Ebook Duchy wokół nas mobi,epub

zeszy demonów, lecz są duchami zmarłych ludzi. W tych kwestiach należy zachować szczególną ostrożność, gdyż możemy stać się igraszką iluzji i własnych wyobrażeń. Chociaż Kościół katolicki nie odcina się w sposób zdecydowany od dyskusji na temat tak zwanych bezcielesnych duchów, pozbawionych swej dawnej materialnej powłoki, to jednak brak też z jego strony otwartej deklaracji uznania tego zjawiska. Musimy uszanować opinie osób, dla których taki brak jasnego stanowiska jest równoznaczny z zanegowaniem istnienia wyżej wspomnianych istot. Należy również zachować sceptycyzm w stosunku do radykalnie odmiennej postawy, zakrawającej na New Age, czy nawet okultyzm, i aktywnie propagującej zainteresowanie tą sferą, pomimo ogromnego ryzyka, które się z tym łączy. Jako że Szatan może omamić nasze zmysły, a opinię tę wyraża cytowane już wcześniej dzieło, należy bardzo powściągliwie wyrokować, czy takie przypadki nawiedzeń mają swoje źródło w Bogu. Przytoczę tu opinię brata Ignatiusa: ,,Po pierwsze, należy wziąć pod uwagę ewentualność zadziałania zbyt bujnej wyobraźni. Umysł ludzki ma niezwykłą skłonność do fantazji, stąd z własnej winy możemy zagubić się w świecie wymyślonych przez nas obrazów, bądź też błędnie interpretować rzeczywiste doświadczenia. Po drugie, dla bezpieczeństwa należy wyjść z założenia, że Szatan wodzi nas za nos i że albo obraz, który obserwujemy, jest zamaskowanym demonem, albo Szatan wykorzystuje naszą nad wyraz bujną wyobraźnię lub wywołuje złudzenia optyczne. Zatem najlepszym świadectwem bogobojnej natury nawiedzającego nas ducha jest zgodność głoszonego przezeń przesłania z treścią prawd objawionych ogółowi. Boże zjawy nigdy nie podżegają do buntu przeciwko starszym rangą czy przełożonym. Nie przeczą też nauce Kościoła -- zatem dobrze jest mieć zdobytą uprzednio wiedzę na temat jego oficjalnego nauczania, jak też i faktów z jego życia. Poza tym, nawet jeśli stanięcie twarzą w twarz z duchem początkowo wywołuje w nas lęk, owocem spotkania bogobojnego posłańca z zaświatów jest wewnętrzny pokój. Taki duch zawsze bezwarunkowo uzna, że Jezus Chrystus jest Panem. Stąd w celu ustalenia natury duchowego przybysza należy skorzystać z formułki zaczerpniętej z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła (1 J 4,1-3)". Jestem przekonany, że gdy duch zmarłej osoby pojawi się w naszej bliskości, może wywierać bardzo silny, korzystny lub negatywny, wpływ na bieg naszych losów. W omawianym rejonie czyśćca znajdują się dusze, które mimo że znalazły się w zaświatach, to wciąż mogą zjawiać się ,,na ziemi" w różnych momentach, i to z wielorakich pobudek. Mogą być już w czyśćcu albo nawet w Niebie, a jednak wciąż zjawiają się w naszych snach lub za pośrednictwem ,,znaków": poprzez przedmioty, które pojawiają się ni stąd, ni zowąd albo też nagle znikają, przez dziwny zbieg okoliczności, zaś niekiedy przez nawiedzające nas duchy. Do tej kategorii należy zaliczyć świętych i inne bogobojne postaci, a najwyższy status w tej grupie przysługuje Maryi Dziewicy. Wśród rzeszy dusz zmarłych wyróżniamy też istoty duchowe zniewolone doczesnością, które zgodnie z często wyrażaną opinią wciąż błąkają się po ziemi. Ten obszar zagadnień może być szczególnie kłopotliwy. Część kapłanów uważa, że choć ta sfera życia duchowego rzadko kiedy traktowana jest poważnie, to jednak duchy zmarłych mogą oddziaływać w wieloraki sposób na świat żywych. Z drugiej jednak strony, przesadne zaabsorbowanie tymi pokładami rzeczywistości jest równie błędne, co całkowite ich pominięcie. Rozpoznając ich naturę i przewidując, na podstawie rozeznania, ewentualne skutki ich działania, możemy przedsięwziąć kroki, by móc na nowo cieszyć się wolnością. Duchy te mogą przynależeć do kategorii nazwanej przez Jezusa ,,duchami nieczystymi". Nie służą ani mocom niebieskim, ani piekielnym, lecz zdają się dryfować w ,,próżni", pomiędzy światem doczesnym a wiecznością. Za życia świętego Ojca Pio uważano, że widział on wokół siebie więcej dusz zmarłych niż żywych ludzi, a w sytuacji nawiedzenia przez ducha zanurzał się w modlitwie, by zechciało go przyjąć Niebo, czyli Światłość Jezusa. Rzecz w tym, że zewsząd oddziałuje na nas swą potęgą niewidoczny świat -- pełen jasności, ale i mroczny, odstraszający, a zarazem przyzywający. Ta ukryta przed wzrokiem rzeczywistość ze swej natury ma za zadanie nauczyć nas pobożności, modlitwy i miłości. W tej sferze życia nie ma miejsca dla łowców taniego dreszczyku. Nie ma tu miejsca dla okultystycznych gier planszowych Ouija, dla mediów spirytystycznych czy dla spektakularnych pogromców duchów. Takie próby kontaktu narażają nas na poważne niebezpieczeństwo. Przecież właśnie przed tym ostrzega nas Pismo