Traktat o łuskaniu fasoli

„Traktat o Łuskaniu Fasoli” jest pierwszą pozycją pana Myśliwskiego, jaka wpadła mi w ręce. I spowodowane jest to niechlubnym może faktem, nie jakimiś poszukiwaniami, pereł połowem w morzu księgarskim, a nagrodą, jaką książce przyznano.
Do ksiązki nagrodzonej podchodzi się inaczej – już się wie, ze zachwycić się nią powinno, wypada, w towarzystwie wspomnieć miło kształcić swój smak, literacki smaczek na tym śmiało można. Tak więc zasiadłam, aby spożyć.
Pierwszy, magiczny rozdział całkowicie rozbroił moją duszę, moje czytelnicze ego, wciągnął mnie, z premedytacją, świadomie wciągnął w rozmowę – i tak gaworzyliśmy sobie z panem Myśliwskim. Interaktywna niemalże jest to książka, musicie wiedzieć.
Po pierwszym rozdziale przydreptał kolejny, i kolejny, i kolejny… a ja już nie patrzyłam na zegarek tak pochłonięta opowieścią tego niezrównoważonego gawędziarza.
Jakże mogłam nie słyszeć o nim wcześniej, nie sięgnąć? To filozofię przemieszaną z opowieścią, którą tak z dzieciństwa pamiętam, ze sztuką wymowy, jaka to dziadzio mój posiadał, sadzając nas przy kaflowym piecu i bajdurząc o czasach bajowych niemalże.
Te kilka dni z Myśliwskim, te nasze wspólne fasoli łuskanie było wielkim wypoczynkiem, choć okraszonym myśleniem i istną wędrówką myśli, jakimś cudownym perepetuum mobile, SPA, nabożeństwem, obozem wędrownym, na którym, notabene, nigdy nie byłam…
Oczarowana świeżo odkrytym pisarzem powoli zaopatruję się w inne jego dzieła. I już ślinka mi cieknie, apetyt rośnie w miarę jedzenia.

W bliżej nieokreślonej przestrzeni, gdzieś za progiem XXI wieku, spotykają się dwaj mężczyźni bez imienia i z bagażem lat na plecach. Poznali się już kiedyś? Minęli (nie)przypadkiem? Kto wie. Spotkanie staje się jednak pretekstem do opowiedzenia wielkiej historii o Życiu. Monolog narratora, w którym prezentuje koleje swojego losu, ma budowę szkatułkową: z jego opowieści wyłaniają się kolejni bohaterowie ze swoimi historiami. "Traktat o łuskaniu fasoli" staje się więc opowieścią o ludziach, meandrach Historii, przeznaczeniu i przypadku, które kształtują nasz los. Ze swej pamięci stary człowiek, opiekun "osiedla" rekreacyjnych domków, wyłuskuje, co pamięta, ciągnie historie i je rwie, daje nam subiektywny wgląd w miniony wiek wraz z wszystkimi jego traumami i bolączkami. Łuskający fasolę jako dziecko cudem niemal uniknął śmierci podczas II wojny św. Tuż po niej trafił do państwowej szkoły, by wykształcić się na elektryka i razem z wszystkimi budować "nowy świat". Największą miłością okazuje się jednak saksofon. To dzięki niemu bohater poznaje inny świat. Wraz z nim przenosimy się w świat, który przestał już istnieć, a może istnieje nadal, tyle że w pamięci bohatera. Powieść Myśliwskiego, filozoficzna, głęboka, nie przynosi jednej i jednoznacznej odpowiedzi o sens ludzkiego życia, bo jednej i jednoznacznej odpowiedzi nie ma, a istota - wydaje się - tkwić w jej poszukiwaniu. Udając się w drogę, zabierzcie "Traktat o łuskaniu fasoli" ze sobą.