Siracusa

Proza codzienności
?Powiedzmy, że dysponujecie informacją na temat zabójstwa, ale wyjawienie jej może ściągnąć na was podejrzenia ? co byście zrobili?? ? odpowiedź na to pytanie może być niezwykle interesująca, ale i zależna od wielu czynników. Być może uzależnione byłoby to od osoby, która tego zabójstwa by dokonała, być może od motywu, a może kierowały by nami jeszcze inne względy, o których wolimy nie wspominać. Czy jednak moglibyśmy żyć z tajemnicą? Jak wykorzystalibyśmy prawdę?
Takie pytanie pada w książce ?Siracusa?, autorstwa Deli Ephron, ale czy uzyskujemy na nie odpowiedź? Opublikowana nakładem Wydawnictwa WAB powieść, to obiecująca historia, której wielki potencjał został niestety zaprzepaszczony. Nie znaczy to jednak, że po książkę nie warto sięgnąć, bowiem zarówno sama fabuła, jak oczekiwanie na rozwiązanie zagadki, są warte poświęconego na lekturę czasu. Dlatego też powieść docenią szczególnie te osoby, które cierpliwie oczekują rozwoju wydarzeń, które nie spodziewają się gwałtownych zwrotów akcji czy spektakularnych objawień. To raczej leniwie tocząca się historia, opowiedziane w niezwykle frapujący sposób ? mamy bowiem możliwość śledzić rozwój sytuacji patrząc na nią przez pryzmat czterech osób, głównych bohaterów rozgrywającej się tragedii.
Autorka przenosi nas do malowniczego włoskiego miasteczka, w którym urlop (pod wpływem kilku obiecujących spotkań), postanowiły spędzić dwa małżeństwa. Związki Lizzie i Michaela oraz Taylor i Finna wydają się być zgodne i szczęśliwe, pary są ze sobą od wielu lat, a jednak ? kiedy prześledzimy ich rozmowy, w tym wewnętrzne dialogi ? dostrzegamy toczące ich niczym rak znudzenie i rozczarowanie. Lizzie, autorka tekstów dla magazynów i portali internetowych inaczej wyobrażała sobie zarówno swoją karierę, jak i związek z Michaelem, autorem nagrodzonej sztuki, wziętym autorem, który wciąż nie może dokończyć swojej kolejnej książki. Również Michael, notoryczny kłamca i uwodziciel, inaczej wyobrażał sobie namiętność w stałym związku, być może dlatego ? by uniknąć stagnacji ? wdał się w romans z kelnerką z ulubionej restauracji.
Kryzys przeżywa również małżeństwo Taylor i Finna, na którym cieniem kładzie się Snow, ich piękna córka, dotknięta problemem chorobliwej nieśmiałości. Taylor w opiece nad nią i wyręczaniu jej we wszystkim całkowicie się zatraciła, nie zwraca nawet uwagi na krzywdę, którą wyrządza zarówno córce, jak i jej małżeństwu.
Wszystkie te nękające pary problemy wychodzą stopniowo podczas pobytu w rajskiej scenerii, szczególnie kiedy w hotelu niespodziewanie zjawia się kochanka Michaela, żądając od niego spełnienia obietnic ? pozostawienia żony i wręczenia pierścionka. Wydaje się, że jedyną osobą orientującą się w trudnej sytuacji pomiędzy parami, jest Snow ? najbardziej tajemnicza i intrygująca postać, stworzona przez autorkę.
Jak potoczą się losy małżeństw? Czy fakt, że Finn i Lizzie byli w przeszłości kochankami ma znaczenie dla rozwoju akcji? Czy Lizzie i Michaelowi uda się uratować związek? Czy Snow otworzy się na świat? Czy wspólne wakacje znów pozwolą zbliżyć się do siebie Taylor i Finnowi? Na te wszystkie pytania znajdziemy odpowiedź w powieści ?Siracusa?, która zaskakuje, ale nie zachwyca, która wciąga, ale jednocześnie pozostawia czytelnika z przeświadczeniem, że autorka nie wykorzystała w pełni potencjału w historii tkwiącego. A szkoda?

Lizzie i Michael przechodzą właśnie gorsze chwile w swoim małżeństwie. Żona, ?porzucona? przez męża na rzecz pracy nad książką, czuje się nieco osamotniona w tym związku. Nie spodziewa się, że rzeczona książka jest w rzeczywistości inną kobietą, z którą Michael już od dłuższego czasu ma romans. Natomiast Taylor i Finn nawet nie silą się na udawanie małżeństwa doskonałego. Kobieta jest tak pochłonięta opieką nad chorobliwie nieśmiałą córką Snow, że nie ma już czasu dla małżonka. Finnowi ta sytuacja zdaje się nie przeszkadzać. Patrząc na tę dwójkę raczej ciężko dopatrzeć się powodów dla których w ogóle postanowili się pobrać. Wspólne włoskie wakacje mają być dla obu par odskocznią od codzienności i szansą na odbudowę relacji pomiędzy małżonkami. Niemniej jednak wycieczka staje się dla wszystkich coraz bardziej męcząca, a sprawy zaczynają przybierać nieoczekiwany i nie dla wszystkich szczęśliwy obrót.

Całość recenzji dostępna pod adresem: http://zapach-ksiazek.pl/siracusa/

Jedno kłamstwo to nic wielkiego przecież, każdy minął się przynajmniej raz z prawda, szczególnie, ze ta druga nie zawsze jest atrakcyjna lub pomocna. Drugie kłamstwo przychodzi łatwiej, po części jest wynikiem to co już zostało powiedziane, po drugie znowu zaistniałą potrzeba lub chęć ubarwienia bądź zaciemnienia rzeczywistego obrazu sytuacji. Kolejne kłamstwo nie robi już różnicy, a cała reszta to pochodna,czasem zmieniająca się w lawinę niszczącą coś co wydawało się trwałe.

Wakacje, wypoczynek, spokój i poznawanie nowego. Czas, na który czeka się cały rok. Taylor dokładnie wie co chce zobaczyć i w jakiej kolejności, przypadek nie leży w jej naturze, oczywiście Lizzie ma własny pogląd w temacie urlopu, ale co roku znajdują konsensus zadowalający je oraz ich mężów. Nie inaczej jest i teraz, pod włoskim niebem zdaje się czekać beztroska i spełnienie oczekiwań każdego z osobna i wszystkich razem. Jednak czy da się pogodzić odmienne pragnienia i przede wszystkim charaktery? Stare zadry w wzajemnych stosunkach dają o sobie znać coraz mocniej, każda godzina w wspólnym gronie zdaje się ujawniać nowe rysy, szybko zmieniające się w pęknięcia. Finn ma własne plany, w których żona i córka nie są na pierwszym miejscu, a Michael stara się robić dobrą minę do gry w jakiej nie zamierzał uczestniczyć. Co dobrego może wyniknąć z tak sprzecznych interesów? Pozostaje jeszcze Snow, dziecko, wydające się jedynie pionkiem, ale czy tak jest faktycznie? Jednocześnie jest w centrum zainteresowana i ignorowana, przecież jest jedenastolatką w świecie dorosłych, dopiero wchodząca do kręgu dorosłych. Jednak niekiedy zagrożenie przychodzi z najmniej oczekiwanej strony, a kłamstwo będzie wyjściem z sytuacji jakiej nikt się nie spodziewał.

Wysmakowany w każdym detalu dramat i thriller w jednym, z klimatem jak z filmów Woody`iego Allena i tych typowo nowojorskich, jak i rozgrywających się w Europie. Zresztą bohaterowie także dobrze wpisywaliby się w scenariusz allenowski, neurotyczni, będący w związkach, lecz jednocześnie samotni. W pierwszej chwili nic nie zapowiada tragedii, ale to szybko się zmienia, zaczyna się czaić coś nieokreślonego, lecz wyczuwalnie prowadzącego do upadku, pytanie tylko czyjego. Wakacyjna atmosfera podszyta jest napięciem, które wciąż iskrzy, zarzewia konfliktów pojawiają się nieustannie, łączą się, aż następuję punkt kulminacyjny, jednakże całkowicie odmienny od spodziewanego. Delia Ephron niczego nie podaje wprost, nie stosuje też oczywistych niedopowiedzeń, raczej pozostawia pewien margines do interpretacji i oceny czytelnikom. Zastosowanie kilku punktów widzenia zmienia optykę czytających na łańcuch wydarzeń, mających miejsce. Nie ma jednej perspektywy, są za to obserwacje i emocje kilku osób, różniące się pomiędzy sobą, naznaczone osobistymi refleksjami. Każda z postaci wydaje się podążać własną ścieżką od dawna, a wspólne wakacje jedynie uwydatniają różnice ich dzielące. To co zaczyna się niewinnie ma dalekosiężne skutki, również odmienne od przewidywanych. "Siracusa" jest wielowarstwową powieścią w jakiej pisarka bierze pod lupę nie jeden temat, lecz kilka, małżeństwo, rodzina, przyjaźń, rodzicielstwo, każdy z nich byłby tematem na osobną historię, ale Delia Ephron mistrzowsko kumuluje je w jedną, gęstą, opowieść. Kondensacja wątków sprawia, iż w książce nie ma fragmentów mniej ważnych, liczy się każda myśl i detal, wszystko co spotyka bohaterów lub czego są inicjatorami ma prędzej czy później znaczenie. Dlaczego runęła piękna fasada? Kto jest winien? A może pytanie powinno brzmieć co faktycznie zdarzyło się w tytułowych Syrakuzach? Trwają one od wieku, zrujnowane, odnawiane, intrygujące dla jednych, rozczarowuje dla innych, lecz przede wszystkim stające się punktem gdzie upadają jedne mity i rodzą się nowe.

"Siracusa" to wielowątkowa i wielowarstwowa opowieść o życiu, małżeństwie i stosunkach międzyludzkich. Dotyka dość trudnych tematów, które pozornie wydają się być błahostkami, jednak gdy zagłębiamy się w trakcie lektury widzimy kontrast sytuacji.
Delia Ephron zafundowała czytelnikom powieść z gatunku: thriller psychologiczny, który w szczegółowy sposób przedstawia profile psychologiczne pięciu osób. Są to dwa, wieloletnie małżeństwa Lizzy i Michaela oraz Taylor i Finn wraz z córką Snow. Ich pokrętna przeszłość na wspaniale zaplanowanych wakacjach da o sobie znać. Lizzy i Fin byli w przeszłości parą, jednak pewne wydarzenia sprawiły, że rozstali się. Michael okazuje się być nie do końca tak przykładnym mężem za jakiego uważa go małżonka, zaś Taylor jest bardziej zakochana w zadufana w swojej córce niż w mężu, co wpływa tragicznie na jej związek. Historia ciekawa, thriller wisi w powietrzu a mi przez cały czas czegoś brakowało. Autorka dużą uwagę przywiązała do stworzenia dopracowanych sylwetek bohaterów, co zdecydowanie jej się udało. Czytelnik poznaje te same sytuacje, ale oczami wszystkich postaci, co jest bardzo interesującym zabiegiem, bo nie daje odbiorcy możliwości domyślania się co dana osoba pomyślała bądź zrobiła. Najbardziej tajemniczą osobą jest Snow. Jej myśli, życia i odbierania sytuacji nie poznajemy. Od początku historii wydaje się być dziwna. Jest małomówna, zamknięta w sobie i jeśli patrząc na kategorię, do której zaliczana jest ta książka, czyli thriller, to głównie za przyczyną tej dziewczyny. Zakończenie książki zaskakuje, ale to chyba jedyny moment, który z thrillerem ma cokolwiek wspólnego. Książka ogólnie opiera się na pokazaniu jakie tajemnice pojawiają się w małżeństwie, co sprawia, że ludzie po latach życia razem nie potrafią ze sobą rozmawiać, oddalają się od siebie i mają przed sobą coraz więcej tajemnic. Podsumowując, książka rozminęła się trochę z opisem, ale ogólnie nie jest źle. Głównym minusem, który znacząco obniżył moją ocenę tej książki jest to, że było mało wątków dynamicznych, akcja toczyła się swoim własnym, leniwym rytmem i miałam niedosyt emocji oraz brakowało mi w niej dreszczyku, który często występuje w takich książkach.
Książka ta to dobry umilacz czasu na letnie dni. Nie jest doskonała, ale na jej szczęście ciągle utrzymywany jest przyjemny klimat i na duży plus zasługują dopracowane sylwetki bohaterów. Przeczytajcie sami i sprawdźcie jak Wam się spodoba!

"Mężowie i żony kolaborują, ukrywając nawet przed sobą, kto dyktuje warunki, a kto tylko się ciągnie za współmałżonkiem dla towarzystwa."

Książka zapowiadała się bardzo obiecująco, pierwsze rozdziały mocno wciągnęły mnie, jednak stopniowo wytracałam zainteresowanie fabułą. Pomysł na przedstawienie studium zasad i reguł rządzących instytucją małżeństwa, wydał się ciekawy i wart bliższego zbadania. Atrakcyjnie przyciągała także forma prowadzenia narracji, wnikanie z różnych perspektyw w myśli głównych bohaterów, odbieranie barwnej palety opanowujących ich emocji, poznawanie subiektywnych opisów tej samej sytuacji, czy nawet ukazywanie w niejednakowych odbiciach włoskich klimatów powieści. Początkowo entuzjastycznie angażowałam się w sugestywne charakterystyki relacji między pozornie bliskim sobie ludźmi, niestety później akcja wytracała na dynamice, fabuła zbliżała się do zwykłych wątków obyczajowych, nie pozostawiała wiele przestrzeni dla wciągających refleksji.

Duch Wiecznego Miasta, wspaniałego Rzymu, a także malownicza sceneria popularnego wśród turystów Syrakuz, gdzie poprzez zwiedzanie zabytków spoglądamy w starożytną i średniowieczną przeszłość. I gdzieś pomiędzy zachwytami nad ich pięknem, kryją się tajemnice przywiezione przez wycieczkowiczów, brzydkie sekrety spychane pod powierzchnię półprawd, kłamstw i obłudy. Wiele zachowań bohaterów nie przekonało mnie, jakby oderwani od zazwyczaj otaczającej ich rzeczywistości, teraz niekorzystnie wydawali się przerysowani, a przecież czytelnicy lubią bawić się niebezpośredniością i niedomówieniami. Ale może właśnie o to chodziło, aby nie zdołać znaleźć nici sympatii z bohaterami, ukazać ich portrety w krzywym zwierciadle, obsadzić w z góry definiowanych rolach. Powieść określana thrillerem psychologicznym powinna bardziej frapować, zajmować, trzymać w niepewności. Owszem, pod koniec scenariusz zdarzeń nabiera rumieńców, lecz finalna odsłona okazała prosta i przewidywalna, wyczekiwałam czegoś więcej.

Podobało mi się za to wiarygodne przedstawienie napięcia między kluczowymi postaciami, kiedy dwie niekoniecznie darzące się sympatią pary, decydują się spędzić wspólne wakacje. Zamiast kolekcjonowania radosnych i pogodnych wspomnień, do pierwszego głosu przebijają się animozje, urazy, awersje, uprzedzenia, wyrzuty, ostre słowa, nie tylko między parami, ale przede wszystkim wewnątrz małżeństw. I jeszcze zagadkowa postać dziesięcioletniej córki, nieśmiałej dziewczynki wywołującej ambiwalentne odczucia. Jakby porywczy sycylijski temperament przedostał się do relacji między przyjaciółmi i małżonkami. Wymarzona wycieczka staje się koszmarem, gęstnieją toksyczne powiązania, spoglądamy na oryginalnie reżyserowany spektakl manipulacji, oszustw, wykrętów, uników przed wyjawieniem prawdy. Mam mieszane odczucia wobec książki, z jednej strony dużo elementów podchodziło pod lekkie zawiedzenie, a z drugiej strony była to inna niż zazwyczaj podróż czytelnicza, do pewnego stopnia intrygująca i przyciągająca.

...