"Ostatnia bitwa", kończąca całą 7- tomową kolekcję jest bez wątpienia najwazniejszą z dotychczasowych części. I to nie bez powodu. Czytając ją mamy wrażenie, że coś się kończy. Coś, co było dla nas tak ważne, zarazem jednolite, ale jednak skrywające tak wiele tajemnic. Mamy wrażenie, że straciliśmy coś, czego tak nam brakowało przez całe życie. Przez życie bez barw. W życiu bez życia. Bo to przy tej książce otwieramy sie na prawdę. I przez chwilę znikamy- przestajemy wierzyć we wszystko, by otworzyć się ponownie. Ale tym razem na zawsze. Na całą wieczność. Lewis pieknie zapisał to, czego nie można ująć w paru moich, tak przecież nikłych w porównianu z jego, słowach. Chcemy czytać, czytać, czytać... Chcemy patrzeć na Narnię, chcemy ją odszukać. Chcemy dotzeć do niej i zostać tam na zawsze. Szukamy czegoś innego, a przecież "istnieją inne światy"- sami byliśmy w jednym z nich. Po jej przeczytaniu nie chcemy oderwać się od wrażenia, że rzeczywiście przekroczyliśmy jakąś tajemniczą granicę. Łzy płyną, lecz są daremne. Ale zawsze można wrócić. Można zacząć czytać od początku. Mżna zagłębić się w Narnię coraz bardziej. Można w niej pozostać. Nie potrzeba do tego magicznej szafy, obrazu, nie musimy być kimś wyjątkowym. Wystrczy przyjąc ją do swego serca. Wierzyć, że ona istnieje. Ona jest jak mała cząstka nieba, ale i nas samych. Jacy jesteśmy my- taka będzie nasza Narnia. To zależy już tylko od nas. Ale przyjdzie czas, kiedy i nasza Narnia zniknie. I otworzy się coś, czego najlepiej widzące ludzkie oczy nie widziały. Nawet, jeżeli ten człowiek jest najmądrzejszy na świecie. Otworzy się coś cudownego, przepełniającego nasze serce radością i dumą. Wieczna Narnia. Kto przeczyta (lub już przeczytał) tę książkę dowie się, jaki to cud się wydarzy. Ale teraz pamiętajmy, że Narnia istnieje na prawdę. Wystarczy tylko głęboko wierzyć i o niej nie zapomnieć. Nie płaczmy, gdy na ostatnia stronę spadnie nasza łza- za tę łzę w odpowiednim czasie podziękuje Ci sam Aslan- "Syn Władcy zza morza- największy z Wielkich Królów". Warto sięgnąć więc do tego świata, warto zapomnieć, i chyba nawet czasem trzeba, o naszym. Warto usłyszeć ryk Aslana od naszego serca aż po krańce Ziemi...
książka 
