Tabletki z krzyżykiem

Bardzo dobry pomysł na tytuł książki o tematyce religijnej! „Tabletki” mają być swoistą apteczką dla wierzącego, pierwszą pomocą w trudnych sprawach. Szymon Hołownia zadaje w „Tabletkach” pytania naiwne: „Jeśli Bóg jest Ojcem, kto jest Matką? Czy ryby też utonęły w potopie? A gdyby Piłat nie skazał Jezusa? Kiedy będzie koniec świata? A jeśli Obcy to nie katolicy? Czym różni się dusza od karty SIM?” Pyta trochę przewrotnie, jak pięcioletnie dziecko ale i tak na prawdę jak pytałby nie jeden dorosły, gdyby zdobył się na odwagę... Hołownia więc pyta i odpowiada. Odpowiada jednak niestety często zbyt naiwnie. Nie można odmówić mu wiedzy ani zaangażowania. Książce daleko od familiarnej atmosfery oazowej a jednak trochę lektura zgrzyta w zębach czytelnikowi świadomemu literacko... Hołownia stosuje interesujące koncepty, zaczepia, zaciekawia ale tylko na chwilę. Wynika to za pewne z celowego wyboru/ Ze stylu, dostosowanego do społeczeństwa informacyjnego, zainteresowanego bardziej ciekawostką niż elaboratem. Warto ją polecić młodzieży. Czyta się ją dobrze. Jest napisana sprawnie, interesująco. Wypełnia pewną niszę-ciekawych, nienadętych książek o religii. Takich jest mało. Jednak dla tych, którzy przeczytali o Biblii ciut więcej, interesują się tematyką religijną i społeczną (a taka próbuje podejmować Hołownia) ta książka to za mało i zbyt naiwnie...

Kościół katolicki kojarzył Ci się do tej pory jedynie ze zbiorem nieludzkich zasad oraz wprowadzaniem wiernych w stan chronicznego lęku przed piekłem? Lektura książki Szymona Hołowni jest zatem idealna dla Ciebie! Autor z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru wyjaśnia sens religii katolickiej oraz funduje czytelnikom swoistą terapię antylękową. Odpowiada na z pozoru błahe pytania, które wielu katolików zadaje sobie każdego dnia - Czym jest piekło?; Co się stanie jeśli zjem mięso w piątek?; Czy tylko katolik może być zbawiony? - to tylko kilka z przedstawionych problemów. Lektura książki Szymona Hołowni pozwoliła mi w znacznie zdrowszy sposób postrzegać wiarę i pozbyć się niepotrzebnego strachu z nią związanego. Polecam książkę więc każdemu, kto traktuje swoją religijność zbyt poważnie. Jak się okazuje, można o fundamentalnych sprawach pisać bardzo lekko i bez zbędnego patosu. Hołowni udało się to bez wątpienia doskonale.