Pani Wyrocznia

botnicy czytają, a przynajmniej co czytają kobiety, kiedy mają czas i serdecznie dość realizmu społecznego Prawdziwych wyznań. Czytają właśnie moje książki. Wyobraź sobie. Ale mówiąc takie rzeczy, posunęłabym się za daleko, nadepnęłabym mu na najboleśniejszy odcisk, byłoby to kalanie świętości. Raczej należało podejść do sprawy z punktu widzenia materialistyczno-deterministycznego: ,,Wiesz co, Artur, tak się akurat składa, że jestem w tym dobra, to mi pasuje. Odkryłam to przypadkiem, ale teraz połknęłam bakcyla i to jest mój zawód, nie umiałabym już inaczej zarabiać na życie. Jak mówią prostytutki: dlaczego, do diabła, miałabym być kelnerką? Zawsze mi powtarzałeś, że kobieta powinna przez ważną pracę starać się osiągnąć pełnię człowieczeństwa, i bez przerwy mnie pilnowałeś, żebym sobie taką pracę znalazła. No więc to jest właśnie taka praca i uważam ją za ważną. Naprawdę nie jestem trutniem, napisałam piętnaście takich powieści". Ale Artur by tego nie kupił. Marlena, wzorzec pozytywny, pracowała przez trzy miesiące jako zecerka w drukarni (,,Nigdy nie zrozumiesz naprawdę klasy robotniczej, dopóki nie znajdziesz się z nimi po tamtej stronie"). Dla takiego snoba jak Artur nic poniżej tego nie wchodziło w grę. Biedny Artur. Myślałam o nim, samotnym w naszym mieszkaniu, pośród gruzów naszego małżeństwa. Ciekawe, co robi w tej chwili. Czy upycha moje czerwone i pomarańczowe sukienki do worka z napisem ,,Pomoc dla niepełnosprawnych cywilów"? Czy opróżnia do śmieci moją szufladę z kosmetykami? Czy może kartkuje zeszyt z wycinkami, który prowadziłam przez te pierwsze tygodnie dziecinnej euforii po wyjściu Pani Wyroczni? Co za naiwność sądzić, że oni wszyscy zaczną mnie w końcu szanować... Zeszyt pójdzie do śmieci łącznie z resztą tego, co ze mnie po tamtej stronie zostało. Ciekawe, co sobie zatrzyma - rękawiczkę, pantofel? A może mnie żałuje? Była to nowa myśl: jest smutny, czuje się nawet osierocony, tak jak ja. Uderzyło mnie nagle, że mogłam go źle oceniać. A jeśli przestał mnie już nienawidzić, jeśli poniechał zemsty? Może zrobiłam mu coś strasznego, coś ostatecznego. Może należało wysłać z Rzymu anonimową kartkę: ,,Joan żyje". Podpisano: ,,Przyjaciel" - żeby go pocieszyć? Powinnam mu była bardziej zaufać. Powinnam być uczciwa od samego początku, nie kryć uczuć, mówić wszystko. (Lecz gdyby wiedział, jaka jestem naprawdę, to czyby mnie mimo to kochał?). Problem polegał na tym, że chciałam mu zostawić jego własne złudzenia, co zresztą nie było trudne - wystarczyło tylko zachować pewną powściągliwość: po prostu nigdy nie mówiłam mu nic ważnego. Jednak to nie większa uczciwość była mu potrzebna, tylko przeciwnie - większa nieuczciwość. Doświadczenie nauczyło mnie, że uczciwość i zdradzanie własnych uczuć mogą prowadzić tylko do jednego - do katastrofy. Ciąg dalszy w wersji pełnej 5 Dostępne w wersji pełnej 6 Dostępne w wersji pełnej 7 Dostępne w wersji pełnej 8 Dostępne w wersji pełnej 9 Dostępne w wersji pełnej 10 Dostępne w wersji pełnej 11 Dostępne w wersji pełnej 12 Dostępne w wersji pełnej 13 Dostępne w wersji pełnej 14 Dostępne w wersji pełnej 15 Dostępne w wersji pełnej 16 Dostępne w wersji pełnej 17 Dostępne w wersji pełnej 18 Dostępne w wersji pełnej 19 Dostępne w wersji pełnej 20 Dostępne w wersji pełnej 21 Dostępne w wersji pełnej 22 Dostępne w wersji pełnej 23 Dostępne w wersji pełnej 24 Dostępne w wersji pełnej 25 Dostępne w wersji pełnej 26 Dostępne w wersji pełnej 27 Dostępne w wersji pełnej 28 Dostępne w wersji pełnej 29 Dostępne w wersji pełnej 30 Dostępne w wersji pełnej 31 Dostępne w wersji pełnej 32 Dostępne w wersji pełnej 33 Dostępne w wersji pełnej 34 Dostępne w wersji pełnej 35 Dostępne w wersji pełnej 36 Dostępne w wersji pełnej 37 Dostępne w wersji pełnej Dostępne w wersji pełnej Pani Wyrocznia Spis treści Okładka Karta tytułowa I. CZĘŚĆ PIERWSZA 1 2 3 4 II. CZĘŚĆ DRUGA 5 6 7 8 9 10 11 III. CZĘŚĆ TRZECIA 12 13 14 15 16 17 18 IV. CZĘŚĆ CZWARTA 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 V. CZĘŚĆ PIĄTA 30 31 32 33 34 35 36 37 Polecamy również Karta redakcyjna Tytuł oryginału LADY ORACLE Projekt okładki Tomasz Majewski Zdjęcie na okładce Lawrence Gill Salgado/EyeEm/Getty Images Redakcja Teresa Podolska Korekta Monika Pruska Teresa Zielińska Copyright (C) 1976 by Toad Ltd. All rights reserved. Copyright (C) for the Polish translation by Zofia Uhrynowska-Hanasz, 2018 Copyright (C) by Wielka Litera Sp. z , Warszawa 2018 Wielka Litera Sp. z ul. Kosiarzy 37/53 02-953 Warszawa ISBN 978-83-8032-226-4 Plik ePub przygotowała firma al. Szucha 8, 00-582 Warszawa e-mail: