Wiek cudów

Katastroficzne wizje przyszłości naszej planety pojawiają się w literaturze i kinematografii coraz częściej. I choć ich autorzy prześcigają się w pomysłach i czasem ich wyobrażenia bardziej przypominają horror niż realny scenariusz, to trudno nie zauważyć wspólnego mianownika, którym jest duże prawdopodobieństwo, że Ziemia jaką znamy za sto czy dwieście lat będzie tylko wspomnieniem. Ale jak w dalekiej przyszłości będzie wyglądało życie ludzkości możemy tylko domniemywać.

Próbę odpowiedzi na to pytanie podjęła Karen Thompson Walker w swojej debiutanckiej powieści o tytule ?Wiek cudów?, w której powołała do życia jedenastolatkę i postawiła ją w obliczu zagłady Ziemi. Życie Julii nie różniło się niczym od egzystencji przeciętnej nastolatki skupionej na nauce, treningach piłki nożnej i relacjach z rówieśnikami aż do pewnego wrześniowego dnia. Kiedy oficjalnie ogłoszono, że nastąpiła zmiana zwana ?spowolnieniem? nikt już nie łudził się, że zaistniałe anomalie to nic nieznaczący wybryk natury. Dni i noce wciąż się wydłużały wywołując lawinę skutków, z których najmniej dotkliwe wydają się utrata użyteczności zegarów i kalendarza.


Czytelnik towarzyszy Julii od pierwszych chwil jej nowego życia, którego nieodzownym elementem staje się niepewność jutra. Początkowy strach z biegiem czasu zmienia się w inne doznania. Ale czy widmo śmierci to wystarczający argument by przestać czerpać z życia, przyjaźnić się i kochać? A może wręcz przeciwnie - lęk zadziała motywująco i mobilizująco?

?Wiek cudów? to przede wszystkim interesujące studium psychiki i zachowań ludzi postawionych w jednej z najtrudniejszych sytuacji. Zagłada widziana oczyma jedenastolatki to nie tylko odczucia małej dziewczynki, ale też jej obserwacje postępowania najbliższych, sąsiadów i rówieśników. To równanie wielu zmiennych, na które prócz czynników globalnych wpływają problemy charakterystyczne dla młodego wieku m.in.: brak akceptacji, funkcjonowanie w społeczności szkolnej, trudne relacje z rodzicami, a także pierwsze porywy serca.

Karen Thompson Walker w swojej wizji wykorzystała bieżące informacje o negatywnych skutkach działań człowieka na rzecz naszej planety i poszła kilka kroków dalej tworząc bardzo realistyczny i wiarygodny obraz przyszłości. Stworzyła ciąg przyczynowo ? skutkowych zależności, które nie tylko wpłynęły na zjawiska przyrodnicze, ale również na decyzje i poczynania bohaterów.

W moim odczuciu ?Wiek cudów? to intrygująca i bardzo oryginalna opowieść o zgładzie Ziemi. Nie wywołująca strachu czy przerażenia, ale poruszająca i pobudzająca do refleksji i przemyśleń. Pokazująca jak w chwili zagrożenia ludzie zmieniają system wartości i zachowują się. To jedna z tych lektur, które na długo pozostają w pamięci, a na niektórych czytelnikach ?odciskają? piętno na wiele lat. I mimo. że główna bohaterka ma tylko jedenaście lat ta książka zrobi wrażenie na odbiorcach w każdym wieku. Polecam.

Debiutancka powieść Karen Thompson Walker spowodowała ogromne zamieszanie na rynku wydawniczym w USA. Książka natychmiast znalazła się w czołówce rankingów magazynów People, O, The Oprah Magazine, Financial Times, BookPage, Publishers Weekly i Booklist. W przygotowaniu jest również film w reżyserii Catharine Hardwicke, która pracowała przy Zmierzchu (akurat tą informacją zniechęciłam się, bo wszyscy wiemy, jakim słabym filmem była ekranizacja pierwszej części sagi Stephanie Meyer).

Alternatywna rzeczywistość. Julia mieszka w Hollywood. Ma kochającą rodzinę i kilkoro przyjaciół. Jej ustabilizowane i beztroskie dzieciństwo zostaje przerwane, gdy dziewczynka ma 11 lat. Wtedy nastąpiło spowolnienie ruchu obrotowego Ziemi, które było zwiastunem początku ogromnych zmian na naszej planecie. Dorastająca nastolatka obserwuje zachodzące zmiany i jak każdy próbuje żyć jak do tej pory. Nie pomaga jej jednakże uczucie do Setha Moreno- najpopularniejszego chłopaka w szkole i outsidera. Jakie zmiany przyniesie spowolnienie i czy Seth odwzajemni jej uczucia? Koniecznie sięgnijcie po książkę.

Książka to opowieść głównej bohaterki prowadzona z perspektywy minionego czasu.. Z racji bycia jedynaczką Julia jest dojrzalsza pod względem psychicznym i emocjonalnym niż rówieśnicy. Ponadto dziewczynka jest doskonałym obserwatorem. Jej uwadze nie umknie żaden szczegół, a Julia staje się milczącym świadkiem ludzkich dramatów. W trakcie relacji nieraz wskazuje błędy, jakie popełniono w związku ze zjawiskiem spowolnienia, w tym jego zbagatelizowanie. Przedstawia powolny rozkład planety prowadzący do istotnych zmian świata flory i fauny planety. Przekształceniu ulegają również ludzie- ich sposób życia oraz relacje z resztą społeczeństwa. W wyniku spowolnienia doba wydłuża się, co wiąże się ze zmianą czasu i codziennych nawyków. Pojawia się podział na ludzi, którzy żyją w zgodzie z czasem zegarowym i tych, którzy funkcjonują zgodnie z nowymi okolicznościami. Większość stosująca się do zaleceń rządowych z czasem zaczyna prześladować pozostałych. Julia jest świadkiem nagonki na sąsiadów, w tym na jej nauczycielkę gry na fortepianie. W międzyczasie dziewczynka odkrywa tajemnicę ojca i próbuje dopasować się do dorastających rówieśników.

Powieść Karen Walker Thompson odczytywać można jako ostrzeżenie przed zagładą mogącą w krótkim czasie nastąpić. Słowami Julii autorka zwraca uwagę, że działalność człowieka powoli prowadzi do zguby, a jej skutki w postaci zmian klimatycznych, czy efektu cieplarnianego, zaczynają się nawarstwiać. Jakże ułomne wydają się z perspektywy czasu osiągnięcia naukowców, którzy bagatelizowali ostrzeżenia ekologów. W jednej sekundzie świat znany każdemu może zmienić się i przestać być przyjaznym człowiekowi. Wiek cudów takich jak wysłanie rakiet w kosmos, czy budowa robotów, okazuje się ułudą. Nic nie zdoła powstrzymać machiny zniszczenia, którą sami wprawiliśmy w ruch. Wielcy naukowcy przegapili zdarzenie, które zaważyło na losach ludzkości. Taką pesymistyczną wizję przyszłości kreśli autorka słowami jednej z wielu dziewczynek.

Wiek cudów to także doskonały obraz problemów dorastającej dziewczynki. Julii nie są obce zmiany związane z własnym ciałem i osłabieniem więzi koleżeńskich. Ciekawa świata dziewczynka musi zmierzyć się z odejściem bliskich osób. W wyniku spowolnienia miasto opuszcza jej najlepsza przyjaciółka, a pozostali odwracają się do niej. Zdana na siebie zaczyna baczniej obserwować poczynania sąsiadów. Dzieli się z czytelnikiem niepokojącymi i bardzo osobistymi myślami, które nasilają się wraz z kolejnymi zmianami świata. Julia jest świadkiem wymierania roślin i zwierząt oraz rosnącej paniki.

Polecam powieść Karen Thompson Walker Wiek cudów. To utwór, który każdy może odczytać inaczej. Jedni widzą w nim realizację biblijnych przestróg przed apokalipsą. Inni uważają ją za ostatni okrzyk buntu człowiek wobec sytuacji bez wyjścia. Dla mnie to opowieść o degradacji relacji społecznych widzianych z perspektywy niewinnego dziecka, które nie jest w pełni świadome wagi obserwowanych zdarzeń. Ta powieść to także próba na odwieczne pytanie o rolę człowieka we wszechświecie. Czy człowiek naprawdę jest tak wielki jak uważa? Czy kształtuje swój los, czy jest zależny od sił większych niż on? Co różni ludzi od zwierząt, skoro w obliczu zagłady walczymy ze sobą? Powieść skłania ku głębszym refleksjom na temat sensu i jakości życia jakie prowadzimy. To również opowieść o relacjach międzyludzkich i mechanizmach społecznych, które występują w sytuacjach ekstremalnych. Książka daje nadzieję, ale i czasami ją odbiera. Bo czymże jest życie człowieka w porównaniu z istnieniem wszechświata? To tylko ulotna chwila, w czasie której zdążyliśmy powiedzieć ,,Tu byliśmy!?.

Lubię książki z apokaliptyczną wizją dotyczącą naszego świata. Zawsze daje mi to dużo do myślenia, skłania mnie to do refleksji na temat tego co ja bym zrobiła w takiej sytuacji, jakbym poradziła sobie żyjąc w czasach takich tragedii... To co opisała autorka moim zdaniem jest możliwe. W końcu Ziemia może któregoś dnia po prostu zwolnić, zacząć obracać się coraz wolniej i wolniej i z całą pewnością nie będziemy mieli na to żadnego wpływu. A co wtedy? Czy spełni się wszystko to o czym pisała nam tutaj Karen Thompson Walker? Mam nadzieję, że nie dane nam będzie się tego dowiedzieć.

Powiem Wam, że książka ta wciągnęła mnie na maksa. Jest ona naprawdę poruszająca, wywołała u mnie dreszczyk napięcia, z niecierpliwością czytałam co będzie dalej, co się stanie z Ziemią i co przytrafi się głównej bohaterce. Opisy są tutaj tak realistyczne, że ma się wrażenie, że to dzieje się naprawdę, że czytamy relację tego co się wydarzyło, a nie tylko wymyśloną historię. Moim zdaniem pomysł na tę powieść jest rewelacyjny, tego jak dotąd jeszcze w żadnej książce nie spotkałam. Od kiedy tylko przeczytałam jej opis wiedziałam, że mi się spodoba i nie myliłam się. Okazała się naprawdę kawałkiem dobrej, ciekawej lektury. W przygotowaniu jest podobno film - ja już nie mogę się doczekać!

(...)

?Wiek cudów? to starannie przemyślana i dopracowana powieść, w której napięcie akcji odczuwa się w środku, w sobie, a nie poprzez nieustającą dynamikę. Wydarzenia z kolejnych rozdziałów zaskakują tak samo czytelnika, jak i bohaterów, ale nie jest to zaskoczenie blockbusterowe, a bardzo życiowe przejęcie. Z ogromną przyjemnością dowiedziałabym się, jak potoczyły się dalej losy Julii, jej rodziny i w ogóle świata, który nagle zwolnił. Nowe porządki polityczne i wtłoczenie znanych mechanizmów odrzucenia w społeczność po niespodziewanej transformacji doby to coś, o czym nigdy nie pomyślałabym w pierwszej kolejności, ale po lekturze wydają się oczywiste. I to właśnie jest magia literatury ? jej umiejętność zmiany naszego postrzegania. Prościej? Po prostu biegnijcie do najbliższej księgarni.