Znaki życia

O tym, że będzie to historia życiowa, bardzo autentyczna wiedziałam od początku. Nie spodziewałam się jednak, że poruszy ona we mnie, aż tak wiele emocji. Bohaterki powieści Sylwia, Wiktoria i Malwina mieszkają w małej, polskiej miejscowości. Każda z kobiet ma swoją rodzinę, codzienne problemy, rozterki i obowiązki. Poboczny obserwator powiedziałby, że nie różnią się one niczym od tych tysięcy innych żyjących na wsi kobiet trudniących się pracą w gospodarstwie, wychowywaniem dzieci i wszystkim tym, co można łatwo na pierwszy rzut oka zaobserwować. Zauważyłby może spracowane dłonie, robocze ubranie czy źdźbło siana w wygodnie upiętej fryzurze. Zmrużone oczy, które przez ciężką pracę straciły swój blask, a zamyślony wyraz twarzy zrzuciłby na karb skupienia nad wykonywaną pracą. Wioletta Milewska postanowiła zajrzeć w głąb serc i dusz, tych kobiet, przedstawiając nam czytelnikom świat zbudowany na pozorach, lękach, niesprawiedliwościach, stereotypach, hipokryzji, obleczony prowincjonalnością, jak znakiem i wyznacznikiem życia. Była to dla mnie bardzo osobista lektura. Nie tylko dlatego, że wychowałam na się na wsi, która oczywiście różni się teraz nieco od tej przedstawionej w książce. Jednak zachowania społeczności, przekazywane z pokolenia na pokolenie nauki, schematyzmy czy wzorce znam doskonale, dlatego mogłam tę historię bardzo mocno poczuć, pozwalając nawet zabrać się na spacer w głąb siebie i spokojnie, bardzo dokładnie przeanalizować, przemyśleć i poddać wartościowaniu wszystko to, co wpłynęło na mnie, jako kobiety wychowanej w takiej, a nie innej kulturze. Nie jest to prosta i łatwa książka. Na tekście trzeba się skupić, tym bardziej że autorka używa nieco bardziej wymagającego języka, niż ten, który jest najczęściej używany w dzisiejszej beletrystyce. Doceniam i podziwiam zdania zbudowane piękną polszczyzną, bardzo rozbudowaną, czasem ozdobioną słowami, których już dziś raczej się nie używa. Niezwykły, urzekający wręcz warsztat pisarski to ogromny plus ?Znaków życia?. Co więcej, autorka za pomocą słowa oddaje nie tylko bardzo obrazowo całą literacką rzeczywistość, ale również emocje bohaterów, ich przeżycia, przemyślenia, osobowości. Czytając tekst, byłam do granic poruszona, zmartwiona, czasem rozbawiona. Odczuwałam strach na równi z postaciami, pragnęłam zmian razem z nimi i starałam się zrozumieć zawiłości ich przeżyć, jakbym była częścią ich świata. Książka pochłonęła mnie doszczętnie, tak, jak oczekuje się od dobrej literatury. Bohaterowie wykreowani są do bólu autentycznie. Przedstawieni w taki sposób, że gdzieś we mnie tli się przekonanie, że mogłabym ich zobaczyć, dotknąć i z nimi porozmawiać. Malwina od początku sprawiała wrażenie kobiety bardzo silnej, piekielnie inteligentnej. Logiczne myślenie, próby zrozumienia i rozłożenia na czynniki destrukcyjnego dla niej, rodziny, jak i samego męża zachowania imponowały mi i prawie do samego końca miałam nadzieję, że kobieta jest w stanie odbudować się i odgrodzić od wszystkiego tego, co złe. Miałam wrażenie, że Malwina wyniesie się ponadto wszystko i będzie wspinać się wyżej i wyżej... dlatego, jej upadek, gdy los postanowił z niej po raz kolejny zakpić, skazując na okrutne cierpienie, był dla mnie tak bolesny. Sylwia również swoją siłą wzbudzała podziw. Niezaspokojoną potrzebę macierzyństwa kobieta przekuła w pielęgnowanie swojego ogrodu i całego domostwa. Za okazywaną przez nią wrażliwość i serce, przyroda odwdzięczała się, olśniewając swoim pięknem, które w jednych wywoływało zachwyt w innych zaś zazdrość? Choć natura kojarzy się z harmonią, stabilizacją i homeostazą, trudno o taką w życiu Sylwii. Bo oprócz zawiedzionych nadziei dotyczących jej małżeństwa, kobieta stanie przed jeszcze jedną ogromną próbą i wyzwaniem. Wiktoria jest przykładem, jak łatwo zniszczyć człowieka poprzez dyskryminujące, stereotypowe i zaściankowe wychowanie. Ta postać, a szczególnie jej zachowanie wzbudzało we mnie coś w rodzaju sprzeciwu. Miałam niepohamowaną ochotę wtargnąć do książkowych Pietruch i przemówić tej kobiecie do rozsądku. Altruizm, który miała wpajany od najwcześniejszych lat, był niezwykle chorą i krzywdzącą odmianą. Byłam przekonana, że ten bunt, który powoli kiełkował wewnątrz niej, znajdzie się w końcu w takim punkcie, gdzie wybuchnie niczym nieskrępowany huragan. Niestety, zakorzenione głęboko przekonania, jakaś jakby przyklejona do jej osobowości potrzeba służenia i dawania się wykorzystywać, była silniejsza. Jednak to właśnie historia Wiktorii wzbudziła we mnie coś na kształt przymusu kibicowania, wręcz trzymałam fizycznie kciuki, aby ta cudowna kobieta obudziła się i zawalczyła o swoje. Wszystkie postacie drugoplanowe, antagoniści czy nawet bohaterowie, którzy przemknęli gdzieś przez fabułę, byli doskonale wykreowani i bez wątpienia dało się wyczuć, że każdy z nich jest wprowadzony do historii po przemyśleniu ich roli i celów. Trudno przy takich powieściach mówić o dynamice. Oczekuje się, że każda książka będzie trzymać w napięciu, dynamika będzie zrównoważona, by tam, gdzie należy ? zwolnić, potem przyspieszyć, w zależności od wątków i motywów. ?Znaki życia? są tak wielowątkowe, bogate w poruszaną problematykę, że ta dynamika przestaje mieć znaczenie. Tutaj pragnie się każdego zdania, każdego słowa. Muszę przyznać, że okładka i graficzna oprawa nie przypadła mi do gustu. Mam wrażenie, że z jednej strony taka skromność nie przekona czytelnika do sięgnięcia po ten tytuł, z drugiej zaś dla książek tak bardzo życiowych, trudniejszych nie jest łatwo znaleźć, odpowiednią grafikę pasującą do całego konceptu. ?Znaki życia? to książki, od których nie mogłam się oderwać. Fabuła jest poruszająca, miejscami wręcz wstrząsająca, zmuszająca do przemyśleń i rozważań. Polecam serdecznie wszystkim tym wielbicielom literatury, którzy mają ochotę na książkę o prawdziwym życiu, z mocnymi psychologicznymi wątkami, trudnymi tematami; która jest angażująca i wymagająca.

Niektórym osobom w życiu wszystko łatwo przychodzi dzięki czemu nie muszą zbytnio martwić się o kolejny dzień. Niestety większość społeczeństwa już tak kolorowo nie ma i ich codzienność naznaczona jest troską dotyczącą konkretnych, większych lub mniejszych problemów, z którymi niekiedy ciężko jest im się uporać. Takim osobom zdecydowanie jest łatwiej funkcjonować, gdy mają przyjaciół lub bliskie osoby, którym mogą się wyżalić i jednocześnie się ich poradzić, natomiast ktoś będąc całkowicie osamotnionym, będzie mieć znacznie ciężej w walce o lepsze jutro.

Zarys fabuły

W książce spotykamy historię dotyczącą trzech kobiet zamieszkałych w Pietruchach, niewielkiej wsi, w której praktycznie każdy każdego zna. Pierwszą z nich jest Malwina, która w trakcie trwania jej małżeństwa odkryła pewien sekret dotyczący jej męża. Otóż mężczyzna uzależniony jest od pornografii, którą ogląda w postaci różnego rodzaju gazet, zawsze w ukryciu przed swoją żoną, a gdy kobieta znalazła dowody jego niecnych czynów starał się wszystkiego wyprzeć i prosił o szansę zapewniając, że już tego więcej nie zrobi. Kolejną kobietą jest Sylwia, która mieszka samotnie w domu, jest bezdzietna, a jej mąż wyjechał do pracy zagranicę i utrzymuję z nią dosyć niewielki kontakt. Ostatnią główną bohaterką jest Wiktoria, na której barkach spoczywa ciężar zajmowania się całym gospodarstwem, jak i domem, gdyż jej życiowy partner wiecznie komuś nieodpłatnie pomaga, zamiast wspomóc swoją ukochaną. Na dodatek podczas budowy domu wprowadza się do niej jej brat Tomek wraz ze swoją partnerką, którzy dokładają obowiązków biednej Wiktorii, w żaden sposób nie wspierając jej, choćby finansowo. Jakich odkryć dokona Malwina i jakie podejmie działania w walce z nimi? Czego doświadczy Sylwia i kogo będzie wspierać? Jak dalej potoczy się życie Wiktorii i z czego wynika jej uległa postawa? O tym w książce ?Znaki życia. Tom 1? autorstwa Wioletty Milewskiej.

Samotność

Autorka w swej książce zaprezentowała trzy kobiety zmagające się z różnego rodzaju problemami. Łączy je samotność, która w różnym stopniu każdej z nich doskwiera. Analizując dokładnie te sytuacje można stwierdzić, że najgorzej z nich ma Malwina, która boryka się z problemami swojego uzależnionego małżonka i jest to na pewno bardziej dla niej i jej córki niebezpieczne, niż postawa partnera Wiktorii, który jest bałaganiarzem i daje się wykorzystywać innym poszukującym taniej siły roboczej. Natomiast Sylwia moim zdaniem poza samotnością nie musi znosić czyichś złych humorków i wysłuchiwać codziennych uwag odnośnie tego, co nie tak według kogoś robi. Wszystkie sytuacje, jak i inne problemy ukazane w książce występują dość często w rzeczywistości, tylko nie każdy wie, jak z nimi walczyć. Toteż zaprezentowane rozwiązania w tej pozycji, po pierwsze mogą naprowadzić czytelnika na właściwą drogę, a po drugie ukazują skutki zbyt długiego zwlekania z podejmowaniem jakichkolwiek kroków ku poprawie życia.

Podsumowanie

Książkę czytałem dosyć powoli przez jej dobrze rozbudowaną tematykę oraz wnikliwe nakreślenie samych postaci, ale z dosyć sporym zaciekawieniem wywołanym chęcią poznania dalszych losów bohaterek. Najwięcej emocji wywoływała u mnie postać Wiktorii, a dokładnie wzburzenie tym, jak była traktowana przez najbliższe osoby. Niektóre rozdziały mogłyby być krótsze lub podzielone na podrozdziały, gdyż to z pewnością ułatwiałoby czytanie. Dodatkowym plusem są przypisy, które wyjaśniają ewentualnie niezrozumiałe zwroty, zwłaszcza podczas wypowiedzi dziadka Malwiny. Akcja została w bardzo dobrym miejscu przerwana, gdyż czytelnik pozostaje w niepewności co do dalszych losów kobiet, dzięki czemu z jeszcze większą chęcią sięgnie po kolejny tom. Okładka dzięki swej kolorystyce może zwrócić uwagę potencjalnego odbiorcy. Gorąco polecam książkę wszystkim fanom powieści obyczajowych, którzy lubią wymagające historie pełne głębi i skłaniające ich do refleksji nad życiowymi problemami dotykającymi większość osób z nas.

Myślę, że wielu książkoholików od czasu do czasu lubi sięgnąć po lekkie powieści. Po historie z nieskomplikowanymi bohaterami, z błahymi problemami, z happy end?em, który da się przewidzieć od dziesiątej strony. Przyznaję, że zdarza mi się wybierać takie tytuły, szczególnie gdy potrzebuję oderwania od własnych rozterek. Choć niektórzy dyskutują z tą opinią, nie wszystkie powieści obyczajowe są płytkie. Niektóre wymagają refleksji i nie da się ich przeczytać jednym tchem. Bywa, że losy postaci przytłaczają wręcz czytelnika. Doznałam tego w ostatnich dniach. Jestem świeżo po lekturze pierwszego tomu Znaków życia Wioletty Milewskiej. Ta książka zdecydowanie nie należy do grupy lekkich, łatwych i przyjemnych na jeden, góra dwa wieczory.

Losy Malwiny, Sylwii i Wiktorii tylko na pozór się różnią. Wszystkie mają trudną sytuację rodzinną i borykają się z problemami oraz z samotnością w tylko pozornie udanych związkach. Walczą o związek, o rodzinę, o siebie same.

Sylwia, która po wyjeździe męża zagranicę została sama, musi w pojedynkę stawić czoła problemom zdrowotnym. Wiktoria prowadzi dom i gospodarstwo. Jej ukochany wciąż ponad zobowiązania wobec rodziny stawia powinności wobec innych, często obcych ludzi. W dodatku brat i bratowa, którzy wprowadzają się do domu bohaterki, nie mają zamiaru odciążać jej w codziennych obowiązkach. W moim odczuciu w najtrudniejszej sytuacji znajduje się Malwina. Od lat próbuje walczyć z uzależnieniem męża od pornografii i seksu. Groźby i prośby nie pomagają. Choć kobieta pragnie szczęścia i dla siebie, i dla nastoletniej córki, nie potrafi odwrócić się od partnera.

Znaki życia ciężko przeczytać jednym tchem, przewracać stronę za stroną bez głębszego zastanowienia. Nie sposób obojętnie przejść obok bohaterek, które borykają się naprawdę z poważnymi problemami. Na początku ciężko mi się było ?wgryźć? w tę powieść ze względu na styl autorki. Akcja rozwija się powoli. W trzecioosobowej narracji nad dialogami znacznie dominują opisy uczuć postaci oraz ich wspomnienia.

Głównym tematem powieści są oczywiście losy bohaterek. Na ich przykładzie Wioletta Milewska przedstawia różne typy relacji damsko-męskich. Książka dla wszystkich? Nie, raczej dla czytelników o mocnej psychice i lubiących taką literaturę. Do jakiego gatunku zakwalifikowałabym tę lekturę? Ciężko wybrać jeden konkretny. Znaki życia to zarówno dramat psychologiczny, obyczajowy, jak i społeczny. Poruszyła każdą strunę w moim sercu. Wzbudziła skrajne emocje ? od śmiechu po płacz i strach. Żadnego tabu, żadnej cenzury. Milewska nie pominęła żadnych znaków, które człowiek dostaje od życia.

www.dropsksiazkowy.blogspot.com

Portrety kobiet
?Życie jest jak pudełko czekoladek. Nigdy nie wiesz, co ci się trafi? ? ten optymistyczny w swej wymowie cytat z filmu ?Forrest Gump?, z Tomem Hanksem w roli tytułowej, zna niemal każdy z nas. Tak naprawdę jednak często zdarza się, że każda z czekoladek, które wyciągamy z pudełka ma smak, który zupełnie nam nie odpowiada, każda może być przeterminowana. Życie obchodzi się z nami nad wyraz brutalnie pisząc swoje scenariusze z zakończeniami, którym daleko jest do happy endów. Tyle tylko, że pomimo przeciwności losu, musimy jakoś trwać w tej rzeczywistości, musimy zaakceptować codzienność, albo podjąć walkę o lepsze jutro.
Którą z tych dróg wybiorą trzy mieszkanki jednej z polskich wsi, główne bohaterki powieści Wioletty Milewskiej? Przekonamy się o tym sięgając po pierwszy tom opowieści o życiu, które dostarcza rozczarowań, choć nie brak w nim też wzruszeń oraz o ludziach, którzy często zapominają, czym jest wierność i uczciwość, którzy są na tyle bezwzględni, że bez skrupułów potrafią zdeptać drugiego człowieka. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Psychoskok książka ?Znaki życia?, to bolesna historia kobiet, jakich w Polsce mieszka tysiące ? kobiet, których mężczyźni nie obdarzają szacunkiem, kobiet mających problemy z asertywnością i dających się wykorzystywać, kobiet tkwiących we współuzależnieniu. Po książkę sięgnąć mogą wszyscy czytelnicy, lubiący powieści obyczajowe, pragnący przeglądać się w lekturze niczym w lustrze, którzy na jej podstawie potrafią poddać się refleksji i zmienić swój stosunek do otaczającej nas rzeczywistości oraz ludzi obecnych w naszym życiu.
Autorka przedstawia nam mieszkanki Pietruch ? trzy kobiety, wydawałoby się niezmiernie inteligentne, a jednak każda z nich daje się wykorzystać i skrzywdzić, każda z nich przedkłada potrzeby innych ponad swoje. Spotykamy zatem cierpiącą od lat na bezsenność Malwinę, borykającą się z uzależnieniem męża od seksu, wykorzystywaną przez wszystkich Wiktorię oraz Sylwię, która zmaga się z coraz większym cierpieniem fizycznym, do którego dochodzi jeszcze cierpienie duszy.
Pierwsza z tych kobiet ? Malwina, wielokrotnie daje szansę swojemu mężowi, seksoholikowi, który trwoni pieniądze na gazety porno, kochanki oraz prostytutki. Wzorce wyniesione z rodzinnego domu każą jej tkwić w tej sytuacji przez całe lata, nie pozwalają jej zerwać tego chorego związku z Błażejem. Mimo iż jest coraz bardziej świadoma tego, że toksyczne małżeństwo i postępowanie męża krzywdzi nie tylko ją, ale i córkę Ninę, długo trwa, zanim ? ku dezaprobacie rodziny ? decyduje się złożyć pozew rozwodowy. Na duchu podtrzymuje ją bezdzietna Sylwia, matematyczka, która dawanymi uczniom korepetycjami stara się wypełnić pustkę w sercu. Jej mąż, z którym jest już osiemnaście lat po ślubie, wyjechał na półroczny kontrakt do Szwecji i kobieta czuje, że z każdym tygodniem oddala się on od niej nie tylko fizycznie, ale również duchowo. Czy są ku temu powody?
Ani szczęśliwe ani łatwe nie jest też życie Wiktorii. Od dziecka wykorzystywana przez wszystkich i sprowadzana do roli popychadła kobieta coraz bardziej zdaje sobie sprawę, że taki model rodziny nie powinien funkcjonować. Nie ma ona żadnego oparcia ani w matce, która przez całe lata żerowała na jej uległości, ani tym bardziej w mężu Ksawerym, który koncentruje się wyłącznie na swojej rodzinie. Kiedy na dodatek do ich domu wprowadza się szwagier Tomek z Agatą, a początkowa nadzieja na pomoc w utrzymaniu domu rozwiewa się bardzo szybko, zbliża się kres wytrzymałości Wiktorii.
Jak zachowają się wszystkie trzy kobiety? Jakie podejmą kroki w związku z bieżącymi wydarzeniami? Czy życie ma dla nich w zanadrzu choć jedną smaczną czekoladkę? Przekonamy się o tym dzięki lekturze pierwszego tomu powieści ?Znaki życia?, która nie tylko odsłania przed nami ludzkie dusze, mechanizmy działania, ale również polską, zaściankową rzeczywistość. Mimo iż możemy poczuć się zmęczeni portretami bohaterek, a także chwilami znużeni samą lekturą, to tak naprawdę musimy mieć świadomość, że wszystkie trzy kobiety, są odbiciem rzeczywistości, prezentują modele zachowań typowych, dla wielu z nas. I jeśli nie jesteśmy w stanie ich polubić to tak naprawdę tylko dlatego, że nie lubimy swojego życia i w głębi duszy zdajemy sobie sprawę, że nie tak powinno ono wyglądać. Pytanie brzmi tylko, co z tą wiedzą zrobimy?

Życie Malwiny, Sylwii i Wiktorii, mieszkanek małej mazurskiej wsi, biegnie utartym torem.

Gdy nadchodzi czas przełomowych zmian, które każda z kobiet odbiera na swój sposób, pojawiają się komplikacje. Sylwia zmaga się z objawami bólowymi. Zgłasza się do lekarza i poznaje oblicze polskiej służby zdrowia. Wyniki badania zbijają ją z nóg. Otrzymuje również odpowiedź na pytanie o powód milczenia męża, który wyjechał za granicę. Przeżywa kolejny szok. Co naprawdę stoi za jego częstymi wyjazdami za granicę? Jak kobieta zmierzy się z prawdą i jak postąpi Marian?
Malwina przez lata zadawała sobie pytania o przyczynę uzależnienia. Kiedy zaczynają pojawiać się odpowiedzi i kobieta decyduje się na rozwód, dochodzi do przestępstwa. Zdaje sobie sprawę, że znalazła się w poważnych tarapatach. Jak postąpi w obliczu zagrożenia i pewności o celu prowadzonego śledztwa? Czy znajdzie wsparcie w rodzinie? Czy może bezpiecznie powiedzieć o swoich zdolnościach?
Wiktoria zajmuje się małym gospodarstwem, uczy się i wychowuje córkę. Brakuje jej wsparcia Ksawerego, który woli spędzać czas poza domem. Kiedy do domu sprowadzają się Tomek z Agatą, uświadamia sobie swoją rolę. Zdaje sobie również sprawę z jej przyczyny i poznaje siłę rutyny. Czy w końcu uwolni się od narzuconej roli? Czy zachowanie Ksawerego ulegnie zmianie?

Odważnie napisana powieść bez tematów tabu. Dla miłośników silnych wrażeń pojawiają się dreszcze emocji, a nawet wątki mistyczne.

Wsi spokojna, wsi wesoła? Pietruchy wydają się być zwyczajną mazurską wsią, jednak trzy główne bohaterki, trzy różne osobowości czekają przełomowe zmiany.
Sylwia jest nauczycielką, ma męża i wydaje się, że jej życie jest stabilne. Wszystko się zmienia, gdy nękające ją bóle głowy stają się nie do zniesienia. Nieszczęścia, jak w powiedzeniu, chodzą parami. Gdy kobieta coraz bardziej niepokoi się o męża i postanawia przekonać się, co jest przyczyną jego milczenia, jedzie za nim do Szwecji. Okazuje się że Marian ukrywał przed nią swoje drugie życie. Czy to możliwe, że w ten sposób spełniły się jej życzenia sprzed lat?
Malwina prowadzi wyczerpującą walkę z nałogiem i walkę o męża. Kiedy dochodzi do wniosku, że w nierównej potyczce nie ma szans na wygraną, postanawia opuścić pole bitwy. Nie wie, że przemyślana decyzja może mieć dla niej tragiczne następstwa. Wkrótce okazuje się, że dziwny i niewytłumaczalny ciąg zdarzeń może zadecydować o jej wiarygodności. Czy Malwinie wystarczy sił psychicznych w chwili, gdy wszystko zdaje się być przeciw niej? Czy jej zdolności mogą być dla kogoś zagrożeniem?
Kiedy do domu wprowadzają się Tomek z Agatą, Wiktoria jest uradowana. Spodziewa się, że nowi domownicy przejmą część obowiązków, z którymi samej trudno jej poradzić. Ma na głowie dom i małe gospodarstwo, wychowuje córkę i uczy się. Czy jej oczekiwania pokryją się z nową rzeczywistością? Czy Ksawery zacznie poświęcać więcej czasu Wiktorii i córce?

Zaskakujące wątki, niespodziewany rozwój wypadków, ekscytująca powieść. Na zawsze zmienia wiele utartych poglądów.