Rodzinny park atrakcji

Izabela Pietrzyk rozwinęła się w narracji. Przy "Rodzinnym parku atrakcji" nie można mieć do niej żadnych zastrzeżeń. Po pierwsze - ładnie prowadzi opowieść pod względem fabularnym. Po drugie - wprowadza galerię ciekawych postaci. Po trzecie - dobrze operuje zmianami stylistycznymi. Ma do opowiedzenia atrakcyjną historię i radzi sobie z jej przedstawieniem bez zarzutu. Jedno tylko może zastanawiać: dlaczego bohaterka, która uratowała kiedyś siostrę z toksycznego związku, nie dostrzega takiej samej pułapki we własnym małżeństwie? Bo Pietrzyk w tle potrafi sugerować prawdziwe małżeńskie dramaty. Wiktoria dopiero co wyzwoliła się spod wpływu zaborczego Pawła. Teraz jej siostra, Mela, odcina się od rodziny i podporządkowuje zaborczemu Sławkowi. Tu ratunek jest możliwy dopiero wtedy, gdy ofiara toksycznej relacji zda sobie sprawę z niebezpieczeństwa i sama zacznie szukać pomocy. Ale Mela nie może uświadomić sobie, że w jej małżeństwie dzieje się coś niedobrego. Pietrzyk zajmuje się innymi rodzinnymi relacjami, wzruszająca jest zwłaszcza przyjaźń między Wiktorią i jej nastoletnią siostrzenicą, dziewczyną posługującą się specyficznym i zabawnym slangiem. W orbitę Wiktorii wchodzi też kilku atrakcyjnych facetów, więc cała powieść zostanie też okraszona damsko-męskimi relacjami. Nie zabraknie dowcipu: narracja prowadzona jest lekko i właściwie bez wysiłku. Udała się Izabeli Pietrzyk ta powieść, nawet bardzo.

Izabela Pietrzyk według mnie stworzyła fajną parę sióstr. Choć są tak od siebie różne wyczuwa się między nimi silną więź. Lubię jak udaje się w literaturze oddać relacje łączące bohaterów, gdy rozumiemy motywacje postaci. Ich charaktery są wyraziste dzięki czemu odbiera się je jako postaci z krwi i kości. Walorem jest także fabuła, która potrafi miejscami mocno zaskoczyć. Zresztą we wcześniejszej książce też tego nie brakowało.

Kobiecy świat w powieściach Izabeli Pietrzyk jest dość niespokojny, może nawet trochę chaotyczny, ale jednocześnie jest bardzo emocjonalny. Dużą rolę w nim odgrywają więzy rodzinne. Choć te bywają źródłem nie tylko radości i szczęścia to jednak trudno powiedzieć, by ona opisywała je z wrogością czy czymś podobnym. Wiktoria jest nauczycielką i o ile w zawodzie się spełnia o tyle ma problemy z ułożeniem sobie życia rodzinnego. I jak łatwo się domyślić będzie miała jeszcze większe. O których oczywiście warto przeczytać.

Często przypominają mi się niektóre sceny z tej powieści. Te najzabawniejsze. Vis comica Pietrzyk mnie przypadła do gustu bo jest to humor inteligentny, przewrotny, z klasą. Nie jest rubaszny ani grubiański, ale taki wyrafinowany, pełen kobiecego ciepła i zrozumienia dla problemów z jakimi zmagają się bohaterowie tej powieści. Ja bardzo lubię taki humor bo najzwyczajniej w świecie nikogo on nie krzywdzi ani nie obraża. Z pewnością nową powieść pani Pietrzyk można czytać także z innych powodów. Warto się samemu przekonać.

Książki Pietrzyk potrafią mnie zawsze rozbawić i poprawić humor. Na chandrę są idealne. Zresztą na gorsze dni, chorobę, brzydką pogodę czy upierdliwego szefa też będą dobrym remedium. Będą dobre do szpitala, pociągu, kawiarni, pokoju z kominkiem... No do wszystkiego pasują :) Tak już zupełnie poważnie mówiąc ?Rodzinny park atrakcji? jest bardzo fajnie opowiedziany. Sprawnie, bez formalnego nadąsania czy silenia się na wyszukany styl.