U Pana Boga pod gruszą

"U Pana Boga pod gruszą" to piękna, chrześcijańska powieść obyczajowa, napisana lekkim językiem, który porusza serca. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Autorka zwraca uwagę na to, co najważniejsze w naszym, czasami zagubionym, życiu. Piękna okładka i cytat na niej: "Witaj w domu, nie martw się, jesteś w dobrych rękach, najlepszych, jakie człowiek może sobie wymarzyć" zapraszają do zagłębienia się w lekturę. Sielankowa polska wieś, Nowa Biała, do której trafiają życiowi połamańcy, by wreszcie dostać kolejną szansę i ją dobrze wykorzystać. "Niektórym Pan Bóg daje łaskę łagodnego powrotu, przy pełny zaangażowaniu woli i rozumu", "stawia na drodze proroków w różnej postaci".
Autorka stworzyła taki klimat, że każdy chciałby spakować walizkę i wyruszyć do Nowej Białej, do miejsca stworzonego przez Helenę i Kikę, gdzie jest stary, bielony piec, zdrowe, domowe posiłki, gdzie można żyć w zgodzie z naturą. Mająca silną osobowość Helena, jest bardzo zaradna, pokłada ufność w Bogu i chce pomóc innym. Stara się zachęcić wszystkich, by zaufali Bożemu Miłosierdziu oraz poznali siłę wiary i modlitwy.
Książka jest wielowątkowa, każdy rozdział jest o innej osobie, ale wszystkie łączy osoba Heleny i jej gospodarstwo agroturystyczne, w którym zatrzymał się czas. Poruszone zostają kwestie: niepełnosprawność dziecka, aborcja, homoseksualizm, rak piersi, depresja, powrót do społeczeństwa po odbytym wyroku. Trudne decyzje, zmagania z losem, ale i też płynące z serca dobroć człowieka, radość życia oraz szacunek dla ludzi i zwierząt.
Nieważne, jaka jest pora roku, istotne jest, by pokładać nadzieję w Bogu, mieć poczucie bezpieczeństwa i spokoju oraz otaczać się bliskimi osobami, które pomogą w trudnych sytuacjach, podsumowując "żyj, módl się i miej oczy szeroko otwarte".