Widząc tytuł można pomyśleć, że to zwykła książka o kulturze arabskiej, taka jakich wiele. Ni bardziej mylnego. Zdaje się, że jeszcze nikt nie pisał z takiego punktu widzenia.
"W miłości i na wojnie" to opowieść o kobiecie, która zaczęła pracę. Nie taką zwykłą- jak mówi jest specjalistką od propagandy i wyjechała na misję w Afganistanie. Od kuchni poznaje warunki, życie i troski kraju ogarniętego wojną.
To ciekawy punkt widzenia, jednak niektóre rzeczy mi zgrzytały Np. przeżycie romansu na misji, jednocześnie będąc mężatką. To naprawdę nie jest dziwne? Ja rozumiem, że osoby przebywające na misjach humanitarnych czy pokojowych mają swoje chcą mieć chociaż namiastkę normalnego życia, tęsknią za najbliższymi, ale odniosłam wrażenie, że bohaterka te książki niewiele rozmyślała o mężu i nie miała zbyt wielu skrupułów przed skokiem w bok.
Na stronie wydawnictwa Prószyński i S-ka znajdujemy informacje, że książka jest przykładem nad wyraz szczerego obrazu życia w Kabulu. Czy naprawdę tak jest? My się nie dowiemy, tzn tak mi się wydaje. Prawdę znają tylko te osoby, które to przeżyły czyli te osoby, które wyjechały na misje pokojowe, ich rodzin lub ludzi miejscowych mających z nimi styczność.
książka 
