PIĄTA PORA ROKU (twarda)

Gdyby ta książka była filmem byłby to surowy , brutalny , czarno biały reportaż kręcony z ręki , pełen drgań , pourywanych scen i chaotycznych dialogów niosący z sobą jednak niebywały wprost ładunek emocjonalny. Oddziałujący tak intensywnie że widzom wprost trudno było by oddychac. W powieści ten efekt autor osiągnął poprzez minimalną ilośc opisów, krótkie urywane zdania w przeważającej większości odzwierciedlające myśli bohaterów oraz ich odczucia.
Już od pierwszych stron jesteśmy niejako wrzuceni w umysł potwornie poranionej naznaczonej piętnem niewyobrażalnego bólu uciekającej kobiety. Towarzyszymy jej w jej ostatnich chwilach przed śmiercią i gaśniemy razem z nią, nie godząc się z tym co ją właśnie spotkało. Śmierc tej kobiety powoduje rozpoczęcia śledztwa prowadzonego przez komisarz Malin Fors . Kobieta umierająca samotnie w lesie okazuje się jedną z kilku kobiet , które zgwałcono oraz poddano odrażającym torturom. Niektórym z nich udało się przeżyc lecz to co ich spotkało spowodowało tak wielki wstrząs , że wszystkie przebywają na oddziałach psychiatrycznych i nie ma z nimi żadnego kontaktu. Komisarz Fors ma na punkcie tej sprawy prawdziwą obsesję za wszelką cenę chce złapac sprawcę nie tylko dlatego żeby uchronic przed nim inne kobiety ale również po to by oddac sprawiedliwośc tym potwornie skrzywdzonym , których życie już nigdy nie powróci do normalności.
Powieś Monsa Kallentofta w sposób wprost wstrząsający porusza problem przemocy mężczyzn wobec kobiet , opowiada o handlu żywym towarem ,prostytucji, pobiciach, gwałtach , torturach , opowiada o wszystkich tych potwornościach nie po to by epatowac krwią i zwyrodnieniem ale aby zwrócic na nie naszą uwagę. Bo zło jest banalne, czai się tuż obok nas i nie trzeba wyjeżdżac do dalekiej Afryki , wystarczy uważnie się rozejrzec i zobaczyc :
Prostytutki stojące na poboczach naszych dróg, mijane obojętnie, bez refleksji o tym ile z nich to ofiary handlu żywym towarem. Opuchnięte i zasiniaczone twarze sąsiadek . Młode kobiety obrzucane niewybrednymi wyzwiskami przez grupę rozochoconych młodzieńców. Seksistowskie uwagi kolegów z pracy.
Bo jak można wyczytac w piątej porze roku Ślepota to nawóz dla zła.