Droga do Nidaros

W pierwszym tomie "Oka Jelenia" Pilipiuk na pewno nie szokuje stylem. Jego warsztat jest prosty, momentami nawet dość nieudolny, szczególnie we fragmentach, w którym usiłuje przekazać nam - czytelnikom - fakty historyczne z dziejów Polski. A robi to tak nieporadnie, że można albo przysnąć w trakcie lektury, albo przebrnąć przez te fragmenty, nic z nich nie zapamiętując. Jednak z drugiej strony ogromną zaletą tej książki jest dbałość o szczegóły, o których niejeden autor by zapomniał, i umiejętność wczucia się w istotę tak odmienną od człowieka, o całkiem innych zwyczajach. Fakt faktem, wyżej wymieniona istota często używała zwrotów, których nie powinna nawet rozumieć, będąc ośmiornicopodobną galaretą, aczkolwiek są to defekty bez większego znaczenia dla przebiegu akcji. Czyta się dość przyjemnie, fabuła naprawdę może porwać i zachęcić do kupna kolejnych tomów.

Cała serię jak i tą książkę bardzo polecam. Warto sięgnąć po tą pozycję jeżeli miało się już do czynienia z piórem A. Philipiuka. Książka trzyma poziom i jak przypadło na styl autora jest pełna humoru i zwrotów akcji. Nie brak w niej również wielu barwnych i ciekawych postaci do których z pewnością idzie się przywiązać. W książce zastosowanych jest wiele ciekawych rozwiązań fabularnych, które sprawiają, że z części na część chce się jeszcze bardziej zagłębić w przygodę. Nie brak tu okrucieństwa, tragedii i krzywdy, których autor nie szczędzi głównym bohaterom. Ma to z pewnością ukazać realizm czasów w jakich się znaleźli. Książka miejscami bardzo idealizuje postawę głównych bohaterów ich postaw etycznych, co może zniechęcać. Jednakże jest to mały ewenement w kontekscie wielu naprawdę dobrze opisanych elementów świata przedstawionego. Widać, że autor bardzo mocno skupił się na historii krajów nadbałtyckich. Dzięki temu czytając książkę można poczuć się jak by się było w XVI w. Jeżeli ktoś jest chętny doświadczyć tych wrażeń zapraszam do lektury.