Drugi dziennik

Wydawnictwo Literackie Kraków 2014 Spis treści Karta redakcyjna Drugi dziennik 2 października 2012 Opieka redakcyjna: ANITA KASPEREK Korekta: HENRYKA SALAWA, EWA KOCHANOWICZ, ANETA TKACZYK, MAŁGORZATA WÓJCIK Projekt okładki i stron tytułowych: MAREK PAWŁOWSKI Zdjęcie na okładce: MIKOŁAJ DŁUGOSZ / Dla Playboy Edycja Polska Skład i łamanie: Scriptorium ,,TEXTURA" Redaktor techniczny: BOŻENA KORBUT (C) Copyright by Jerzy Pilch (C) Copyright for this edition by Wydawnictwo Literackie, 2014 ISBN 978-83-08-05289-1 Wydawnictwo Literackie Sp. z ul. Długa 1, 31-147 Kraków tel. (+48 12) 619 27 70 fax. (+48 12) 430 00 96 bezpłatna linia telefoniczna: 800 42 10 40 e-mail: Księgarnia internetowa: Konwersja: eLitera 2 października 2012 Gdy w czasie tegorocznych, chwilami całkowicie niepoczytalnych upałów siódmy z rzędu wiślański ewangelik popełnił samobójstwo, matka oświadczyła, iż natychmiast dzwoni do księdza Longina, aby coś z tym zrobił. - Z czym? - zapytałem nieco zbyt obcesowo, albowiem przez chwilę uroiło mi się, iż matula chce sprowadzić Longina, by ten wskrzesił siódmego samobójcę, a może i z sześcioma pozostałymi ,,spróbował coś zrobić". Urojenie całkiem od czapki nie było - matka ostatnimi czasy miewała dziwaczne pomysły, dokładniej: dziwaczne pomysły miewała zawsze, ostatnimi czasy jakby częściej. Jednak nie tym razem. - Jak to z czym? Z plagą samobójstw! Z plagą samobójstw wśród naszych! - Jaką plagą? Gdzie do plagi? Parę przypadków i od razu plaga? - W naszym przypadku siedem ofiar to jest plaga! Pan postanowił wygubić swój lud! - Jak Pan tak postanowił, to ani Longin, ani żaden inny ksiądz nic nie pomoże, przeciwnie, przybyciem swoim, modlitwami i nie mówię: faryzejską, ale jednak nieco zbyt ,,wystudiowaną" pobożnością zamętu Nie ma co do niego czy po niego dzwonić... Niech lepiej na zadku - Ludzie jeden za drugim się wieszają, a księża na zadkach siedzą... Dlatego właśnie Pan plagę zesłał! Trzeba dzwonić i budzić! - Jak najwyższe kierownictwo zaczęło działać, to nam pozostaje tylko czekać w - Jezusie Nazareński, oświeć tę ciemną pałę. Samobójstwa są z jednej strony plagą, z drugiej ostrzeż - Przed czym? - Przed kolejnymi samobójstwami. Jaśniej być nie może. Jak długo będą czekać? Ciekawe, jak długo będą czekać? - Samobójcy? - Nie, księża. - W sumie co ma ksiądz do samobójstwa? Bo niby ma wiele, niby wszyscy przeświadczeni, że ma niesłychanie wiele, a może nic nie ma? - Jak nic nie ma? Wszystko ma! - Księża to są specjaliści od samobójstw? - Księża to są specjaliści od wszystkiego, co się na granicy tego i tamtego świata - Wopiści transcendencji? - Nie kpij, gdyby nie te kpiny, gdyby nie te wieczne kpiny ze wszystkiego, dalej byś zaszedł! - Dalej! Dalej! Dalej bym zaszedł, jakbym codziennie nie słyszał, że powinienem zajść Poza tym żadnych kpin tu nie widzę, nie słyszę. Czyli co? Księża pogranicznicy co powinni? - Ratować... - Każdy powinien ratować... Jest ktoś, kto nie powinien ratować? - Niejeden nie Niejeden by się znalazł, co nie powinien. - Kto? - Ten nie powinien, co na pogrzeb zawsze Zawsze przychodzi, a nie powinien. I żaden z tych, co w samobójstwie maczali palce, nie - To akurat prawda. Czystego samobója nie ma. Każdy samobój jest trochę mordem. Nie w znaczeniu, że samobójca sam siebie morduje, ale w znaczeniu, że niejeden go pognębił i tym samym nakłonił, do podjęcia ostatecznej decyzji się przyczynił, ostatni krok podpowiedział, a nawet do jego wykonania zmusił... W samobóju maczał Dobrze mama powiedziała. - A coś ty myślał... Niejeden zachęcił, a tu zniechęcić Odwieść od takiego Za wszelką cenę odwieść od złego - Za wszelką cenę ? - Tak! - Ksiądz rękę na samego siebie podniesioną ma odrąbać? - Jak na samego siebie? Księża nie popełniają samobójstw. W każdym razie nie nasi. - Nasi w ogóle niczego nie popełniają. - W kościele byłeś? - Nie. - No to nie gadaj. Do kościoła bezbożnik nie chodzi, a gada. - Tylko praktykujący mogą gadać? - Lepiej by było. Wiara rzekomo wierzących, a niepraktykujących to dopiero gadanie. - Jak ktoś się zabija, podnosi na siebie rękę, ksiądz powinien tę rękę odrąbać? - W sensie ścisłym? - A jakim? O metafory się nie pytam. Metafory tego typu mają zresztą, jak doskonale wiemy, przykrą i nic nas nie obchodzącą bolszewicką tradycję. - W ostateczności, jak już nic innego nie pomoże, jak wszystkie pozostałe środki zawiodą, trzeba odrąbać. Lepiej żyć z jedną ręką, niż z dwiema w trumnie leżeć. - Gość z dwiema rękami nie dawał rady życiu, teraz z jedną sobie poradzi? - Jak opamiętanie Jak Pan Bóg opamiętanie ześle, to poradzi, bez rąk, a nawet bez nóg, a - Kto chce za wszelką cenę żyć, - Synku, wszyscy chcą żyć... - A naszych siedmiu wspaniałych? - Sami Znikąd żadnego wsparcia. ! Dzwonię do Longina! - Przepraszam, ale może by się mama jakoś oględniej wyrażała, o poważne sprawy - Okej. - Wracając do naszej siódemki, to może faktycznie był wśród nich ktoś, kto nie tyle chciał się zabić, ile desperackim aktem próbował zwrócić na siebie uwagę... - Słynne wołanie o - Tak jest. Ale niewątpliwie był tam też, może nawet niejeden, samobójca profesjonalista, samobójca saper, samobójca komandos, samobójca karateka nie do pokonania; ktoś, kto postanowił się zabić z niedościgłą precyzją, ktoś, kto postanowił opuścić ten padół z żelazną konsekwencją... Jego nic nie zatrzyma, jemu nikt nie da - Dobry ksiądz da rady. - Przy - Tak, sł - Najlepsze życzenia - Ach, synku, za bardzo mnie twoja starość przeraża, żebym swoją świętowała. Ale za życzenia dzię Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki