W cieniu

Moc wzruszeń i historie pisane na podstawie szarej codzienności ? to ma mi zapewnić Diane Chamberlain w swoich powieściach. Czy w ?W cieniu? odnalazłam lawinę realnych uczuć, które zburzyły mój spokój?

Mara podczas porodu dostaje wylewu, który powoduje nieodwracalne zmiany w jej mózgu. Jej mąż wraz z najlepszą przyjaciółką Joelle starają się pomóc kobiecie, łapiąc się każdej deski ratunku. Kiedy wszystkie metody zawodzą, para przyjaciół pogrąża się w rozpaczy. Pocieszenia zaczynają szukać w sobie nawzajem. Do czego może doprowadzić wielki ból i dojmujący smutek, kiedy w pobliżu znajdą się dwie skrzywdzone i bezbronne istoty?

Jest również drugie dno powieści. Aby móc sobie powiedzieć, że wyczerpano wszystkie metody potrzebne do tego, żeby przywrócić Marę do życia, Joelle decyduje się zasięgnąć porady u uzdrowicielki. Tak się składa, że ów kobieta prawdopodobnie kiedyś uratowała swoimi zdolnościami życie głównej bohaterki. Czy Carlynn będzie w stanie pomóc całej trójce w reperowaniu rzeczywistości, która tak bardzo zboczyła z głównego kursu? A może pomoże sama sobie?

Mam wrażenie, że autorka jest specjalistką od powieści obyczajowych, choć ?W cieniu? było moim pierwszy spotkaniem z nią. Tak naturalnie opisuje codzienność ludzi, którzy znaleźli się na życiowym zakręcie, że nie sposób odmówić jej swobody w tym działaniu.

Dylematy moralne, które powstają na skutek błędnych decyzji, odzwierciedlają uczucia i charaktery postaci, którzy zostali skonstruowani w taki sposób, by być człowiekiem z krwi i kości. To człowieczeństwo ukazuje się przy każdym ich postępowaniu, przez co czytelnik może z łatwością się z nimi utożsamiać. W powieści nie znajdziecie podziału na dobrych czy złych bohaterów, będą oni po prostu ludzcy. Z całym bagażem doświadczeń, ze swoją naiwnością, z pragnieniami i błędami.

Powieść składa się z dwóch punktów widzenia, opartych na dalekich od siebie płaszczyznach czasowych. Mamy przeszłość, która umiejętnie miesza się z teraźniejszością, by razem tworzyć zgrabną całość. Autorka konsekwentnie wprowadza tajemnice, koniec końców doskonale je wyjaśniając. Tak, by odbiorca nie miał już żadnych wątpliwości i wyszedł na prostą, nie zadając zbędnych pytań. Chamberlain rozwiewa wszelkie obiekcje.

Tak bardzo zżyłam się z bohaterami, że w pewnym momencie zaczęłam mieć pretensję do autorki, że tak bardzo ich doświadcza i piętnuje.

Wzruszeń również nie zabrakło. Ściśnięte gardło było efektem sprawnego manewru uczuciami, bowiem ?W cieniu? to prawdziwy ładunek emocjonalny. Mamy marzenia, które zdają się być nierealne, zbyt oddalone od rzeczywistości. Mamy siłę i nadzieję, której kurczowo trzyma się każdy z bohaterów, choć każdy z nich na swój sposób, wypatruje lepszego jutra dla własnego sumienia i serca. Mamy miłość, w czystej, niewymuszonej postaci, kiedy to ludzie są w stanie zrobić dla siebie wszystko, nieważne czy kosztem siebie. Mamy również wyrzuty sumienia, przeplatające się z namiętnościami i ukrytymi pragnieniami. Każdy z nich chce być szczęśliwy. Żadne z nich nie chce ponosić konsekwencji.

Na pewno wartka akcja nie ustępuje znużeniu. Z ciekawością i pełnym zaangażowaniem śledzimy losy charakterów, nie wydajemy osądów, bowiem przez cały czas widzimy ich w jasnym świetle pozytywnych odczuć. Jedyne co czujemy ? to współczucie. Tak bardzo było mi ich żal. Żal matki, która traci swoje dziecko. Żal dziecka, które traci swoją matkę. Żal przyjaciół i żal męża. Niewyobrażalny żal bohaterów drugoplanowych. Tutaj każdy był ważny, każdy miał uczucia, swoje miejsce na podium i swoją interesującą historię.

Za serce, które pękło. Za to, że się zreperowało ? dziękuję autorce. Ta magiczna opowieść zdecydowanie wkradła mi się do umysły, goszcząc już w nim na zawsze.


...

Miłość jest niepowtarzalną siłą. Nic ani nikt nie jest w stanie jej zniszczyć. Dla osoby, którą kochamy jesteśmy w stanie zrobić wszystko, bez względu na konsekwencje. Bez chwili wahania oddamy jej całego siebie, by była szczęśliwa, zdrowa i pełna sił. Nawet jeśli skutki mogą nam się odbić czkawką. Samotność, wspomnienia, które sprawiają radość, ale także i okropny ból. Czy to, co utracone da się jeszcze uratować i odbudować na nowo?

To już czwarta powieść Diane Chamberlain, którą miałam okazję do tej pory przeczytać. Jestem w stu procentach przekonana, że każda jej kolejna powieść, która wyjdzie spod jej pióra mnie zaciekawi, zaskoczy, a także zadziwi. Potrafi wciągnąć w przedstawianą historię do granic możliwości, przepełnić niezliczonymi emocjami, które uderzają czytelnika z każdej strony. Każda z jej lektur opowiada o czymś innym, za każdym razem pobudza wyobraźnię, dodaje wiary, nadziei, porusza serca, naładowuje pozytywną energią, nie pozwala o sobie nigdy zapomnieć. Wszystko to, co dzieje się w powieści czytelnik przeżywa z ogromnymi wypiekami na twarzy, chłonie historię pełnymi garściami nie pozwalając uciec choć małej drobince magii jaka ją przepełnia. Towarzyszy bohaterom na każdym kroku, kibicuje im z całych sił, by ich wspólna przygoda doczekała się szczęśliwego końca.

Autorka wciąga w swoją opowieść od pierwszej strony. Wie jak zaciekawić, by zatrzymać czytelnika w swojej historii do samego końca. Dzięki pięknej fabule, czytelnik jest w stanie zapomnieć o otaczającej rzeczywistości, oderwać się od codziennych obowiązków i na spokojnie zatopić się w magii ciekawej lektury.

Fabuła przedstawiona jest z trzech różnych perspektyw, dzięki czemu opowieść możemy poznać na wiele sposobów. Zajrzeć do podświadomości każdego z bohaterów, poznać ich myśli, przeżycia, doznania, emocje jakie im towarzyszą. Zgadzać się z ich postępowaniem lub nie. Do nas należy decyzja jak będziemy ich postrzegać. Możemy zajrzeć w przeszłość, która odcisnęła piętno w duszy i sercach bohaterów, a także w teraźniejszość. Kibicować im, by ich historia zakończyła się szczęśliwie, towarzyszyć w tych trudnych, ale i radosnych dla nich chwilach i to jest piękne.

Również bardzo ciekawie autorka przedstawiła życie w komunie. Świat odcięty od cywilizacji, kanalizacji i technologii. Ludzie zamieszkiwali tamtejsze rejony na stałe lub uciekali choć na chwilę, by uwolnić się od pędzącej rzeczywistości, od hałasu, zgiełku, by odpocząć, nabrać dystansu od trudnej codzienności, która czasami zbyt bardzo przytłaczała. Ciekawe wątki, które dopełniły całości fabuły.

Opowieść czyta się z przyjemnością. Jest lekka, mądra, a zarazem prawdziwa. Kolejne rozdziały pochłania się w szybkim tempie. Diane zapewnia wiele niezapomnianych emocji: ból, strach, smutek, radość, miłość, a nawet wzruszenie. Historia trzyma nas w niepewności do samego końca, co wydarzy się dalej. Wraz z bohaterami czytelnik jest w stanie odkrywać tajemnice jakie zaserwowała autorka książki. To idealna lektura na długie zimowe wieczory pod kocem z herbatą w ręce. Świetnie umili czas, zapewni niezapomniane wrażenia, sprawi, że nie zapomnimy o niej na długo. Gorąco polecam.

"Zabawne, że człowiek docenia na starość proste przyjemności z czasów, kiedy dorastał... a będąc dorosłym, traktuje je z doskonałą obojętnością. Nagle, kiedy wiesz, że twoje życie ma się ku końcowi, prostota bierze górę nad wszystkim innym." Chamberlain porusza w swojej książce problemy natury etycznej (Joelle zachodzi w ciążę z mężem swojej przyjaciółki, która już nigdy nie będzie żoną pełnym słowa tego znaczeniu dla swojego męża, gdyż wylew wywołał nieodwracalne zmiany w jej mózgu), a także temat rasizmu w latach 50 i 60-tych w Stanach Zjednoczonych. Opisuje życie w komunie, gdzie nikt nie miał na nic tzw. parcia, a ludzie żyli w spokoju i harmonii. "Zawsze będzie miał żonę, którą kocha, ale która już nigdy nie będzie dla niego żoną. Nie będzie przyjaciółką, której mógłby się zwierzyć, ani partnerką, z którą mógłby dzielić radości i zmartwienia. Ani kochanką, która dotknęłaby go tak, jak pragnął być dotykany. Tak wiele stracił." Szczerze współczułam Lisbeth, wręcz nie mogę wyobrazić sobie, żeby moi rodzice kiedykolwiek potraktowali mnie lub moją siostrę gorzej lub lepiej, aby którąś z nas traktowali inaczej. Dzieci powinny być dla rodziców jednakowo ważne, bez względu na to, ile ich mamy, jakie maja charaktery itp. Lisbeth była pozbawiona przez swoją matkę miłości, uczucia, zainteresowania, mimo że urodziła się zaledwie kilka minut po swojej bliźniaczce. Była dla matki dzieckiem niechcianym. Jedynie ojciec okazywał jej miłość i troskę, którą nie mogła zbyt długo się cieszyć, bo ten umiera. Może zawsze liczyć na siostrę, jej wsparcie i zrozumienie, ale miłości matki nic nie jest w stanie zastąpić. Żyje w cieniu siostry, ale nie ma do niej żalu, bo to nie jej wina. Autorka pokazuje, że miłość to nie tylko piękne wyznania, słowa, ale coś znacznie więcej. To niekiedy świadome skazanie się na cierpienie, odkładanie własnych potrzeb i pragnień na bok, na daleką przyszłość, aby tylko uszczęśliwić innych. Chamberlain urozmaica fabułę książki dodając elementy magii, ale magii która w tym przypadku bardzo dobrze się wpasowuje w treść. Chodzi mianowicie o uzdrowicielkę. Niezależnie od tego czy wierzymy w cuda czy też nie, ten wątek na pewno jest interesujący. Co więcej jest niejako punktem zapalnym do dalszych wydarzeń i zaskakującego zakończenia. Bohaterowie zostali dobrze wykreowani, są realni, barwni, mają swoje słabości, przez co są bliżsi nam i z ciekawością śledzimy ich losy. Od samego początku bardzo polubiłam ciepłego mężczyznę, jakim jest Liam, który sam wychowuje dziecko. Rozczulił mnie z jakim oddaniem zajmuje się synem. To niezwykle ciepła, wzruszająca książka o miłości, oddaniu, poświęceniu. Przywraca wiarę w to, że na świecie są jeszcze dobrzy ludzie. To dowód na to, że prawdziwa miłość przezwycięży wszelkie przeciwności losu. Wystarczy tylko trochę odwagi, aby wyjść z cienia....

Dinae Chamberline podjęła trudny temat. Nie wiem jak ja postąpiłabym na miejscu bohaterów z jej powieści. Jak pogodzić własne uczucia i pragnienia z poczuciem winy i lojalnością wobec najlepszej przyjaciółki i żony? Sytuacja bohaterów nie jest z pewnością łatwa, ale tak to właśnie w powieściach tej autorki jest, że wplątuje ona swoje postacie w dość skomplikowane relacje, by potem pomalutku, krok za krokiem wszystko rozplątać. A żeby tego dokonać trzeba niekiedy cofnąć się w czasie, sięgnąć pamięcią do czasów sprzed kilku, kilkunastu, a nawet niekiedy kilkudziesięciu lat! Jednak choć wszystko to wydaje się być bardzo skomplikowane, to podczas czytania okazuje się, że bez kłopotu poruszamy się po tych wszystkich wydarzeniach i z łatwością zapamiętujemy każdy najdrobniejszy detal zarówno z tych zamierzchłych jak i współczesnych wydarzeń. Diane Chamberlain ma niezwykły talent w snuciu tego typu opowiadań. Jej historie są piękne i cudownie się je czyta. Ja za każdym razem jestem pochłonięta bez reszty i mam ogromny problem by oderwać się od lektury choć na chwileczkę. Najchętniej połknęłabym te książki jednym tchem. Szkoda tylko, że poza czytaniem mam jeszcze mnóstwo innych obowiązków... Tak więc nie przedłużając - polecam Wam gorąco tę powieść. Według mnie jest rewelacyjna i warto po nią sięgnąć! Jestem tego pewna :)

Joelle to pracownica socjalna w jednym z amerykańskich szpitali. Jej najbliższa przyjaciółka ? Mara, w czasie porodu dostaje wylewu, który powoduje znaczne zmiany w jej mózgu. Ciężka choroba zbliża do siebie męża Mary ? Liama i Joelle, ich przyjaźń powoli przeradza się w głębsze uczucie, które oboje wprawia w zakłopotanie. Chcąc pomóc swojej przyjaciółce Joelle zwraca się do osoby, która wiele lat temu miała uratować jej życie. Tą osobą jest lekarka uznawana za uzdrowicielkę. Czy kobieta faktycznie posiada cudowne umiejętności i pomoże Marze odzyskać zdrowie? Jak potoczą się dalej losy bohaterów tej opowieści?

Diane Chamberlain to pisarka, która potrafi wzbudzić wielkie emocje. Przekonałam się o tym czytając jej poprzednie powieści. Ogromne wrażenie wywarła na mnie książka Chcę Cię usłyszeć. Kiedy zaczęłam ją czytać, skończyłam dopiero o 5 nad ranem. Powieść W cieniu wzbudza również emocje, ale jest nieco bardziej spokojna i wyważona. Tym razem mamy do czynienia z innymi dylematami. Autorka porusza tutaj w głównej mierze temat moralny, jakim jest przyjaźń i miłość rodząca się na tragedii innej osoby.



....

Na końcu książki, podobnie jak w innych publikacjach z serii Kobiety to czytają! znajduje się lista pytań dotyczących najtrudniejszych kwestii omawianych w książce. Skłaniają one do ponownego zastanowienia się nad treścią powieści i pozwalają na dogłębniejsze jej zrozumienie.

http://www.czytajac.pl/2016/08/cieniu-diane-chamberlain/

Zacznę od tego, że z czystą przyjemnością wyczekuję nowości Diane Chamberlain. Kiedy, więc otrzymałam ebooka "W cieniu", wiedziałam, że wszystko inne pójdzie w odstawkę, a na pierwszy ogień będę czytała właśnie tę powieść. I tak też się stało. Wiecie... Chamberlain tworzy mądre, życiowe i typowo kobiece historie, które łapią za serce. Zastanawiałam się, na jakie emocje położy nacisk tym razem. I w zasadzie, nie potrafię tego stwierdzić. Nie to, żeby nie było tych emocji, bo były. Było ich naprawdę wiele i dlatego jest mi ciężko wybrać, ale może współczucie wobec bohaterów? Ciężko stwierdzić.


"W cieniu", to powieść skierowana do kobiet. Ciepła, wzruszająca i dająca do myślenia. Powieść, którą pochłonęłam dosłownie w jeden wieczór, nie mogąc się od niej oderwać. Tak pochłonęły mnie losy bohaterów, że muszę się przyznać, iż sama chwilę nimi żyłam, co rzadko mi się zdarza. A to już ogromny plus. Joelle z początku ciężko było mi polubić, ale kiedy już się do niej przekonałam (a nie trwało to długo), polubiłam ją i stała się mi bliska na te kilkaset stron. Liama polubiłam od samego początku, ciepły mężczyzna, który sam wychowuje synka, ponieważ okrutny los spłatał jego rodzinie "figla". Rozczulało mnie to, jak zajmował się swoim szkrabem, dokładnie tak, jak powinien to robić każdy rodzic. Poświęcał mu niemalże całą swoją uwagę. I tajemnicza uzdrowicielka, którą lepiej poznajemy dzięki retrospekcjom z jej życia. A to, co autorka zrobiła i, co później odkryłam, wywołało we mnie podziw. Jedno wielkie WOW!

Autorka jak zwykle, swoimi książkami trafia w sedno. Każda jej powieść jest inna i każda jest tak samo dobra. Chamberlain porusza w swoich powieściach bardzo ważne kwestie i, w swojej najnowszej powieści również z tego nie zrezygnowała. Cenię sobie jej historie i na pewno sięgnę po kolejną, bo bardzo lubię jej styl... Lubię to jak przekonująco stwarza swoje postaci i ich problemy. To, jak ukazuje nam ich życie...

Nie będę się za bardzo rozpisywała na temat tej książki... Moje drogie, same musicie po nią sięgnąć i poznać jej zawartość, bo naprawdę warto. W ogóle książki Chamberlain są godne uwagi, dlatego jeśli nie miałyście okazji ich czytać, to szybciutko naprawcie to niedopatrzenie!

sol-shadowhunter.blogspot.com

Jeszcze niedawno Joelle miała wspaniałą przyjaciółkę, która niczym rodzona siostra strzegła jej sekretów, podzielała jej obawy i wspierała ją przy podejmowaniu najtrudniejszych decyzji. Dziś Mara przebywa w domu opieki- podczas porodu dostała wylewu, a w jej mózgu zaszły nieodwracalne zmiany. Jedyną osobą rozumiejącą, co przeżywa Joelle, jest Liam, mąż Mary. Dokąd zaprowadzą ich spędzane wspólnie godziny? Czy ta relacja może im wzajemnie pomóc czy raczej zaszkodzić? A przede wszystkim, czy sprowadzona przez kobietę uzdrowicielka przywróci Marze dawne życie?

W Diane Chamberlain jestem zakochana od czasu lektury ?W słusznej sprawie?. Spotkanie z tamtą książką okazało się początkiem wspaniałej przygody- niezwykle emocjonalnej i przypominającej prawdziwe życie. Po kolejne książki autorki zaczęłam sięgać w ciemno, ufając, że będą przynajmniej tak dobre, jak ta, która była dla mnie pierwsza.

Najnowsza powieść Chamberlain pod wieloma względami przypomina swoje poprzedniczki. Tym razem autorka znowu skupia się na trudnych tematach, na każdym kroku udowadniając, że jej dobra passa wciąż trwa. Odważnie brnie naprzód, nie obawiając się sunącej wciąż w górę poprzeczki. Mogłoby się wydawać, że temat uzdrowicieli, subtelnie wysuwający się na pierwszy plan, może pogrążyć tę powieść- w końcu kwestia ta wydaje się wątpliwa i kontrowersyjna, ale nic bardziej mylnego. Chamberlain kieruje się bowiem niesamowitym wyczuciem i wielką gracją, nie narzucając nam niczego na siłę, pozwalając natomiast zachować odrobinę dystansu i niepewności.

Jak łatwo się domyślić tym, którzy autorkę poznali nieco lepiej, nie jest to jedyna istotna kwestia, jaką poruszono w książce. Autorka mnoży trudne tematy i tajemnice, stawiając czytelnika przed koniecznością podejmowania kolejnych decyzji i wyborów. Zdaje się skłaniać nas do refleksji i poszukiwania odpowiedzi na dręczące nas pytania. Co my zrobilibyśmy na miejscu bohaterów? Jak się zachowali? Czy narazilibyśmy swoją moralność i pogrzebali wyznawane zasady?

Przyjemnie byłoby mi napisać, że bohaterów łatwo jest polubić, niestety minęłabym się nieco z prawdą. Postacie wykreowane przez Chamberlain są pełnowymiarowe i charyzmatyczne. Wielokrotnie przypominają naszych bliskich czy przyjaciół, choć podejmowane przez nich decyzje sprawiają, że dużo łatwiej ich oceniać czy krytykować. Autorka zdaje się znać ludzi na wylot, świetnie zdając sobie sprawę z ich dylematów i bolączek. I tę znajomość ludzkich charakterów przenosi na swoich bohaterów, pozwalając nam oceniać nie tylko ich, ale przede wszystkim siebie.
W jej książkach trudno doszukiwać się czerni i bieli, nic bowiem nie jest jednoznaczne i proste. Podobnie jak w życiu, jesteśmy zaskakiwani na każdym kroku i zachęcani do mierzenia się z własnymi dramatami. Każda strona prezentuje naturalność, prawdziwość i szczerość, czyli zestaw przeniesiony z ludzkiej codzienności.

Pod piórem Chamberlain słowa układają się same. Nie przestaje mnie zaskakiwać swoboda i lekkość, z jaką opowiada historię, rozwijając akcję i wprowadzając kolejne wydarzenia. Można by pomyśleć, że nie wymaga to od niej żadnego wysiłku. To połączenie intrygujących opowieści i przystępny sposób ich przekazania sprawia, że po jej książki sięga się z wielką przyjemnością. Dla mnie to klasa sama w sobie i gwarancja niepowtarzalnej i intrygującej kobiecej historii.

"Zabawne, że człowiek docenia na starość proste przyjemności z czasów, kiedy dorastał... a będąc dorosłym, traktuje je z doskonałą obojętnością. Nagle, kiedy wiesz, że twoje życie ma się ku końcowi, prostota bierze górę nad wszystkim innym."

Powieść, w której skrywa się wiele wzruszeń i marzeń, nadzieja przeplata się z obawą, a miłość pokazuje różnorodne barwy. Diane Chamberlain przedstawia czytelnikowi piękną i poruszającą historię, w którą z wielkim zainteresowaniem i niecierpliwością zagłębiamy się. Bohaterowie stają się nam bliscy, doskonale odczuwamy ich emocje i pragniemy, aby los w końcu się do nich uśmiechnął. Choć może bardziej chodzi o to, żeby potrafili dostrzec szczęście, które jest na wyciągnięcie ręki, przyjęli je do swojego życia i dali mu szansę rozwinąć się. Nie jest to łatwe, kiedy pojawia się tyle trudności, przeszkód, dramatycznych zdarzeń, niejednoznacznych sytuacji, nieracjonalnych decyzji, kłopotliwych pytań i uzasadnionych wątpliwości. Autorka wspaniale wzbogaca intrygującą fabułę elementami tajemniczej magii, tej płynącej z głębi serca, o uzdrowicielskiej mocy, potrafiącej przynieść ukojenie i wewnętrzny spokój. Natrafiamy na wiele interesujących wątków, z przyjemnością śledzimy ich rozwinięcie, często zostajemy zaskoczeni obrotem spraw, a zwłaszcza ostatnie rozdziały stają się dla nas wielką niespodzianką. Powieść prowadzona ciepłą narracją, wzbudza silne emocje, skłania do przemyśleń, pozwala przeniknąć na kilka godzin do świata pełnego nadziei, optymizmu, ufności, otuchy, wiary w drugiego człowieka i przekonania o mądrości ludzkich serc.

Maria, żona Liama Steele, w trakcie porodu doznaje wylewu, który nieodwracalnie zmienia jej osobowość i pozostawia ze znikomą możliwością odbierania bodźców z otaczającego świata. Zarówno Liam, jak i Joelle DAngelo, ich serdeczna przyjaciółka, za wszelką cenę starają się ulżyć kobiecie, otaczają ją wielką miłością i zrozumieniem. W miarę upływu czasu Liam i Joelle dostrzegają, że ich relacje wymykają się spod kontroli, wybiegają poza schemat przyjaźni, dręczą ich wyrzuty sumienia i poczucie winy, ale jednocześnie odczuwają bolesny smutek i dotkliwą stratę. Czy przywołana na pomoc dla Marii uzdrowicielka Carlynn Shire będzie potrafiła zwrócić jej choć część świadomości? Jaka dramatyczna przeszłość łączy Carlynn i Joelle? Ile trzeba oddać z siebie, aby uszczęśliwić kogoś? Jak bardzo można wyrzec się bliskiej osoby w obawie przed utratą przyjaźni, zaufania i szacunku? Czy prawdziwe i szczere uczucie zawsze się obroni, bez względu na niesprzyjające okoliczności i negatywną opinię ludzi? Czego tak naprawdę potrzeba sekretnej miłości, aby mogła rozwinąć skrzydła? Nieważne w cieniu kogo lub czego się skrywamy, jakie tajemnice chowamy, od jakich pragnień uciekamy, prawda zawsze ujrzy światło dziennie, oswobodzi i poprowadzi w słusznym kierunku, a wszystko, co jest naprawdę warte w życiu zaczyna się właśnie od szczerości i marzeń.