśnie dlatego entuzjazm zmienia wszystko. Podnosi życie z dna i powoduje, że może ono coś znaczyć. Rozegraj je na zimno, a możesz zamarznąć. Żyj na gorąco, a wtedy nawet jeśli się poparzysz, masz szansę przynajmniej promieniować ciepłem na zniechęcony i zagubiony świat. Oczywiście, istnieje niemało ludzi kategorii: nie obchodzi mnie, którzy nie są ani zimni, ani gorący. Taki emocjonalnie pusty tłum zawsze istniał i nigdy nie dotarł zbyt wysoko. Biblia mówi o nich (...) skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust (Apokalipsa św. Jana 3,16). To dość surowa ocena i wypowiedziana bez ogródek, lecz jakże wiele mówiąca. Gdyby udało nam się zmniejszyć liczbę ludzi pogrążonych w letargu i sprowadzić choćby kilku z nich do kategorii entuzjastów, nie tylko oni sami zyskaliby więcej w życiu, ale też świat jako taki uległby poprawie. CZY RZECZYWIŚCIE NA NICZYM MU NIE ZALEŻAŁO? Obecnie wielu ludzi demonstruje obojętność w stosunku do zwykłego sposobu życia. Są sterani i znudzeni, ukrywają swoje destruktywne myślenie pod płaszczykiem pozy: nic mnie to nie obchodzi. Może stanowi to ich obronę przed życiem, które wymaga pełnego oddania się, a zaangażowanie przynosi zarówno ból, jak i wyzwanie. Harry Simpson należał do tej właśnie kategorii. Był najbardziej apatycznym człowiekiem, jakiego kiedykolwiek znałem. Mówił, że dotarł już wszędzie i widział wszystko, włączając niektóre przypadki ludzkiego gatunku, które nie wzbudziły w nim szacunku. Ogłosił, że ma dość młodych buntowników i wykrochmalonych koszul wieku średniego. A jeśli chodzi o politykę, to cóż to za różnica, kto zostanie wybrany? Według niego wszyscy politycy są nieuczciwi i bez względu na to, która partia wygrywa, zwykli ludzie i tak przegrywają. Chodził na mecze baseballa, ale nie kibicował żadnej drużynie. Nawet w obliczu rozgrywek międzynarodowych pozostawał bierny. Był cyniczny i, jak większość cyników, całkowicie samolubny i pobłażliwy dla siebie. Nie czuł się ani trochę zobowiązany do uczestniczenia w sprawach kościelnych czy społecznych. Co do dobroczynności, miał wprost ewidentny dar, jak mówił, do zamykania proszącym ust. Nie mógłby mniej troszczyć się o potrzebujących ludzi. W końcu ta negatywna postawa zyskała dla niego przezwisko Les1, w oczywisty sposób zapożyczone z jego dobrze znanej filozofii: nie obchodzi mnie to. Przy tym wszystkim był on człowiekiem bardzo towarzyskim; dobrym graczem w golfa, brydżystą, członkiem klubu. Wraz z żoną wiele czasu poświęcali rozrywkom. A w karierze zawodowej odniósł więcej niż przeciętny sukces. Wtedy na scenę wślizgnął się entuzjazm i dokonał niezwykłej zmiany w Harrym Simpsonie. Stało się to w następujący sposób. Zdecydowali z żoną, że potrzebna jest im odmiana. Przyjechali do Nowego Jorku i udali się na zwykłą rundę pokazów, restauracji i nocnych klubów. Pani