Świat według Boba

To taka współczesna wersja baśni o Kopciuszku, tyle że w roli dobrej wróżki występuje kot z charakterem. James Bowen, uliczny grajek i były narkoman, zaopiekował się znalezionym na ulicy kotem. Kiedy zwierzę wydobrzało, Bowen chciał zwrócić mu wolność. Kot jednak wybrał sobie człowieka, z którym zamierzał spędzić życie. Zaakceptował dość koczowniczy tryb egzystencji Jamesa i zaczął nawet towarzyszyć mu w pracy, przyciągając życzliwość ludzi. Historia Boba i Jamesa pojawiła się już w książce "Kot Bob i ja" - tom błyskawicznie stał się światowym bestsellerem. Teraz James Bowen wspólnie ze swoim ghostem proponuje drugą część opowieści. "Świat według Boba" to kolejne perypetie dobrze znanych bohaterów. James jest teraz gazeciarzem, musi rozsądnie gospodarować pieniędzmi i zyskuje sens życia. Ma dla kogo działać: kota Boba traktuje niemal jak swoje dziecko, któremu musi zapewnić byt. Częściej zresztą Bob jest dla niego najlepszym kumplem, a obraz szorstkiej przyjaźni to coś, co czytelnicy z pewnością docenią. James wychodzi z nałogu narkotykowego i boryka się z zawiścią ludzi zazdrosnych o miłość Boba. Przymierza się też do napisania pierwszej książki o swojej historii. "Świat według Boba" utrzymany jest w nieco szorstkim, nietkliwym tonie: chodzi o to, by pokazać piękno przyjaźni bez odwoływania się do wielkich słów i gestów. To się autorom udało. Zresztą kot Bob sam w sobie jest gwiazdą i zapewni czytelnikom wiele przeżyć podczas lektury. Obowiązkowa pozycja dla kociarzy, ale i dla tych, którzy chcieliby posłuchać historii o odbijaniu się od dna.

Kiedy znalazłem się na rozdrożu życia. pomyślałem o kocie. Nie jest to może uważny słuchacz, robie co chce i jak chce. Zaskakuje swą nieszablonowością. Daje siłę bycia człowiekiem, pokazując strategie przetrwania. To wszystko jest w tej książce. Nic o kotach nie wiedziałem przed zaczytaniem się w tej historii. Przygotowuję się właśnie do takiego partnerstwa na najbliższe 20 lat...

Może podeszłam do lektury zbyt entuzjastycznie, ale historia Boba i Jamesa chwyciła mnie za serce i wywołała burzę emocji. Lektura książki nie wyniesie was na literackie wyżyny, bo styl autora jest mocno przeciętny i przypomina raczej luźną gadaninę kumpla przy wspólnej kawie. Ale to nie o czytelnicze uniesienia tutaj chodzi, ale szczerą opowieść byłego narkomana, który pewnie już by dziś nie żył, gdyby w jego życiu nie pojawiło się rude kocisko. ?Świat według Boba? to piękna i wzruszająca historia o miłości, która zmienia życia, pomaga powstać z kolan i pcha człowieka do przodu. I to wszystko bez omdleń i romantycznych westchnień. Za to z ciepłym spojrzeniem zielonych, kocich oczu.

Pierwsze przygody kota Boba i Jamesa Bowena było mi dane poznać już przy okazji lektury "Kot Bob i ja", w których to autor opisał swoje poznanie z Bobem oraz zacieśnianie więzi. W tej książce mamy natomiast ich dalsze losy, pełne zarówno wzlotów jak i upadków, niejednokrotnie okraszone sprytem i humorem słynnego już rudzielca. Autor tym razem opisuje perypetie człowieka i kota, już po dwóch latach znajomości. Książka ta daje nam także możliwość poznania zaplecza, aczkolwiek nieco zwięźle opisanego, procesu pisania i publikowania ich pierwszej książki, ujawniając oczekiwania i wątpliwości z tym związane oraz wyniki, o których nie marzyli.

"Powtarzam zawsze, że jesteśmy partnerami, że każdy z nas potrzebuje tego drugiego. W głębi duszy sam jednak nie do końca w to wierzę. Ja potrzebuję go bardziej, niż on mnie." [s. 92]

James Bowen ukazuje czytelnikowi Londyn widziany z jego perspektywy; perspektywy człowieka biednego, bez prawdziwej pracy, często pozbawionego dachu nad głową. Takie miasto jest nadal piękne pod pewnymi względami, jednak potrafi być równie mroczne, niebezpieczne i bezwzględne. Każdy tam posiada swoje miejsce, o które niejednokrotnie musi walczyć. Ciężko jest utrzymać się z zarobków zdobytych na ulicy, bowiem bywa ona kapryśna; jednego dnia powiedzie ci się, a drugiego ktoś cię napadnie, przegoni lub o coś oskarży. Życie tam dla nikogo nie jest łatwe, nawet mając towarzysza w swojej niedoli. Szczególnie tam.

Autor w pozycji tej niejednokrotnie bawi czytelnika ciekawymi i zabawnymi sytuacjami, w wykonaniu Boba. Kot ten ponownie wykazuje się sprytem, wielokrotnie wprawiając w zdumienie, zarówno Jamesa, jak i czytelnika. Ich szczególna więź, tego, pochodzącego z ulicy, (nie)zwykłego kota i ulicznego grajka, narkomana na odwyku, w dalszym ciągu zadziwia i zachwyca. Choć już wiele razem przeszli i jeszcze niejedną trudność w życiu przyjdzie im pokonać, to wierzę, że z każdego starcia wyjdą z podniesionym czołem; silniejsi.

Główny bohater i autor w jednym, po raz kolejny oferuje dobrze, nie idealnie, ale dobrze napisaną książkę. Ta autobiografia jest poniekąd także jego spowiedzią i próbą rozgrzeszenia z mrocznej przeszłości - często wysuwa on bowiem różne oskarżenia pod własnym adresem, ujawniając swoje słabości i momenty, w których wie, że zawinił i sam przekreślił swoje możliwości. Jednakże nadal walczy: z przeciwnościami losu, z nieżyczliwymi mu ludźmi, ale przede wszystkim z samym sobą i swoimi niedoskonałościami.

"Ślepi ci, co patrzą, a nie widzą." [s. 122]

Muszę przyznać, że pozycja ta nie urzekła mnie tak bardzo, jak jej poprzedniczka. Może dlatego, że autor wiele razy powtarzał to, co znaliśmy już z książki pierwszej? Były podobne sytuacje, podobne zachowania ludzi oraz podobny sposób jego reagowania na nie. I choć książka nadal stanowi przyjemną i szybką lekturę, i miło było poznać dalsze losy tej niezwykłej pary, to jednak nie oczarowuje ona już w równym stopniu co poprzednia.

Książka ta zabawia czytelnika, niekiedy zasmuca czy złości, jednak także daje nadzieję. Autor przechodzi z czytelnikiem przez swoje wzloty i upadki, jakie doświadczał razem z Bobem, opisuje wizyty na komisariacie, choroby jakie przeszli, ataki przypadkowych ludzi, ale także pojedyncze gesty życzliwości, piękne chwile warte zapamiętania i drogę ku lepszemu, która została zapoczątkowana dzięki Bobowi, a teraz jest kontynuowana z pełną odpowiedzialnością i świadomością przez samego Jamesa - jest to cały proces wychodzenia na "prostą", włącznie z odwykiem od narkotyków oraz pisaniem, publikacją i promocją pierwszej książki opisującej ich przygody, co bez Boba z pewnością nigdy by się nie wydarzyło.

Choć pozycja ta, poza swoją prawdziwością, nie wyróżnia się niczym szczególnym spośród innych publikacji dostępnych na rynku, to jednak jest ona warta uwagi. Czy dla czytelnika przybierze formę informacyjną, w celu poznania szczegółów niezwykłej relacji Boba z Jamesem, czy będzie miała charakter rozrywkowy, jedno jest pewne - będzie to lektura szybka, prosta i przyjemna. Polecam ją wszystkim zainteresowanym, a osobom niezaznajomionym z tą niezwykłą parą polecam najpierw sięgnięcie po pozycję opisującą początki ich przygód - "Kot Bob i ja".

"Jeden pomagał drugiemu połatać życie." [s. 166]

?W samej obecności kota jest coś, co zdaje się stępiać ostrze samotności.?
Historia ulicznego grajka Jamesa Bowena i jego kota Boba bardzo szybko przyciągnęła do siebie ludzi. Wszyscy byli niezwykle ciekawi, jak tych dwoje na siebie wpadło i co zmieniło się od tamtej pory. Od czasu kiedy James znalazł wybiedzonego Boba na wycieraczce pod drzwiami do swojego mieszkania minęło już trochę czasu, ale ich historia toczy się nadal. Nadal przychodzi im się zmierzyć z wieloma problemami, ale pojawia się też światełko w tunelu ? nadzieja na lepsze jutro, okazja, której nie można przegapić. Jak dwójka przyjaciół poradzi sobie z nowymi wyzwaniami?
Przyznaję się szczerze i bez bicia ? mnie ta historia również urzekła! To po prostu niesamowite, jak bardzo człowiek i kot mogą się zżyć. James i Bob są jak towarzysze broni ? ramię w ramię, łapa w łapę stawiają czoła każdej sytuacji, w jakiej przychodzi im się znaleźć. ?Kot Bob i ja? była książką, która wywołała we mnie wiele różnych emocji, a przede wszystkim takie przyjemne uczucie, że jednak istnieje nadzieja, że każdy może się pozbierać, że najważniejsze to wspierać siebie nawzajem. Walka z przeciwnościami losu jest dla Jamesa rzeczą naturalną, ale naprawdę czytanie o tym, jak człowiek potrafi wykorzystać daną mu drugą szansę jest piękną rzeczą.
Pewne zdarzenia wydają się być wręcz nie do uwierzenia? kot przybijający właścicielowi ?high five?? Nie ma opcji! Przecież to kot? a jednak! Jeżeli ktoś nie jest w stanie uwierzyć w to, co czyta, to wystarczy obejrzeć filmiki na YouTubie ? jest ich cała masa. A jeżeli znacie tę magiczną dwójkę tylko z Internetu, to powinniście to zmienić. Naprawdę z ogromną przyjemnością śledzi się kolejne przygody Boba i jego człowieka. Mimo że James Bowen nie jest zawodowym pisarzem i jego styl do wybitnych nie należy, to prostota tej książki jest jej zaletą. Ukazuje to, co powinna, a to jest najważniejsze. Jest prawdziwa i realistyczna, bez zbędnego wyolbrzymiania czy idealizowania. No bo na co to komu, skoro ich historia i tak chwyta za serce?
?Świat według Boba? również wywołuje w czytelniku wiele emocji. Z wielkim smutkiem czytałam rozdziały, w których James musiał się zmagać z różnymi problemami. Czułam się poruszona ich stanem zdrowia czy ich problemami dnia codziennego. Pełna nerwów i irytacji przeżywałam to, jacy ludzie potrafią być zazdrośni i zawistni. Po prostu nie mieści mi się w głowie zachowanie niektórych osób, które ? na szczęście na krótko ? pojawiły się w życiu Jamesa i Boba. Ale daje to jeszcze lepszy obraz tego, o czym już wspomniałam, realizm ? ich życie nie jest usłane różami, bywa ciężko, a oni się nie poddają. Wspierają się nawzajem, James potrzebuje Boba, a Bob Jamesa ? ot cała filozofia, ale jakże piękna i poruszająca. A dzięki kolejnemu tomowi ich przygód możemy dowiedzieć się, jak napisanie książki wpłynęło na ich życie ? czy wiele się zmieniło? Jak odnaleźli się w nowej sytuacji? Czy spodziewali się takiego rozgłosu? Odpowiedzi na te wszystkie pytania znajdziecie właśnie tutaj, więc jeżeli jesteście ciekawi to sięgajcie po tę książkę migiem!
To, że pokochałam oba tomy nie jest związane tylko i wyłącznie z tym, że jestem kociarą. Owszem, uwielbiam koty i wiem, jak zaskakujące potrafią być, ale tutaj chodzi o coś znacznie więcej. To książka o nadziei i o tym, że każdy może odbić się od dna i skorzystać z nowej szansy. Przeszłość można odkreślić grubą kreską i zacząć wszystko od nowa ? potrzebny jest tylko odpowiedni bodziec, a dla Jamesa był nim Bob. To naprawdę piękne, że temu człowiekowi udało się wyjść z nałogów, długów i odmienić swoje życie. Piękna, poruszająca, niepowtarzalna i wyjątkowa ? taka jest ich historia, którą pokochały miliony czytelników na całym świecie. Mam nadzieję, że każdy dostrzeże głębię przesłania, jaka płynie z książek pisanych przez Jamesa ? co jest pamiątką nie tylko dla niego, ale i nauką dla nas. Jej realizm daje się nam we znaki wywołując ogrom różnorodnych emocji. Ta opowieść na pewno na zawsze pozostanie w mojej pamięci.
?Gdyby człowieka skrzyżować z kotem, człowiek by na tym skorzystał, ale kot stracił.?