Powiem Wam, że nie spodziewałam się, że podczas czytania tej książki naprawdę poczuję zapachy domów tych ludzi, a także zapach samej Alaski. Ciężko mi to dokładnie wytłumaczyć, ale autorka naprawdę sprawiła, że potrafiłam sobie te zapachy wyobrazić. Na przykład dom babci Ruth pachnący tanim, cytrynowym mleczkiem do czyszczenia, zapachem starych mebli i kawą. Stary i zużyty, a jednak zawsze czysty, zawsze nienaganny. Albo dom przybranej rodziny Dory pachnący słodkościami, a także ciepłem i miłością, zawsze gwarny, zawsze hałaśliwy, pełen życia i w ciągłym nieładzie... Nie wiem czy wiecie o co mi chodzi, ale podczas czytania tych opisów człowiek naprawdę może się poczuć jakby tam był, jakby to czuł...
Prawdziwa magia, albo niezwykły talent autorki. Dodam, że to jej debiut co tym bardziej wprawia w osłupienie i zapewnia czytelnika, że skoro teraz jest tak dobrze to dalej można spodziewać się czegoś naprawdę niesamowitego! I chociaż ja nie specjalnie przepadam za literaturą obyczajową, w której akcja zazwyczaj toczy się powoli bez jakiś większych zwrotów i zawirowań to jednak tę powieść czytałam z ogromnym zainteresowaniem. Jestem pod wielkim wrażeniem zarówno tego jak ciekawie potrafi pisać Pani Bonnie-Sue Hitchcock jak i tego jak wspaniale potrafiła połączyć ze sobą losy wszystkich bohaterów tej książki. Wszystko wspaniale ze sobą współgra, wszystko ma jakiś początek i koniec, wszystko jest opisane i wyjaśnione. I to wszystko znajduje się na zaledwie 300 stronach! Naprawdę czuję się oczarowana i myślę, że zarówno bohaterowie tej powieści, piękna Alaska jak i te wszystkie zapachy nie prędko opuszczą moją głowę. Polecam i czekam na kolejne książki tej autorki. Zdecydowanie jest na co czekać!
książka 
