Poznajemy małżeństwo - Weronikę i Marka. Wszystko układa się im wspaniale, do momentu, kiedy postanawiają zostać rodzicami. Niestety ich starania są bezskuteczne. W wyniku niepowodzeń, stopniowo oddalają się od siebie, zarówno pod względem emocjonalnym, jak i fizycznym. Pewnego wieczoru, Weronika poznaje tajemniczego motocyklistę - Kubę. Jaką rolę w życiu Weroniki odegra mężczyzna? Czy jej małżeństwo ma szansę przetrwać? I co z wielkim marzeniem posiadania dziecka?
"- Czasem myślisz, że będąc z kimś połowę swojego życia doskonale zdołałeś go poznać... A tak naprawdę w ogóle go nie znasz. Zaskakuje cię po tylu latach. Nie zawsze pozytywnie..."
Wydawałoby się, że to kolejna banalna opowieść jakich wiele. Nic bardziej mylnego. Opisana historia jest bardzo realna, życiowa, nieprzesłodzona, mądra, z całych wachlarzem emocji. Autorka pokazała, że życie jest nie tylko czarno-białe, ale ma wiele innych barw. Miłość, przyjaźń, fascynacja seksualna, pragnienie dziecka, popełniane błędy, trudne wybory - to wszystko tworzy niezwykle interesującą powieść pod względem fabularnym. Czyta się z wielkim zainteresowaniem. Autorka porusza trudne i bolesne tematy w sposób delikatny, subtelny, a przy tym niezwykle interesujący. Trafia w sedno, wie jak dotrzeć do czytelnika i wydobyć z niego emocje.
Otrzymujemy powieść, z którą może utożsamiać się wiele kobiet. Bo takich Weronik wokół nas jest znacznie więcej. Nawet tacy mężczyźni jak Marek czy Kuba są wśród nas. Wcale nie trzeba tak daleko szukać. Magdalena Witkiewicz doskonale przedstawiła naturę człowieka, jego zachowanie, wybory, myśli. Prawda aż bije po oczach. To spory atut książki. Nie ma tu żadnej sztuczności, naciągania. Sam finał zaś jest dużym zaskoczeniem.
Małżeństwo jest jak zamek z piasku, w każdej chwili może runąć, jeśli nie będziemy odpowiednio dbać o jego fundamenty. Tak łatwo stracić to, co budowaliśmy przez wiele lat. Czy pogoń za marzeniami zawsze jest warta świeczki? Trzeba zastanowić się czy przyniesie to więcej strat czy zysków. Wiadomo, że marzenia są piękne, ale w tym pędzie trzeba pamiętać o tym, co najważniejsze.
"Dzisiaj wiem jedno. Tworzenie wzajemnych relacji to jak budowanie zamku z piasku. Nieustannie trzeba dbać, by nie runął... I by nikt nie wszedł w niego butami. ..Nie można na chwilę spuścić go z oczu. Związek pomiędzy dwojgiem ludzi bywa kruchy. Dokładnie tak jak zamek z piasku. Gdy odwrócisz głowę, zaleje go morska fala. Pozostanie tylko słona woda albo słone łzy."
Bohaterowie są bardzo realni, z krwi i kości, z wadami i zaletami. Z łatwością można się z nimi utożsamić. Trzymamy za nich kciuki, kibicujemy im, przeżywamy wraz z nimi niepowodzenia.
"Zamek z piasku" to ciepła, mądra, wzruszająca powieść, która zmusza do wielu refleksji i wyciągania własnych wniosków. Namawiałabym męską część czytelników do sięgnięcia po tę powieść. Dzięki niej może choć trochę lepiej zrozumieliby co czuje kobieta, która tak bardzo pragnie poczuć drugie bijące serce.
...
