Wchodzi koń do baru

...

Książka idealna na lato ? krótka, lekka, można ją łatwo wszędzie zabrać ze sobą. Nie oznacza to jednak, że jest łatwa. Zmusza do myślenia, refleksji i autentycznego zaangażowania w losy postaci literackich. Jeśli lubicie takie wyprawy w głąb ludzkiej duszy, to nowa powieść Dawida Grosmana będzie dla Was doskonałym wyborem. To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem i wiem już, że nie ostatnie. Na uwagę zasługuje też świetnie tłumaczenie Reginy Gromackiej. Przygotowywała je w ścisłym porozumieniu z autorem i to widać i czuć. Piękna robota!

Powieść ?Wchodzi koń do baru? Dawida Grosmana intryguje od pierwszych stron i trzyma czytelnika w napięciu aż do końca. Zawartymi tu emocjami z powodzeniem można by obdzielić kilkadziesiąt innych książek.

Głównym bohaterem jest Dowale Gee, starzejący się komik, który najlepsze lata ma już za sobą. Jego występ w małej prowincjonalnej miejscowości staje się przyczynkiem do dokonania obrachunku z własnym życiem.
Świadkiem tego niecodziennego spektaklu jest przyjaciel Dowale?a, który przybył na występ na specjalne zaproszenie. Ma być kimś w rodzaju osobistego i zaufanego jurora, ale mimo woli staje także uczestnikiem niezwykłego popisu komika.

Osobną rolę odgrywa w powieści widownia. To ludzie w różnym wieku i z różnymi oczekiwaniami wobec Dowale?a. Większość liczy na lekką rozrywkę, chcąc się zabawić i spędzić wesoły wieczór w miejscowym klubie.
Szybko okazuje się jednak, że serwowane publice dowcipy w wielu przypadkach odbiegają od oczekiwań. Widzowie, podobnie jak dawny znajomy komika, są wciąż zaskakiwani zmianami nastrojów, żywiołowością i otwartością występującego oraz jego intrygującymi wyznaniami.

Widownia zostaje wciągnięta w rozgrywający się na jej oczach groteskowy spektakl, który po jakimś czasie nie ma już nic wspólnego z niezobowiązującą rozrywką.
Czy to kolejny dowcip, czy szokujące zwierzenia? Czy to żart, czy powaga? Czy to obrazoburcza prawda, czy prowokacja? ? te i inne pytania rodzą się w umysłach oglądających coraz bardziej intrygujący występ.
Emocje sięgają zenitu, gdy niektórzy widzowie dochodzą do głosu, z jedna z kobiet zaczyna toczyć z komikiem zaskakujący dialog.

Czytelnik, podobnie jak bohaterowie tej opowieści, wciąż zadaje sobie pytanie: kim tak naprawdę jest Dowale i co chce osiągnąć?
Na odpowiedź trzeba zaczekać, ale w trakcie lektury powoli składa się ją z różnych elementów, jakie pojawiają się w monologach komika, który wraca wspomnieniami do dzieciństwa i pierwszej młodości.

Niesamowita jest kreacja głównego bohatera, który wzbudza skrajne uczucia ? raz wzrusza, innym razem denerwuje, jeszcze kiedy indziej skłania do zastanowienia się nad tym, co mówi i skonfrontowania tego przez czytelnika z własnym życiem.

Powieść Grosmana można odczytywać na różnych poziomach.
Można ją traktować jako wizerunek współczesnego człowieka, któremu los nie szczędził bólu i dramatycznych doświadczeń, który stawał przed trudnymi wyborami życiowymi i nie zawsze podejmował właściwe decyzje.
To także zbiorowy portret Amerykanów, ich lęków, fobii i ograniczeń, przyzwyczajeń i przesadnej wiary we własną wielkość.
Te i inne wady bezlitośnie obnaża szalejący na scenie Dowale, ale ważny jest też głos widowni oraz przyjaciela, który pod wpływem widowiska analizuje przeszłość i konfrontuje ją z teraźniejszością.

Na pewno jest to również poruszająca i uniwersalna opowieść o miłości, przyjaźni, odpowiedzialności, zdradzie i próbie odkupienia win.

Lektura powieści Grosmana na pewno nie jest lekka, łatwa i przyjemna. To książka, obok której nie można przejść obojętnie ? wzbudza ona w odbiorcy szeroką gamę uczuć i sprawia, że myśli się o jej treści nawet po odłożeniu na półkę.
BEATA IGIELSKA

To bardzo poruszający, emocjonalny utwór, przy czym nietypowy i specyficzny. Wszystko rozgrywa się bowiem podczas ponadgodzinnego występu 57-letniego komika. Jego stad-up,który przynieść miał prostą rozrywkę, zmienia się we swoistą spowiedź. Dowale Gee opowiada o swojej samotności, chorobie, śmierci matki, dzieciństwie z surowym i bijącym ojcem, szkolnych upokorzeniach,nieudanym małżeństwie... Powoli przestaje być śmiesznie, więc stopniowo publiczność kurczy się. Na widowni siedzi także emerytowany sędzia, dawny przyjaciel ze szkolnych lat, którego Dowale, po 40 latach niewidzenia, prosi o przyjście na występ."Wchodź koń do baru"to lektura wstrząsająca,która nie przyniesie nam wszystkich odpowiedzi, bo też i otrzymujemy cząstkową jedynie wiedzę nt. bohatera - komika i narratora - sędziego. Wiemy tyle, ile wyrzuci z siebie Dowale,i tyle, ile przypomni sobie Awiszaj, a cały występ okaże się sposobem na wydarcie z siebie tego, co od zawsze bolało.