Prowincja pełna słońca

Spotkanie z twórczością Katarzyny Enerlich to gwarancja chwili refleksji i zadumy. Życiowe zawirowania idealnie nadają się do roztrząsania problemów moralnych, etycznych i egzystencjalnych. Ludmiła w swoich przemyśleniach dochodzi do ciekawych, niepospolitych wniosków. Świetnym dodatkiem do lektury są zdjęcia opisywanych miejsc, które pomagają w odbiorze historii. To niepowtarzalne uczucie - widzieć miejsca, gdzie toczą się losy fikcyjnych postaci. "Prowincja pełna słońca" byłaby książka idealną, gdyby nie niechlujstwo korektorskie. W tekście zdarzały się błędy, które wyłapywałem z łatwością o pierwszej nad ranem, będąc wycieńczonym. Tę wpadkę rekompensuje genialna, przyciągająca wzrok okładka. Jeżeli jeszcze nie poznaliście twórczości Katarzyny Enerlich (w co wątpię) to zapewniam, że warto. Gorąco polecam!

Trzecim tomem serii, jest "Prowincja pełna słońca". Jest to zdecydowanie najbardziej zaskakująca, a może i nawet szokująca w stosunku do poprzednich tomów część, której się kompletnie nie spodziewałam. Wątki rozpoczęte wcześniej, teraz przybierają zupełnie nieoczekiwany obrót. Przez myśl mi nie przeszło, choć pewnie trochę to podejrzewałam, że autorka w taki sposób rozwiąże niektóre problemy Ludmiły. Jednak muszę stwierdzić, że poprowadzenie akcji bardzo przypadło mi do gustu.
Mimo wszystko, wydarzenia z tego tomu na pewno was zaskoczą. Nie będę zdradzać szczegółów i okoliczności, ale bez wyjawiania detali, powiem tylko, że Ludmiła przeniesie się ze swojej ukochanej prowincji na inną, równie piękną, lecz położona odrobinę dalej. Będą to Włochy. Bohaterka spotka tam wiele nowych osób, odkryje parę prawd o sobie i znajdzie w końcu odpowiedzi na dręczące ją pytania. Będzie to podróż z przymusu, jednak niosąca ze sobą wiele korzyści.
Nie przeczę, że był to dla mnie szok. Przyzwyczaiłam się już do pięknych Mazurskich pejzaży, więc nagle słoneczna Italia była kompletnym zaskoczeniem, jednak już kilka stron sprawiło, że zmieniłam zdanie. Katarzyna Enerlich ma talent do opisywania miejsc, rzeczy i "pobocznych" wątków i także tym razem oddała piękno Włoch w niebywały sposób. Czytając jej powieści można się sporo nauczyć o wielu miejscach.
Podsumowując, mimo ogromnego zaskoczenia w postaci przeniesienia akcji z Mazur do Włoch i wprowadzenia wątków innych, nowych bohaterów, ta część jest zdecydowanie moją ulubioną. Wszystko powoli zaczyna się wyjaśniać, Ludmiła ostatecznie rozprawia się ze swoim życiem i zdaje się, że tym razem wszystko wraca na swoje miejsce już na stałe.

Prowincja pełna słońca to najnowsza powieść Katarzyny Enerlich a zarazem trzecia część mazurskiego prowincjonalnego tryptyku.
W trzeciej części (mam nadzieję że nie ostatniej) śledzimy dalsze losy bohaterki Ludmiły która mieszka w nowo wybudowanym drewnianym domu, ma wspaniałego, przystojnego męża, udaną córeczkę Zosię i wiedzie szczęśliwe i poukładane życie pośród mazurskich krajobrazów.
Tą sielankę przerywa nagła decyzja męża Ludmiły o odejściu. Nie podaje on powodu swojej decyzji, po prostu pakuje swoje rzeczy i znika. Ludmiła jest zrozpaczona bo oto nagle zostaje sama, z małą córeczką, z kredytem zaciągniętym na dom, bez stałej i pewnej pracy. Musi zastanowić się co w tej sytuacji zrobić.
Pewna Koleżanka pomaga jej znaleźć pracę, daje kontakt do Miriam, Polki pochodzącej z Mazur, prowadzącej hotel we Włoszech. Ta załatwia jej tam pracę pokojówki. Bohaterka nie ma wyboru, musi zostawić córeczkę pod opieka siostry i wyjechać na cały sezon wakacyjny do Włoch.To bardzo bolesne, zostawić maleństwo na tak długi czas ale jest to dla niej jedyna nadzieja na zapewnienie sobie i córce bytu.
Ludmiła pracując we Włoszech powoli godzi się ze swoim losem, poznaje też historię pracującej tam kelnerki Aminy, z pochodzenia Marokanki, której losy były jeszcze trudniejsze bo była zniewolona i bita przez męża. Razem z właścicielka Miriam, snują plan uratowania tej dziewczyny, wyrwania z brutalnego życia u boku męża tyrana. Postanawiają zabrać Aminę do Polski na Mazury i ulokować ja u znajomego leśniczego. Ludmiła ma za zadanie pomóc Aminie zaaklimatyzować się w nowej rzeczywistości.
Po powrocie do Polski w leśniczówce gdzie ma zamieszkać Amina, Ludmiła poznaje pana Janusza - gospodarza oraz jego syna Wojciecha który jest naukowcem i jak wkrótce się okaże, wprowadzi Ludmiłę w niezwykły owadzi świat...
To książka o tym, że nawet jeśli ktoś znajdzie się na życiowym zakręcie, nie wolno się poddawać, bo kiedyś znów zaświeci dla nas słońce
Wspaniała lektura, lekka, przyjemna, bardzo życiowa. Z niecierpliwością czekam na kolejne tytuły pani Katarzyny.