Pamiętnik ze starej szafy

Zawsze miło wspominam czas spędzany z dziadkami. Wspólne wakacje,nauka czy świąteczne obiady. Do teraz często przesiadujemy wspólnie przy ulubionych programach przy ciepłym ogniu kominka. Również miłość do książek zawdzięczam w dużej mierze właśnie im. Po dziś dzień pamiętam jak dziadzia uczył mnie czytać. To jak bardzo nie chciałam współpracować jest mi wypominane za każdym razem, gdy dziadzia widzi mnie zaczytaną z jakąś grubą książką na kolanach. Już jako mała dziewczynka mogłam godzinami słuchać dziadka opowiadającego o smoku Wawelskim czy babcie czytającą mi do snu ulubione bajki. Później odkryłam, że dziadkowie są także skarbnicą opowieści zaczynających się słowami: " a za moich czasów...". Pamiętam historię o staniu w kolejkach, żółtku z kakao jako największym rarytasie, czynie społecznym podczas kładzenia trawy i wiele innych. Bardzo ciekawiły mnie te historie i dlatego od razu zainteresowała mnie książka " Pamiętnik ze starej szafy", która opowiada historię dorastania dziewczyny na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Byłam bardzo ciekawa tych czasów z perspektywy kogoś w moim wieku.

Książka Patrycji May jest zabawna i lekka. Czyta się ją niesamowicie szybko i przyjemnie. Jak dla mnie jest to idealna książka na jeden czy dwa wieczory z kubkiem pysznego kakao. Humor, który wręcz się wylewa z kartek będzie przyjemnie kontrastował z otaczającą nas jesienną aurą. Język jest prosty i codzienny tak samo jak wydarzenia, które opisuje. Przygody głównej bohaterki oraz jej zwariowanej rodzinki i nieprzewidywalnych przyjaciół łączą ze sobą prozę życia z niesamowitymi przeżyciami.

" Tego było ze dwa kilo, część dziadek ukrył u nas w piwnicy, trochę ma ze sobą, a resztę wyjarał..."

Fabuła "Pamiętnika ze starej szafy" to w większości opis życia głównej bohaterki od czasu gdy była czternastolatką przypominającą chłopaka, aż do końca jej młodości czyli dostania pierwszej w życiu pracy. Nie jest to jednak nudna i szara historia jak rzeczywistość w tamtych czasach. Wręcz przeciwnie obfituje ona w niesamowite historię jak niedoszły ślub z obcokrajowcem, przemyt marihuany, wizyta udawanej wróżki oraz wiele zagranicznych wojaży. Czasem miałam wrażenie, że jak na książke, która miała opowiadać o schyłku socjalizmu w Polsce to zbyt wiele wydarzeń dzieje się poza granicami naszego kraju. Dodatkowo te przygody oraz ich ilość były czasem tak nieprawdopodobne, że zamiast pamiętnika miałam wrażenie, że czytam jakąś komedię pomyłek.

" Dwaj bandyci upalili dziadka, a potem podrzucili mu coś do chlebaka, żeby przewiózł przez granicę."

Znacznie bardziej podobały mi się wspomnienia z takich codziennych wydarzeń i perypetie z tym związane. Na szczęście i w te obfitowała ta książka. Pierwsza próba golenia nóg woskiem, perypetie związane z kolejkami w sklepach, zmienianie ocen w dzienniku czy akty patriotycznego wandalizmu. Właśnie tego oczekiwałam sięgając po tę książkę. Zabawnych i ciekawych historii, ale umiejscowionych w Polsce. Chciałam skonfrontować opowieści dziadków z tymi głównej bohaterki. Szkoda, że nie na tym głównie skupiła się autorka.

" - Masz fajne nogi.
Zapłoniłam się ogromnie, bo komplement przerósł moje oczekiwania, i zapytałam nieśmiało:
- Takie zgrabne?
Odpowiedź szybko sprowadziła mnie z nieba na ziemię.
- Nie, niedługo będziesz mogła sobie na nich warkoczyki zaplatać -prychnął."

Główna bohaterka jest niesamowicie sympatyczną i pełną dystansu dziewczyną. Przyjemnie patrzyło mi się i poznawało świat jej oczami. Jednak muszę przyznać, że momentami mnie irytowała. Była jak magnes na wszelkiego rodzaju tarapaty i niezwykłe historie. Następowały one z taką częstotliwością i różnorodnością, że zdawało mi się niemożliwe by to wszystko przeżyła jedna dziewczyna i to w takich czasach.


Należy jednak zaznaczyć, że książka ta nie jest jednak tylko zbiorem zabawnych historyjek. Nie twierdzę również, że niesie za sobą jakieś górnolotne przesłanie, ale porusza ona wiele istotnych dla młodego człowieka kwestii. Bardzo wyraźny i niezwykle istotny jest tutaj wątek przyjaźni i to takiej prawdziwej na dobre i na złe. Nie zabrakło także pokazania wagi relacji rodzinnych i to nie tylko tych najbliższych oraz przeżyć związanych z pierwszymi miłościami.

Moim zdaniem Patrycja May utrzymała całą tę książkę w klimacie młodzieżowym. Jest to spowodowane oczywiście wiekiem głównej bohaterki. Myślę jednak, że po tę książkę mogą sięgnąć zarówno nastolatkowie, którzy chcą dowiedzieć się co nieco o czasach naszych rodziców czy dziadków jak również starsi czytelnicy by z uśmiechem powspominać te czasy. Gwarantuje jednak, że zarówno młodzi jak i młodzi duchem będą się swietnie bawić podczas tej podróży do PRL-u.



Natalia Rogowska

Czas komunizmu w Polsce, to czas, kiedy od rana stało się w kolejce po jedzenie, czy inne artykuły codziennego użytku, gdzie dostarczany towar praktycznie nigdy nie wystarczał dla wszystkich. Dlatego stanie cały dzień w kolejce albo było opłacalne, albo po prostu wracało się do domu z niczym.
Czasami nawet bardzo duża rodzina mieszkająca w maleńkim mieszkaniu musiała głodować, a sklepowe półki nadal świeciły pustkami.

Wraz z rozpoczęciem książki i częściowym wczytywaniu się w losy polskiej nastolatki żyjącej w okresie komunizmu, młodzież teraźniejszych czasów ma szansę dowiedzieć się trochę więcej o poprzednim życiu nie z książek do historii.
Zaczynając od początków szkoły, problemów z nauką i dopisywaniu dobrych ocen do dziennika, a kończąc na dorosłym już życiu, mamy czas aby poznać historię nastolatki ? głównej bohaterki jej zwariowaną rodzinę i szalone pomysły.
Wszystko, oczywiście utrzymywane w dobrym tonie humoru i zabawy.
Dziewczyna mieszkająca z dwojgiem rodziców, bratem, ciotką z dwoma kotami i psem i dziadkiem, który w nocy robi warty ze strzelbą w dłoni, nie jest takie łatwe. Na dodatek mieszkanie, spanie i uczenie się w małej klitce, gdzie zamiast łóżka jest rozkładany fotel do spania, wcale nie zachęca.
Zaczynając od czternastu lat i oszukiwaniu kolejkowiczów, patentem z niepełnosprawnym dziadkiem, które później i tak się nie udaje, ponieważ wózek ten nie posiadał hamulca i nastolatka taszcząca starszą osobę i kupę żelastwa razem wziętych, nie jest dobrym pomysłem.
Kończąc na pierwszej miłości, zawodzie i jakże nieszczęsnej pierwszej podróży białym maluchem przez Polskę.

To wszystko znajdziemy zawarte w książce, którą szczerze powiem, bardzo polubiłam. Nie raz zdarzało mi się podczas czytania uśmiać do łez.
Teraz wspominając cały zakres fabuły dochodzę do wniosku, że autorka postanowiła, owszem umieścić główną bohaterkę w najgorszym okresie w Polsce, lecz zamierzeniem raczej było skupienie się na zwariowanych przygodach nastolatki, a nie na mrocznej i cierpiętniczej przeszłości naszej ojczyzny.
Tym samym możemy wysnuć konkluzję, że pomimo ciężkich czasów, zdarzało się także dobro.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Jednocześnie, co przyznaję z pewnym zaskoczeniem, gdyż pozycje tego typu nie należą do często przeze mnie czytanych, jest to historia, przez którą mknie się z prędkością światła. Świetnie napisana, gratulację dla autorki za lekkie pióro i umiejętność opisywania wydarzeń z należytym humorem. To świetna książka, z którą można usiąść na hamaku i przepaść na chwilę, uśmiechając się pod nosem i sącząc zimne napoje. Szkoda tylko, że całość jest tak krótka, zdecydowanie chciałam więcej, kiedy na horyzoncie pojawiły się ostatnie zdania. 

Podsumowując, to opowieść lekka i zabawna, idealna jako odskocznia od ciężkich, poważnych lektur. Na plażę, do pociągu, w domu. Nic, tylko brać i czytać! Serdecznie polecam, uśmiech gwarantowany!

Pamiętnik ze starej szafy opisuje perypetie pewnej zakompleksionej czternastolatki, której przyszło dorastać na przełomie lat 80. i 90. Kiedy to upadał komunizm i nastawał nowy obraz polityczny Polski, a mianowicie Polski demokratycznej. Główna bohaterka wraz ze swoimi przyjaciółmi opowiada o epizodach pełnych zaskakujących zwrotów akcji, czasami szalonych, zabawnych, ale również tych niebezpiecznych.

Książka oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, które miały miejsce w życiu Patrycji May. Autorka opisuje historię w bardzo lekki, bezpośredni i zarazem przyjemny sposób. Z przymrużeniem oka i poczuciem humoru pokazuje kilka faktów ze swojego życia. W zabawny sposób przedstawia wyolbrzymiane problemy dojrzewającej młodzieży.

Bohaterowie w tym rodzina i przyjaciele są bardzo dobrze wykreowani, są zwyczajni jak większość z nas. To dziewczyny i chłopcy, dziadkowie i ciotki, rodzice i rodzeństwo, którzy mają zalety, ale też niepozbawieni są wad tych mniejszych i większych. Non stop przytrafiają się im nieoczekiwane dla nich samych sytuacje.

Podczas lektury wiele razy na mojej twarzy pojawiał się uśmiech. Jednak z czasem dotarło do mnie, że nie jest to wyłącznie fikcja literacka, że przecież to wszystko miało miejsce w rzeczywistości i niektóre fakty nie powinny bawić. Niemniej wydaje mi się, że autorka z upływem czasu zaczęła podchodzić do opisanych wydarzeń z większym dystansem, na jej życiowej drodze pojawiły się poważniejsze problemy, dlatego te z młodzieńczych lat wydają się błahymi.

Patrycja May pokazuje część swojego życia, z czasów, kiedy była nastolatką i kiedy wkraczała w dorosłość. Pokazuje radość, spontaniczność, ale też momenty smutku. Przedstawia moc przyjaźni, pierwsze zauroczenia oraz miłość. Tak więc nie jest tak, że w książce są same zabawne sytuacje, bo między wierszami można znaleźć ukryte ważne kwestie, które dają do myślenia nad wartością przyjaźni, więzami rodzinnymi oraz samym dojrzewaniem i wątpliwościami z nim związanymi.

Rekomendacja:
Patrycja May z perfekcyjną znajomością tematu przekazuje w nieco prześmiewczy i karykaturalny sposób obraz realiów Polski u schyłku komunizmu ? czasów, w których przyszło żyć i dorastać głównym bohaterom. Pamiętnik ze starej szafy to ciepła, optymistyczna, przepełniona humorem i pozytywnymi emocjami powieść obyczajowa, która umili czas każdemu w nadchodzące wakacje. Polecam.