Zaginiona dziewczyna (twarda)

Zaginiona dziewczyna to ostatnia książka, która wyszła spod pióra amerykańskiej pisarki Jillian Flynn. Mimo że została mi polecona na początku podchodziłam do niej nieufnie. Powieść opierająca się na problemach małżeńskich wydawała mi się dość banalna, a wątek męża mordercy oklepany do granic możliwości. W rzeczywistości jednak z każdą kartka wciągałam się w tę historię coraz bardziej, bowiem intryga przedstawiona przez autorkę okazuje się mroczna i zaskakująca. Amy i Nicka poznajemy jako zgodne i zakochane młode małżeństwo. Wydaje się, że są bardzo dopasowaną parą- obydwoje zarabiają na życie pisaniem, uwielbiają Nowy Jork, a kiedy idą chodnikiem podążają za nimi zazdrosne spojrzenia. Amy i Nick są bardzo szczęśliwi, można by nawet odnieść wrażenie, że do szczęścia wystarczy im jedynie własne towarzystwo. Czasami słyszymy takie powiedzenie, że coś jest zbyt dobre- tak dobre, że aż nierealne. Tak właśnie jest z nimi, żyją niby ze sobą, jednak tak naprawdę obok siebie, dobrze skrywając swoje tajemnice. Dopiero, kiedy Amy znika w piątą rocznicę ślubu, zaczynamy poznawać prawdę o ich małżeństwie, dostrzegać różne odcienie szarości. Kim tak naprawdę byli, dlaczego wciąż żyli razem, skoro nie czerpali satysfakcji z tego związku. Flynn stawia wiele pytań, które zmuszają czytelnika do myślenia, możemy próbować odgadnąć o co chodziło autorce, jednak wszystkie nasze dylematy zakończą się wraz z ostatnią stroną. Autorka pokazała w tej książce, jak łatwo przejść od miłości do nienawiści oraz jak proste jest zaplanowanie idealnej zbrodni. Wszystko wymaga jedynie trochę czasu i cierpliwości. Dużym plusem jest dla mnie także forma tej książki, naprzemienne wpisy Amy i Nicka, które początkowo opierają się w dużym stopniu na retrospekcji, po to jedynie, żeby zapędzić nas w kozi róg- zamiast lepiej ich poznać zaczynamy wierzyć w banały, niemające miejsca. My również jesteśmy oszukiwani i wodzeni za nos- dokładnie jak nasi bohaterowie. Warto zajrzeć do tej książki i przekonać się, jak łatwo pomylić fikcję z rzeczywistością.

Spodziewałam się zupełnie innej książki. Opowieści z makabrycznymi zwłokami w tle, jak to zwykle w powieściach kryminalnych bywa. A tymczasem tu można znaleźć i pamiętnik pensjonarki, i wynurzenia niezadowolonego żonkosia, i próbę udowodnienia, że nie jest się wielbłądem. Bardzo dobrze się czyta, pomimo swojej objętości, to książka na dwa, góra trzy dni. Nie wiem czy będzie odpowiadać miłośnikom tradycyjnych powieści sensacyjnych, ponieważ badania poszlak i pracy policji jest tu doprawdy niewiele. Za to dużo żartów słownych,ot choćby takich: ?Ale nie stworzono jeszcze takiej aplikacji, która zapewni rausz po bourbonie w upalny dzień w chłodnym, ciemnym barze?, skojarzeń, przemyśleń i rozterek duchowych, wątpliwości moralnych. Lecz dzięki temu, zwroty akcji są prawdopodobne, a książka nabiera cech zagadki intelektualnej, zmuszającej do przemyślenia czym naprawdę są relacje międzyludzkie i co wiemy o swoim partnerze. Polecam.

Nickowi i Amy właśnie przypada piąta rocznica ślubu. Nie jest to jednak zbyt szczęśliwy dzień, ponieważ Amy znika nagle w tajemniczych okolicznościach. Zdaje się, że została uprowadzona przez nieznanych sprawców, jednak zachowanie Nicka, w ogóle niesprawiającego wrażenia zrozpaczonego męża, i ślady pozostawione w mieszkaniu sugerują, że za zniknięciem Amy stoi właśnie Nick. Rozpoczyna się gra, w której stawką jest życie Nicka, zagrożone karą śmierci za zbrodnię, której być może nie popełnił.
Akcja powieści dzieje się na dwóch płaszczyznach; pierwsza rozgrywa się w czasie rzeczywistym, od dnia, w którym znika Amy (narratorem jest Nick), a druga to pokrętnie sfingowany pamiętnik Amy. Obie te płaszczyzny w końcu zbiegają się w czasie, a czytelnik na żywo może śledzić zagrania obu małżonków. Na tej życiowej szachownicy Amy jest królową, a Nick pionkiem, nieuchronnie prowadzonym do celi śmierci. Określenie "królowa" w stosunku do Amy jest tu nawet dość trafne; ta piękna, bogata dziewczyna żąda poklasku i uznania od wszystkich, którzy ją otaczają. Jej mąż, Nick, też trafnie nazwany pionkiem, sprawia wrażenie życiowej ciamajdy, popychadła, nie potrafiącego odnaleźć się w prawie żadnej sytuacji i - jak odczuwa to Amy - jest mężem, który o swoją żonę nie dba tak, jak powinien. Dlatego zasługuje na karę, podobnie zresztą jak wszyscy inni, którzy w przeszłości nie docenili "piękna" królowej.
Z początku "Zaginioną dziewczynę" czyta się jak powieść obyczajową; dopiero później, gdy tajemnica zniknięcia Amy tajemnicą już nie jest, historia ta przeradza się w psychologiczny thriller. Autorka próbuje wejść w głąb ludzkiej psychiki i poprzez skrajnie kontrastowe zestawienie bohaterów pokazać jak łatwo jest manipulować drugim człowiekiem. Oczywiście nieodzowny jest tu dobry plan, pielęgnowana przez lata charyzma i osobisty urok, ale równoważną rolę odgrywają tu też zawiść i pamiętliwość doznanych "krzywd". Im dalej wraz z Amy brniemy w realizację jej zimnokrwistych planów, tym bardziej pewne jest, że to kobieta niezrównoważona i śmiertelnie niebezpieczna. Ale przecież autorka o żadnej chorobie Amy nie wspomina ani słowem. Rodzą się więc pytania o delikatną granicę pomiędzy psychopatią a świadomą ludzką wrednością i egocentryzmem, pytania o złożoność ludzkiej natury, o motyw postępowania i przyczynę. Myślę, że analizując zachowanie Amy, nawet sam Zygmunt Freud drapałby się po głowie ze zdziwienia.
"Zaginiona dziewczyna" to książka fajna, ale nie rewelacyjna, godna przeczytania, ale nie więcej niż raz. Plus należy się autorce za pomysł na książkę i jej wspomniane wcześniej dwupłaszczyznowe prowadzenie. Minus - za zbyt płaską, czasem typowo reportażową, suchą narrację, no i oczywiście za postać Nicka, któremu za jego głupkowate, do bólu irytujące zachowanie co parę stron regularnie ma się ochotę nakopać do...
Z jednej strony książkę polecam, z drugiej - uprzedzam: z zachwytu nad nią raczej skakać nie będziecie.

Wydaje się, że ludzie, którzy spędzili ze sobą kilka lat, będąc małżeństwem znają się na tyle, iż wiedzą o sobie wszystko. Nie mają przed sobą tajemnic, bo jakże trudno ich dochować żyjąc pod jednym dachem. Któż zna nas lepiej, aniżeli nasza żona czy też nasz mąż? Przecież to właśnie ze współmałżonkiem dzieli się każdy mały sekret. A jednak jak się okazuje, los potrafi zaskoczyć i to jeszcze jak. I to właśnie ci, którzy z pozoru są nam najbliżsi, mogą chować w ukryciu swoje drugie oblicze, twarz, o której dotąd nie mieliśmy pojęcia. Najgorsze jest jednak to, że kiedy zdejmują maskę, pod którą dotąd żyli, nasz świat może stanąć do góry nogami. Może legnąć w gruzach, zabierając każdy okruch normalności. Tym wstępem chciałam wprowadzić Was w klimat książki autorstwa Gillian Flynn, pt. ?Zaginiona dziewczyna?. Thriller, który od początku do końca trzyma w niepewności, potrafi niejednokrotnie wywieść czytelnika w pole. Jaka jest zatem jego fabuła?

Amy, błyskotliwa, mądra, mająca nieprzeciętne ambicje dziewczyna, jest córką autorki słynnej serii książek. Jej matka, natchniona postacią Amy, stworzyła cykl o przygodach dziewczynki, którą pokochał cały kraj. Znana i lubiana, dorastająca pod presją sławy, poślubia Nicka, w którym szaleńczo się zakochuje. Dunne?owie początkowo tworzą związek, którego można by było pozazdrościć. Właśnie nadchodzi piąta rocznica ich ślubu, a takowe okazje para zawsze traktowała w wyjątkowy sposób. Nick, przebywając w barze zakupionym za pożyczone od żony pieniądze, postanawia wrócić do domu. Kiedy jednak przekracza jego próg ma wrażenie, że coś jest nie tak, jak powinno być. W środku nie ma jego żony, jest za to bałagan wskazujący na to, że ktoś się do nich włamał. Amy zniknęła, a ślady zabezpieczone w ich domu wskazują na to, że być może została zamordowana. Czy to jednak prawda? Któż zatem dokonał tak okrutnego czynu? Podejrzenie pada na Nicka, a jego zachowanie niejednokrotnie pasuje do teorii, iż to właśnie on jest mordercą?

Czy kochający mąż może zabić żonę? A może Nick wcale nie jest takim ideałem. Być może Amy przeszkadzała mu na tyle, iż postanowił się jej pozbyć? Jeżeli jednak to nie on, to gdzie znajduje się jego żona? Któż miał motyw popychający go do dokonania morderstwa? Czy może słynna Amy miała coś na sumieniu? Czy znana i kochana jest tym kimś, za kogo uważają ją fani? Czy idealne małżeństwo państwa Dunne jest tak doskonałe, jakie się wydaje? A może w tym wszystkim jest o wiele więcej tajemnic, aniżeli mogłoby się na początku wydawać?

Gillian Flynn stworzyła książkę, którą pod żadnym względem nie można nazwać banalną. Skomplikowana akcja bałamuci, stąd też czytelnik do końca nie może domyślić się finału. Cały czas zadawałam sobie pytanie, kto w tej całej zagadce jest złym bohaterem. I kiedy przypuszczałam, że udało mi się rozwiązać ten skomplikowany rebus okazywało się, że tak bardzo się myliłam. Autorka bowiem sprytnie podsuwa kolejne tropy, a potem sprawia, że czytelnik zostaje z niczym, bo wszystko okazuje się kompletną pomyłką. Akcję całej powieści poznajemy z dwóch perspektyw. Jedna dotyczy Nicka i rozpoczyna się w dniu zaginięcia Amy, kiedy to powracając do domu zastaje puste, zdemolowane wnętrze. Drugą relację poznajemy dzięki prowadzonemu przez Amy pamiętnikowi, gdzie kobieta przelała na papier wszystkie swoje wspomnienia, radości i żale. Czy pięcioletnie małżeństwo może mieć przed sobą tak wielkie tajemnice? Ten przepełniony psychologicznymi elementami thriller pokazuje, że życie nieraz wygląda całkiem inaczej, aniżeli maluje się ono w naszej wyobraźni.

Liczne zwroty akcji, genialnie utkana intryga, niebanalni bohaterowie i zaskakujący finał, którego z pewnością nikt by się nie domyślił. To wszystko sprawia, że ?Zaginiona dziewczyna? jest jednym z lepszych thrillerów, jakie miałam okazję przeczytać. Pomimo tego, że książka liczy 650 stron, nie dłuży się i nie zanudza. Wprowadzając mętlik w głowie czytelnika, odbiorca nieraz ma wrażenie, że już sam nie rozumie swoich myśli. Ale bez obaw, w końcu bowiem wszystko układa się w logiczną i doskonale zgraną całość.

Książkę polecam czytelnikom lubującym się w powieściach, nad którymi trzeba trochę pomyśleć. Tutaj bowiem nic nie jest jasne, a szare komórki odbiorcy intensywnie pracują i nieraz nadaremno usilnie podążają mylnym tropem. Ten oryginalny psychologiczny thriller został niedawno zekranizowany. Przed obejrzeniem filmu zachęcam jednak do sięgnięcia po książkę. Tak jest o wiele ciekawiej.

"Zaginiona dziewczyna" autorstwa Gillian Flynn została wybrana thrillerem roku 2012. To już samo przez się doskonały powód aby po nią sięgnąć. Jako fan tego gatunku zarówno w postaci książek jak i filmów nie mogłem przejść obok wspomnianej pozycji nie sięgając po nią. Dodatkową przesłanką, która skusiła mnie do czytania był fakt, iż znakomity reżyser David Fincher postanowił nakręcić film na podstawie książki zatem zostałem bez wyboru i nie żałuję. Od samego początku autorka zaczyna od trzęsienia ziemi- albowiem znika główna bohaterka Amy a o jej życiu dowiadujemy się z pamiętnika. Książka podzielona jest na dwie części, które ściśle łączą się ze sobą, z pierwszej dowiadujemy się o perypetiach głównych bohaterów Nicka i wspomnianej Amy. Są oni małżeństwem, które poznało się na jednej z nowojorskich imprez towarzyskich. Początkowo byli sobą oczarowani ale później wraz z biegiem czasu emocje i uczucia powoli acz nieuchronnie zaczęły wygasać aż do momentu gdy między dwojgiem, niegdyś zafascynowanych sobą ludzi nie pozostało już nic oprócz wzajemnych wyrzutów, pretensji i oskarżeń. Pierwsza część ?Zaginionej dziewczyny? to bezpośredni obraz Nicka i relacja z pamiętnika Amy, natomiast druga część daje nam odpowiedź na pytanie jakie zostało postawione w części pierwszej, a mianowicie, co stało się z główną bohaterką Amy Dunne? Czy Amy została porwana, czy może zabił ją mąż? A może sama upozorowała własną śmierć? Autorka stawia przed czytelnikiem wiele pytań i jednocześnie stara się nie odsłaniać nawet rąbka tajemnicy. Początkowo wydawać się może, że faktycznie to Nick staje za zniknięciem swojej żony, ponieważ z jej pamiętnika, który odnalazła policja wyłania się obraz strasznego męża, który bez wątpienia nie zawahałby się zabić. W tym miejscu nie należy nic dodawać aby nie zdradzać całej, skrzętnie prowadzonej przez Gillian Flynn intrygi. Książka naprawdę potrafi wciągnąć bez reszty na wiele godzin a jest to spowodowane przede wszystkim doskonale narysowanymi postaciami. W gruncie rzeczy interesuje nas przede wszystkim małżeństwo Dunne ale to wystarczy aby wokół dwojga ludzi rozsnuć tajemniczą aurę niedopowiedzianych historii. "Zaginiona dziewczyna" to pozycja, którą warto polecić fanom gatunku, a jeśli dla kogoś ponad 600 stron to zbyt wiele, proponuję wybrać się do kina, albowiem tam również odnajdziemy rękę Gillian ponieważ jest autorką scenariusza do filmu Finchera.