Przeznaczeni

Autorka od lat należy do czołówki pisarzy lit. obyczajowej i tą książką potwierdza swoje wcześniejsze dokonania.

Jako fanka Katarzyny Grocholi być może wydam się nieobiektywna , ale "Przeznaczenie" jest po prostu mega dobre! Pięciu bohaterów, którzy z początku nie mają ze sobą nic wspólnego połączą wydarzenia, które odmienią ich życie. Jak zwykle autorka w rolach obsadza zwykłych ludzi, z którymi czytelnik szybko może się utożsamić, a w pozostałych znaleźć swoich przyjaciół czy członków rodziny. Bowiem "Przeznaczenie" nie jest usłane płatkami róż - samo prawdziwe życie. Powieść istny majstersztyk!

W moim małym zestawieniu najlepszych polskich autorek i autorów, Kasia Grochola zajmuje zaszczytne miejsce w pierwszej trójce. To jedna z nielicznych pisarek, które potrafią w ten sposób pisać o uczuciach, by z jednej strony tworzyć opowieści piękne i wzruszające, a jednocześnie niesztampowe i pozbawione tego wszystkiego, co jako zagorzała fanka dobrej literatury wrzucam do worka z napisem tandeta :). Gorąco polecam i ten tytuł, bo to gwarancja kilku lub kilkunastu przyjemnie spędzonych wieczorów.

Czy wierzycie w przeznaczenie? Czym ono dla Was jest? Właśnie z przeznaczeniem będą musieli zmierzyć się bohaterowie tej powieści. To dzięki nieuchronnemu losowi w ich życiu zajdą znaczące zmiany? Czy na dobre - o tym musicie przekonać się sami czytając tę książkę.

To powieść inna niż wszystkie poprzednie autorki. Wydaje się być niezwykle szczera, osobista. To książka o miłości, zdradzie, cierpieniu, rozterkach, trudnych wyborach, słabościach, uzależnieniu od hazardu i alkoholu, braku wiary w siebie, chorobie, przemocy i wielu wielu innych kwestiach. Mamy tu również poruszony temat migracji młodych ludzi za lepszym życiem, dla których nie ma pracy w kraju, więc uciekają za granicę. Grochola porusza tematy trudne, ale jednocześnie bliskie każdemu z nas. Da się zauważyć, że autorka wszystko dobrze przemyślała i przygotowała się bardzo dokładnie do tej powieści.

Grochola wykazała się niesamowitą znajomością ludzkiej psychiki. Wnikliwie obserwuje zachowania ludzi, ich reakcje w skrajnych sytuacjach, walkę z własnymi słabościami. Wydarzenia poznajemy zarówno z perspektywy kobiety, jak i mężczyzny, dzięki czemu możemy wczuć się w każdą z opisywanych osób. I wszystko wydaje się być bardzo wiarygodne. Bohaterowie wydają się być prawdziwi, są różni, z wyrazistymi charakterami. Popełniają błędy, jedni otrzymają szansę od losu, którą będą starali się wykorzystać, inni tę szansę bezpowrotnie stracą. Mogę powiedzieć, że w zasadzie w każdym z nich odnalazłam cząstkę siebie.

Jestem zachwycona językiem powieści, który momentami jest poetycki, a momentami zimny, ale zawsze tak sugestywny i dobitny, że można odnieść wrażenie, że przemyślany w każdym słowie. Tu wszystko wydaje się być dopracowane w najdrobniejszym szczególe, pojawiają się nieoczekiwane zwroty akcji, a zakończenie jest takie, jakie być powinno.

"Uważaj na słowa, słowa zamieniają się w czyny, uważaj na czyny, zamieniają się w nawyki, uważaj na nawyki, zamieniają się w cechy, cechy zamieniają się w charakter, charakter staje się twoim przeznaczeniem..."

Powieść mądra, poważna, dojrzała, ale i z odrobiną humoru. Nie jest już tak lekka i prosta jak poprzednie powieści pani Grocholi. Ta wymaga od czytelnika większego skupienia, a to za sprawą wielowątkowości i częstego przeskakiwania od postaci do postaci. Jest przepełniona wieloma emocjami. Książka intryguje, zaskakuje, ekscytuje, wzrusza, daje nadzieję, zmusza do refleksji. Po przeczytaniu zastanawiałam się, czy na wszystko w naszym życiu mamy wpływ? A może jednak jest nam coś przeznaczone? A może to zwykły przypadek, ślepy los, zbieg okoliczności?

"I nigdy nie wiadomo, kiedy się kogoś widzi po raz pierwszy. Nic tego nie zapowiada, to potem, dużo później, szuka się znaków, przeczuwań przeszłych, i dopiero w przyszłości przeszłość staje się znana, oswojona, jakby na zapas wiadoma."

Powieść, która skłania do refleksji, wzrusza, wywołuje skrajne emocje, od smutku do radości, jest pełna bólu, niepokoju, ale i nadziei. I o ile poprzednie książki Grocholi były kierowane docelowo do kobiet, z tą jest inaczej - jest uniwersalna, zachęcam mężczyzn, aby po nią sięgnęli. Z chęcią obejrzałabym ekranizację, bo książka aż się o to prosi.

Po kilkuletniej przerwie pani Kasia powróciła w zupełnie nowym i wielkim stylu! Warto było czekać.

Jak na taką autorkę z takim dorobkiem i osobowością ta książka jest jakimś nieporozumieniem. Szkoda pieniędzy i czasu.

Kasia Grochola w najlepszej formie. Książka absolutnie doskonała i polecam ją bardzo gorąco nie tylko fanom autorki, ale wszystkim, którzy poszukują przyjemnej książki na wakacje. Jak zwykle dużo miłości, a mimo trudów i problemów bohaterów ? również i optymistycznych momentów. Strasznie fajna! :)

Katarzyna Grochola milczała cztery lata, ale gdy już postanowiła się ?odezwać?, to do powiedzenia ma wiele. I broń Boże nie jest to błaha historyjka. Przeznaczeni to poważna powieść o życiu, przyjaźni i miłości. O tym, jak dostajemy skrzydeł, by wzlecieć naprawdę wysoko, ale i o upadku, często na samo dno, i o tym, jak ciężko jest się podnieść, odbić od tego dna. Czasami błąkał mi się uśmiech na ustach, czasami zaciskałam pięści. Ta książka wydobywa wiele różnych, skrajnych emocji i udowadnia, że po dwudziestu latach Grochola jest w rewelacyjnej formie.

Przeznaczeni to opowieści o pięciu całkiem innych osobach, dwóch kobietach i trzech mężczyznach. Olin (Aleksandra) jest pisarką i autorką poczytnych kryminałów. Nie jest szczęśliwą osobą, choć pozornie ma wszystko, co do szczęścia jest potrzebne. Jest sławna, odniosła sukces, ma pieniądze i jest zakochana. Niestety, jej wybranek ma własną rodzinę, żonę, dzieci? Olin ma też śmiertelnie chorą matkę, która wymaga opieki. Rudowłosa Gabrysia jest krupierką w kasynie. Kobieta jest wycofana, a ten stan rzeczy ulega zmianie, gdy poznaje Mateusza. Mateusz z kolei jest grafikiem komputerowym. Jest też beztroskim singlem, który zmienia kobiety jak rękawiczki. Wszystko się zmienia, gdy na jego drodze los postawił Gabrysię. Kuba i Jurek (Jerry) są niepijącymi alkoholikami. Poznają się na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Jerry wykorzystuje naiwność Kuby, rozpościerając przed nim widoki na niesamowicie dobry interes. A jak jest faktycznie?

Jedna z bohaterek interesuje się sztuką, a konkretnie dziełami znanego holenderskiego malarza i matematyka Mauritsa Cornelisa Eschera. Jednym z jego dzieł jest drzeworyt przedstawiający mrówki uwięzione na wstędze Möbiusa, poruszające się ciągle i ciągle w jedną stronę, bez możliwości zmiany, bez możliwości wyjścia. Kasia Grochola w wywiadzie dla Być kobietą mówi między innymi o tym zjawisku:

"Moi bohaterowie tak się właśnie poruszają. Lub dlatego, że my tak właśnie się poruszamy. Często nie odróżniamy rzeczywistości od fikcji, lub naszych pragnień. Po prostu uwikłani we własne obciążenia, obwiniamy za nie innych. Może tak naprawdę nie chcemy szukać wyjścia? Escher to dobrze narysował. Rysunek jest na tyle niepokojący, że zmusza do myślenia."

Czytelniczki dzielą się na te, które lubią prozę Katarzyny Grocholi i na te, które za nią nie przepadają. Niektórzy z was wiedzą, że od bardzo dawna należę do tej pierwszej grupy. Grochola podbiła moje serce książkami z Judytą w roli głównej i tak już pozostało. Każdej kolejnej wyczekiwałam z niecierpliwością. Czytając, wściekałam się, cieszyłam, współczułam, płakałam? Można o książkach Grocholi powiedzieć różne rzeczy, ale nie to, że są nijakie. Mówi się, że to literatura dla kobiet, ku pokrzepieniu. Jestem innego zdania, mężczyźni też mogą się zachwycać pisarstwem Pani Katarzyny. Osobiście znam kilku takich, którzy nie wstydzą się do tego przyznać.

"Uważaj na słowa, słowa zamieniają się w czyny, uważaj na czyny, zamieniają się w nawyki, uważaj na nawyki, zamieniają się w cechy, cechy zamieniają się w charakter, charakter staje się twoim przeznaczeniem?"

Nową powieścią Grochola udowadnia, że potrafi pisać świetnie, w sposób przemyślany. Przeznaczeni to książka mądra, dokładnie i precyzyjnie zbudowana, z bohaterami, którzy są dopracowani i bardzo prawdziwi. Książka, którą czyta się bardzo szybko i zapamiętuje na długo po odłożeniu jej na półkę. Miłość i zdrada, cierpienie i szczęście, uzależnienie i niezależność przeplatają się ze sobą, wiążą, zlewają w jedno. Grochola wie, jak wydobyć z czytelnika wzruszenie czy ekscytację. Wielowątkowa powieść, której autorem oprócz Grocholi jest samo życie.

Autorka stwierdziła, że nareszcie poczuła się pisarką. Nie dziwi mnie to, bo to powieść świetna i uniwersalna: dla kobiet i dla mężczyzn. Dla licznych wielbicielek twórczości Pani Kasi, ale także dla tych z was, którzy przygodę z nią dopiero zaczynają. Jestem prawie pewna, że po lekturze Przeznaczonych nabierzecie ochoty na więcej? i więcej. Nie pozostaje mi nic innego, jak gorąco polecić nową powieść Katarzyny Grocholi wszystkim.

"Nigdy nie wiadomo, kiedy widzi się kogoś po raz ostatni? Nie pamięta się ostatniego słowa, spojrzenia, grymasu twarzy, dźwięku. Dopiero potem mozolnie przez pamięć przedzierają się drobne gesty, do których dotarła już przyszłość, więc nie są już takie same i wszystkie świadczą o zbliżającym się?"

Autorka zekranizowanych powieści, bestsellerów, książek, w których przeważnie na pierwszym miejscu stała kobieta, numer jeden literatury dla pań - Katarzyna Grochola. Po trzech latach przerwy, wyciszenia i zejścia na boczny tor powraca z nową historią utkaną z ludzkich życiorysów, słabostek i planów. Zupełnie inna, dojrzalsza, zaplanowana w każdym szczególe w niczym nie przypomina tych dawnych romansów. Czy zatem fakt, że autorka obrała nową drogę, wyszedł jej na dobre? Zasięgnijcie zatem recenzji.

Gabrysia pracuje jako krupierka i chociaż w pracy obraca się w kręgu licznych ludzi, poza kasynem raczej stroni od towarzystwa. Na wskutek przypadkowego spotkania poznaje Mateusza, serdecznego mężczyznę, który bez dwóch zdań potrafi poprawić jej humor. Dziewczyna jednak czegoś się boi i chociaż mogłaby mu zaufać, ucieka. Co ją dręczy i czy w końcu zrozumie, że powinna zawalczyć o własne szczęście?

Zupełnie inny los wiedzie Jerry, niepijący alkoholik, hazardzista, który swoją receptę na udane życie postanowił znaleźć w Stanach Zjednoczonych. Prowadząc całkiem dochodowy ?interes? wciąga w niego Kubę, a ten z kolei, ufając nowo poznanemu znajomemu, pożycza od swojego starego przyjaciela sporą sumę pieniędzy.

Olina to znana autorka kryminałów, której codzienność na zawsze została połączona z książkami. Kobieta pozorne szczęście od dwudziestu już lat odnajduje u boku żonatego mężczyzny. Czy jednak można zyskać poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa przy kimś, dla kogo jest się tylko kochanką? Czy ta sytuacja ulegnie zmianie, a może Olina zorientuje się, że nie tędy droga?

Pięciu głównych bohaterów, pięć sposobów na życie, historii i ciągniętych bagażów doświadczeń. Kobiety i mężczyźni, naznaczeni konsekwencjami własnych wyborów, poddani przypadkowi i zbiegom okoliczności stają w obliczu nowych sytuacji, z którymi muszą sobie poradzić. Odzywają się demony przeszłości, własne słabości, uzależnienia i nadzieje. W świat teraźniejszy wkrada się piętno minionych lat, a przecież nie tak łatwo zmienić coś, co dotąd stanowiło swojską otoczkę, często niestety wygodną tylko z pozoru.

Czy to my jesteśmy odpowiedzialni za własne życie, a może naszym losem rządzi przypadek, figlarny zbieg okoliczności, który łączy lub dzieli wedle własnego uznania? Autorka, przedstawiając historie pięciu osób stara się odpowiedzieć na pytanie, czy przeznaczenie może zdominować naszą codzienność? A może to tylko od nas zależy, czy zostanie ono wypełnione do końca?

Paleta emocji i wrażeń, która wkradła się w szeregi tej powieści, zaskakuje tym bardziej, że dotąd Katarzyna Grochola była mi znana z zabarwionych pozytywną, lekką nutą romansów dla kobiet fundujących odpoczynek i odprężenie. Tym razem jest miłość, a jednak pojawia się także poczucie beznadziejności i braku zrozumienia, rozpacz oraz smutek. Ta książka została utkana z ludzkich problemów, z którymi borykają się ci żyjący obok nas, albo nieraz i my sami. Zdrada czy uzależnienia, niekończące się koło bolesnych konsekwencji i powtarzanych błędów, które czasami tak trudno nam dostrzec. Każdy z przedstawionych scenariuszy został ukazany tak wiarygodnie, jak gdyby wyjęto go rodem z życia samej autorki. Jestem ciekawa tego, jak wielką część siebie zawarła w tej powieści Katarzyna Grochola.

Realna i prawdziwa - czasami do bólu, misternie skonstruowana i zaplanowana w każdym szczególe. ?Przeznaczeni? to nie jest lekka lekturka, przy której można się zrelaksować. Wyzbyta typowego dotąd dla Grocholi humoru, porusza istotne problemy, a szeroki wybór bohaterów pozwala na to, by czytelnik mógł wybrać sobie tego najbliższego jego sercu. Przyznam, że początkowo miałam delikatny problem z tym, że co chwilę na pierwszy plan wchodziła inna osoba. Skupiona więc i usilnie próbująca wbić się w powieściową fabułę w końcu osiągnęłam swój cel i plącząc się w gęstwinie słabości czy rozterek dotarłam do samego końca, do finału, który od początku pozostawał dla mnie wielką zagadką.

Katarzyna Grochola kolejny raz potwierdziła, że należy do naszej polskiej elity autorów. Kreując sytuacje tak wiarygodne i bohaterów tak realnych, pokazuje że dobra powieść nie zawsze musi być krwawym kryminałem czy słodką historia miłosną. ?Przeznaczeni? to bez dwóch zdań literatura przez duże L, dojrzała, poważna, pochłaniająca, chociaż przyznam, że trochę zatęskniłam za tym, co było kiedyś. Niemniej jednak pozostaje mi docenić wybór autorki i wyrazić podziw dotyczący tego, jak wielkich zmian dokonała w swoim dorobku.

Wydaną po trzech latach ciszy powieść Grocholi polecę wszystkim tym, którzy mają ochotę na książkę o prawdziwym życiu, skąpaną w sytuacjach trudnych i zagmatwanych. Jeżeli jesteście ciekawi tego, jak zmieniła się proza pani Kasi, bądź po prostu chcecie dopiero rozpocząć przygodę u boku twórczości tej autorki, sięgnijcie po ?Przeznaczeni?. Wiedzcie jednak, że ta książka jest inna, aniżeli wszystkie dotąd. I sama jestem zaintrygowana tym, czy nowa odsłona autorki przypadnie Wam do gustu.

....

Katarzyna Grochola nie zawiodła - jak zawsze z resztą. To naprawdę wysokich lotów literatura i przyjemna przerwa od "czytadeł", które przeważnie czytam dla zabicia czasu. Nie jest to łatwa i lekka książka - historie są mocne, pozbawione raczej elementów humorystycznych - zwłaszcza opowieść o Jerrym. Nie będę jednak zdradzać fabuły.
Rozwiązania fabularne niby popularne, ale ujęte w innym świetle. Dobry zabieg z podzieleniem książki na kilka historii, o których ciężko się domyślić że będą miały wspólne elementy. Momentami straszna, ale głównie zachęcająca do refleksji.
Gorąco polecam fanom Grocholi, ale nie tylko.

Kiedy tylko zobaczyłam na stronie Wydawnictwa Literackiego, że wkrótce pojawi się nowa książka Katarzyny Grocholi wprost nie mogłam się opanować ze szczęścia. Chociaż do końca nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Chyba najbardziej oczekiwałam na poczucie humoru tak bardzo dobrze mi znane z twórczości Grocholi. Jednak po przeczytaniu ?Przeznaczonych? muszę stwierdzić, że wcale nie ma z czego się śmiać.


"Przeznaczeni" to powieść wielowątkowa. Poznajemy historię Olin ? pisarki, która od 20 lat jest w związku z żonatym mężczyzną. Jerry ? uzależniony od hazardu były alkoholik. Próbuje ?wciągnąć? w interesy poznanego na spotkaniu AA Kubę. Gabrysia ? krupierka, która nie może się zdecydować czy stworzyć związek z Mateuszem, którego poznaje zupełnie przypadkowo (a może to jednak przeznaczenie?). Co łączy ze sobą te postaci? Jak potoczą się ich losy? Jakie podejmą decyzje?

Książka bardzo mi się podobała. Grochola wykazała się niesamowitą znajomością ludzkiej psychiki. A wydarzenia poznajemy zarówno z perspektywy kobiety, jak i mężczyzny (choć z tym pisarka nie ma żadnych problemów ? ?Houston, mamy problem!?). Pisarka zmusza nas do refleksji, a po przeczytaniu nasunęły mi się pytania: czy naprawdę na wszystko mamy wpływ? Czy jednak coś jest nam przeznaczone? A może jest to zwykły przypadek, ślepy los, zwykły traf?

Powieść ta jest dojrzała, zaskakująca, wzruszająca, ekscytująca, pełna nadziei. Ale tak naprawdę takie scenariusze pisze samo życie. Tak niestety wyglądają czasy, w których żyjemy ? brutalne, trudne, smutne, tragiczne, samotne. Z trudnymi wyborami, które czyhają na nas na każdym rogu i towarzyszą każdemu krokowi, który stawiamy.

Co może zniechęcać czytelnika to ilość stron. Jednak książkę czyta się bardzo szybko i od pierwszej strony zespalamy się z każdym bohaterem, więc nim się człowiek obejrzy, lektura niestety się kończy. A chciałoby się zdecydowanie więcej, i więcej.

Książkę serdecznie polecam, bo każdy tu odnajdzie siebie. A Grochola jak zwykle wie, w którą strunę uderzyć.