szczerze mowiąc sam temat ksiązki TAIHO JUTSU bardzo mnie zaciekawil. Kwestia prawa w epoce Tokugawa jest sama w sobie pasjonująca. Niestety jako osobnik posiadający jakąś wiedzę o kulturze i historii Japonii byłem zawiedziony.
Ale zacznijmy od początku:
Autor chyba pomylił wstęp z jakąś mową zakończeniową.Blisko połowę objętości wstępu zajmują podziękowania, rozumiem że ogromny wpływ na napisanie jego pracy miała mama, siostra, ciotka, kot, sąsiedzi i reszta świata ale chyba wstęp nie jest odpowiednim miejscem do tego.
Poźniej nasepuje część poświęcona ogólnemu zarysowi historii Japoni Tokugawów (1600-1867). No i kolejne potknięcie. Rozdział ten ptraktowany jest bardzo ogólnie. Mało w nim faktów które nie były by znane średnio rozeznanemu w tej tematyce czytelnikowi.
Żeby tego było mało Pan Cunningham Dan koprmonituje siebie i swój "autorytet" błędnymi tłumaczerniami kanji. Ronin według niego to: "bezrobotny samuraj" (ciekawe kim była reszta samurajów w epoce tokugawa czyli epoce POKOJU kiedy starcia zbrojne były żadkością!)
Stwierdzenie, że książka traktuje o Japońskiej Temidzie jest stwierdzeniem nad wyraz. Książka była chyba pretekstem do opublikowania technik posługiwania się Jitte.
Prawie połowa publikacji to właśnie te techniki.
Rozumiem, że tego typu rodziały są świetnym uzupełnieniem omawiania pracy urzędników Edo, ale przy takichg proporcjach książka ta mogła by spokojnie nazywać się: "ilustrowany podręcznik technik wali Jitte".
A i jeszcze jedna sprawa. Na dłużą metę ciągłe powtórzenia, nawiązania stają się nie do zniesienia. Mam wrażenie, że autor pisząc jakąś część książki odchodził od komputera, wracał po jakimś czasie po czym wklejał dokładnie to samo co pisał parę stron wcześniej.
Reasumując:
Książka napisana jest przysępnym, prostym językiem. Odpowidnia dla LAIKÓW którzy nie orientują się w japońskiej historii, i których bardziej niż prawo i sprawideliwość Japonii epoko Edo interesuje opis technik posługiwania się bronią białą ;)
książka 
