Papierowa róża

est tak, jak mówisz, może nie wycofa propozycji. I chyba ją przyjmę. W tej sytuacji nie widzę wielkich szans na kontynuowanie studiów doktoranckich. - Jeśli chodzi o mam trochę pieniędzy na koncie. Mógłbym ci pomóc. - O nie, nie. Dziękuję. Czas już, żebym stała się niezależną kobietą. - Jak uważasz. - Spojrzał na nią uważnie. - Jeżeli przyjmiesz tę pracę, na pewno nie poprawi to twoich stosunków z Tateem. On i Matt Holden idą na noże. - Holdenowi nie podoba się projekt zbudowania kasyna w rezerwacie Wapiti - wyjaśniła. - A Tate uważa, że to świetny pomysł. Prawie pobili się o to podczas ostatniego spotkania. - Tak, słyszałem o I nie tylko o to. Fakt, że Holden wtyka nos w niektóre sprawy, które dzieją się w senackim Komitecie do spraw Indian, przypomina wtykanie kija w gniazdo szerszeni. Parę zdań, które powiedział publicznie o tym kasynie, było bardzo obraźliwych. - Są już przecież kasyna w innych rezerwatach Siuksów w Południowej Dakocie - zauważyła. - A Holden walczy właśnie przeciwko temu jednemu, zupełnie jakby postradał zmysły. Nikt nie wie, dlaczego. Stoczył już o nie z Tateem kilka prawdziwych bitew. - To tylko pretekst, przecież wiesz o tym. Oni po prostu nie cierpią się nawzajem. Odgarnął kosmyk czarnych włosów spadający mu na oczy. - Pamiętam, że powiedziałem to już przed chwilą, ale nie zaszkodzi powtórzyć. Wiesz, że Tateowi nie spodoba się, jeśli zostaniesz u mnie na noc. - Mam to w nosie - rzuciła buntowniczo. - Ja nie mówię mu, gdzie ma spać. To nie jego interes. Od dzisiaj już nie. Colby westchnął ciężko. - Jak sądzisz, co sobie pomyśli, kiedy się o tym dowie? Potarła nerwowym ruchem brew i przygryzła wargę. Przez chwilę siedziała w milczeniu. - W porządku - powiedziała w końcu. - Jeżeli do tego wszystkiego miałabym jeszcze pokłócić was ze sobą... Poddaję się. Zawieź mnie do jakiegoś hotelu. Colby podskoczył na siedzeniu i spojrzał na nią tak, jakby nagle uznał, że spotkała go jakaś potwarz. - Nie przejmuj się tym wszystkim. Biorę to na siebie. Potrafię przemówić mu do rozsądku. - Aleja nie potrafię. Już dosyć awantur na dzisiaj. Poza tym, jak go znam, dotrze do ciebie najpóźniej za dwie godziny, żeby spytać, dokąd mnie zawiozłeś. Właściwie chciałabym na jakiś czas zniknąć z powierzchni ziemi. Muszę oswoić się z nową sytuacją i zadać sobie kilka pytań. Potem muszę spotkać się z Holdenem i znaleźć nowe mieszkanie. A na razie jakiś mały hotelik będzie dla mnie w sam raz. - Jak uważasz. - Znasz coś niedrogiego w tej okolicy? Wiesz, że nie jestem teraz majętną kobietą - zażartowała. - Wylałaś zupę nie na te nogi - mruknął. - To znaczy? - Należało się to raczej Audrey Gannon. Nie miała prawa mówić ci, skąd pochodzą pieniądze na twoje studia. Zrobiła to z czystej złośliwości, żeby pokłócić was ze sobą. Ale czuję w kościach, że na tym kłopoty się nie skończą. Któregoś dnia Tate będzie żałował, że spojrzał w jej piękne oczy. - Och, ona przecież jest z nim dłużej niż inne. - Nie poznałaś jej na tyle, żeby mieć choć blade pojęcie o jej charakterku. A ja tak - dodał ponuro. - Nie brakuje jej wrogów. Po rozstrzygnięciu sprawy rozwodowej dostała dom i mercedesa, a były mąż wylądował w ciasnym mieszkanku. Nie umknęło jej uwagi nawet konto w odległym europejskim banku. - Aha, to stąd wzięły się te wszystkie śliczne brylanty. - Jej rodzice mieli sporo pieniędzy, ale większość zdążyli wydać, a kres zamożności Audry położyła katastrofa boeinga, w której zginęli kilka lat temu. Lubi nieprzeciętnych mężczyzn, a Tate na pewno do takich należy. - No cóż, ktoś taki jak ona nie pojechałby do rezerwatu, żeby spotkać się z Letą - skomentowała krótko Cecily. - Oczywiście, że nie! - Colby pochylił się do niej, gdy stanęli na światłach. - Rezerwat to paskudne miejsce! Cecily pokazała mu złośliwie język. - Leta jest warta więcej niż dwie takie jak ona. - Może nawet trzy - zgodził się. - Okay. Zastanówmy się wobec tego nad jakimś hotelem. I to lepiej teraz, zanim Tate zacznie mnie szukać. - Powinieneś powiesić nad drzwiami złamany tomahawk - mruknęła półgębkiem. - Może wtedy dałby ci spokój. Odwróciła się do okna i przez chwilę przyglądała się światłom miasta przesuwającym się za oknem. Czuła się zmarznięta, samotna i odrobinę wystraszona. Ale przebrnę przez to, pomyślała. Muszę przez to przebrnąć. Nie mam innego wyjścia. Spis treści PROLOG ROZDZIAŁ PIERWSZY ROZDZIAŁ DRUGI ROZDZIAŁ TRZECI ROZDZIAŁ CZWARTY ROZDZIAŁ PIĄTY ROZDZIAŁ SZÓSTY ROZDZIAŁ SIÓDMY ROZDZIAŁ ÓSMY ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY ROZDZIAŁ DZIESIĄTY ROZDZIAŁ JEDENASTY ROZDZIAŁ DWUNASTY ROZDZIAŁ TRZYNASTY ROZDZIAŁ CZTERNASTY ROZDZIAŁ PIĘTNASTY ROZDZIAŁ SZESNASTY ROZDZIAŁ SIEDEMNASTY