Wiedźma z lustra Król Kruków

Drugi tom kruczego cyklu był dla mnie taki średniawy, że tak to określę. Mimo to, dalej chciałam poznać kolejne części tej serii. I szczerze mówiąc ? nie zawiodłam się ;) ?Wiedźma z lustra? według mnie, jest ciekawsza od poprzednich dwóch.

Czytając opis fabuły z tyłu okładki, bałam się nudy. Ten krótki zarys raczej nie wskazywał na jakieś meega ciekawe zdarzenia, czy coś w ten deseń. Z niego dało się wnioskować, że Wiedźma będzie opierać się tylko i wyłącznie na szukaniu Glendowera. Owszem, kruczy chłopcy oraz Blue, szukają króla, ale nie było to tak nudne jak się spodziewałam. Co więcej ? w ogóle się nie nudziłam, autorka bardzo ciekawie poprowadziła ich losy w tej części.

Maura Sargent, matka Blue, dała chłopakom i swojej córce wskazówkę, jako że Glendower jest pod ziemią. Nikt natomiast nie wie, gdzie zniknęła sama wróżka, wszystkie mieszkanki spod Fox Way 300 oraz Kruczy Chłopcy jej szukają, ale bez skutku.

Ostatnio dosyć trudno znaleźć książkę fantasy, w której nie byłoby wątku miłosnego. Nie twierdze, że w tej serii go nie ma, bo jest, ale właśnie taki delikatny. Ja zazwyczaj uwielbiam rozwiniecie tego wątku, ale tutaj mi to nawet nie przeszkadzało. Wręcz podoba mi się to, jak Maggie go przedstawiła, niby jest, ale tak jakby go nie było, nie gra głównej roli. Jak wiecie ? nad Blue ciąży klątwa, która głosi, że ten którego ona kocha, zginie, gdy go pocałuje. Przyznam, że jestem bardzo ciekawa, jak to się rozwinie.

W drugiej części przeszkadzała mi trochę narracja, ale tutaj... tu jest lepiej. Nie wiem, czy to tylko mój ?wymysł?, czy faktycznie tak jest, ale mam wrażenie, jakoby w Wiedźmie z lustra narracja się poprawiła. Na plus są także stosunkowo krótkie rozdziały. Mnie się trochę łatwiej to czytało, jak one były takie krótsze4 i zawsze starałam się dobić do końca, żeby odłożyć ;P Przez to wyrobiłam sobie nawyk sprawdzania ile stron ma dany rozdział, no ale mówi się trudno xD

W Wiedźmie z lustra poznajemy też nowe osoby, w tym słynnego pana Kabaczka, są nieoczekiwane zwroty akcji, a pod koniec... no powiem, że sporo się dzieje :D Nie mogę też zapomnieć o tym, że Maggie Stiefvater wspomniała tutaj o Polsce <3

Ogólnie rzecz biorąc, nie twierdzę, że nagle dzięki ?Wiedźmie z lustra? kruczy cykl wszedł do kanonu moich ulubionych serii, ale na pewno dzięki tej części bardziej go polubiłam :) I z chęcią przeczytam ostatni, ponieważ jestem bardzo ciekawa finału tych wydarzeń.
...

"Wiedźma z lustra" autorstwa Maggie Stiefvater to zdecydowanie najsłabszy z dotychczasowych tomów ?The Raven Cycle?. Autorka postanowiła tutaj ponownie bardziej skupić się na bohaterach i ich wewnętrznych rozterkach niż na poszukiwaniach legendarnego króla Glendowera, przez co z czasem poszukiwania te przestały być już w ogóle interesujące dla czytelnika. Sama akcja książki zamiast nabierać tempa staje się zdecydowanie wolniejsza. Oczywiście nie można powiedzieć, że nie dzieje się tutaj zupełnie nic, bo wręcz przeciwnie dzieje się naprawdę sporo, jednak w większości są to rzeczy nie wnoszące nic nowego do książki. Gdyby nie nasi młodzi bohaterowie i nagły zwrot akcji podczas zakończenia to nie jestem pewna czy zdecydowałabym się sięgnąć po następny tom.

?Wiedźma z lustra? to trzecia część błyskotliwej serii ?Król Kruków? autorstwa Maggie Stiefvater.

Grupa przyjaciół pragnie odnaleźć legendarny grób walijskiego króla Glendowera i go przebudzić. Jest to trudne i niebezpieczne zadanie, dodatkowo skomplikowane przez niebezpieczne klątwy. Okazuję się, że śpiących jest trzech i do przebudzenia jednego z nich nie można dopuścić. Czy przyjaciele podołają zadaniu i odnajdą zaginioną matkę Blue?

Blue, Ronan, Adam, Gansey i Noah to grupa młodych ludzi i każdy z nich jest inny. Blue pochodzi z rodziny wróżek i gołym okiem można dostrzec, że wydarzenia, które miały miejsce w poprzednich tomach odbiły się na jej osobowość. Zawsze była zadziorna, lecz teraz widać w niej odwagę i opanowanie godne dorosłej osoby. Ronan jest jak zawsze nieprzewidywalny, lecz wydaję się, jakby trochę złagodniał i poskromił ?szaleńca? drzemiącego w jego duszy. Pomimo jego kilku wybuchów i ostrych słów, nie sposób go nie lubić. Jest niezwykle ciekawą postacią i po prostu go uwielbiam. Gansey jak zawsze jest rozsądny i zrównoważony, to taki dobry chłopiec, który wszystkim chce pomóc. Jestem ciekawa jak potoczy się jego dalsze życie i czy zdoła uciec przeznaczeniu. Adam jest bohaterem, którego się nie lubi i kocha jednocześnie. Jest dumny i momentami bardzo mnie to irytowało, lecz z drugiej strony imponowało. Jego wybory doprowadziły do poważnych zmian, a jego twardo obrany cel, często przysłaniał inne istotne sprawy. Byłam nim głęboko rozczarowana, lecz w tej części zachowywała się przyzwoicie i mnie tym ugłaskał. Jego prywatne życie również zasługuję na uwagę i zastanowienie się nad warunkami, w których żył wiele lat. Pozostał jeszcze Noah. Miałam wrażenie, że gdzieś mi umykała jego postać. Pojawiał się nieoczekiwanie i bardzo rzadko. Lubię go i jego niknąca postać mnie smuci. Wszyscy są przyjaciółmi i jestem zachwycona przedstawieniem łączących ich relacji. Kłócą się i dogryzają, lecz starają się wspierać.

Książka obfituje w naprawdę dużą ilość bohaterów. Wszystkie ciotki Blue są dorosłymi, bardzo ciekawymi kobietami. Pan Szary z poprzedniej części nadal odgrywa istotną rolę. W Henrietcie pojawiają się kolejni przybysze, żądni obudzenia legendarnego króla. Jak widzicie bohaterów jest sporo i zaczynając przygodę z tą serią, czułam lekką dezorientację. Po kilku rozdziałach poznałam ich i z każdą kolejną stroną chciałam więcej. Trzecioosobowy narrator relacjonuję wydarzenia dotyczące tych wszystkich bohaterów. Niektóre sprawy pozostały niewyjaśnione, bądź pominięte i z tego powodu czuje niedosyt.

Klimat serii jest niepowtarzalny i kipi magią. Tajemniczy i niezrozumiały las, którego magii chyba nigdy nie pojmę. Relację łączące bohaterów również są nieprzeciętne i wprawiają w zadumę. Prowadzona narracja również jest warta uwagi, a kreacja bohaterów jest po prostu mistrzowska. Akcja jest szybka i wolna jednocześnie. Bohaterowie zbliżają cię do rozwiązania tajemnicy, lecz to sama droga wiodąca ich ku temu wielkiemu wydarzeniu stanowi istotę tej książki. Gdzieś w tle majaczy Glendower, lecz głównie skupiamy się na przygodach i problemach bohaterów.

?Wiedźma z lustra? to świetna kontynuacja magicznej serii. Tajemnicza, mroczna i chwilami dziwna, to właśnie ta ?dziwność? mnie urzekła i zauroczyła. Dziwny jest las, bohaterowie i myśli targające Ronanem. To wszystko sprawia, że książka jest wyjątkowa i warta uwagi. Polecam 5/6

Magia to coś, czego nie da się pojąć w pełni. Łamie wszelkie bariery, zaskakuje i nigdy nie okazuje się taka, jak miała być. Z jednej strony może pomóc osiągnąć własne pragnienia, a z drugiej ciągnie za sobą klątwy, śmierć i tajemnice, które nigdy nie powinny wyjść na światło dzienne. Tyle, że nie można być pewnym, na co się trafi. Marzenia lub śmierć. Zaryzykujesz?
Blue całe życie spędziła w domu pełnym kobiet, które potrafią posługiwać się magią, a ona ma tylko klątwę, która głosi, że pocałunkiem zabije miłość swojego życia. Razem z grupką przyjaciół poszukują legendarnego Glendowera. Tyle, że razem z nim pogrążony we śnie jest ktoś, kogo pod żadnym pozorem nie powinien zostać przebudzony. Sprawa się pogarsza, gdy znika jedna z najbliższych osób Blue. Przyjaciele muszą zrobić wszystko, aby ją uratować i przy okazji odnaleźć śpiącego króla. Tyle, że to wcale nie jest takie proste, gdyż nie tylko oni go szukają. Ale nie mogą zrezygnować, osiągnięcie celu jest już tak blisko. Jak potoczą się ich losy?
Można mnie uznać za fankę tej serii. Zakochałam się w tej historii i kruczych chłopcach już w pierwszym tomie. Dlatego też z niecierpliwością wyczekiwałam premiery "Wiedźmy z lustra". Szczególnie po cliffhangerze, który został zafundowany czytelnikom w "Złodziejach snów". Ale tym razem także nie zabrakło zagadek i mrocznych tajemnic.
Autorka bardzo sprytnie wszystko sobie obmyśliła. W książce panowała magiczna i tajemnicza atmosfera. Nie brakowało zdumiewających zwrotów akcji, czy też mroku i sieci kłamstw powoli oplatających bohaterów. Aż sama czułam niepokój podczas lektury. Widać było, że Maggie Stiefvater włożyła mnóstwo pracy w tworzenie tej rzeczywistości, bo efekt był niesamowity.
A w trzecim tomie autorka nieco bardziej przybliżyła postać Colina Greenmantlea. Nie zdobył mojej sympatii, ale intrygowały mnie jego potyczki z Szarym Mężczyzną. Relacje pomiędzy Blue, a resztą jej przyjaciół również uległy zmianie. Z zaciekawieniem obserwowałam powoli ocieplające się wzajemnie stosunki Ronan i Adama. I chyba się domyślam, co z tym będzie w następnym tomie... Z każda kolejną stroną coraz bardziej obawiałam się o Ganseya. Sytuacja stała się coraz bardziej niebezpieczna, a ja nie chciałam go utracić. Rzadko się zdarza, żebym aż tak bardzo przejmowała się losem fikcyjnej postaci.
Spodziewałam się większego rozwoju wątku romantycznego, ale z drugiej strony obawiałam się, że wszystko zajdzie zbyt daleko. Momentami bohaterowie sami kusili los i dochodziło do sytuacji pełnych napięcia, gdzie zastanawiałam się, jak długo jeszcze tak wytrzymają. A teraz muszę jakoś przeczekać do premiery kolejnego tomu, by w końcu przekonać się do czego doprowadzą te uczucia, bo jestem mocno zaintrygowana. I jednocześnie trochę zaniepokojona.
Podsumowując, "Wiedźma z lustra" to opowieść pełna magii i zaskakujących tajemnic, które nie powinny ujrzeć światła dziennego. Bardzo spodobała mi się ta historia, ale odniosłam wrażenie, jakby była zaledwie wprowadzeniem do wielkiego finału, który nastąpi w kolejnej części. Ale oczywiście nie zabrakło akcji, intryg i tego niesamowitego klimatu, dzięki któremu pokochałam tą serię. I jak zwykle autorka zostawiła mnie z mnóstwem pytań, bo akcja urwała się w najlepszym momencie. Tę książkę, jak i całą serię polecam osobom lubiącym powieści fantastyczne przepełnione magią i akcją pędzącą w zawrotnym tempie. Naprawdę warto poznać tę historię!