Ogniste oczyszczenie

Wyobraź sobie, że żyjemy w świecie, w którym rodzą się jedynie bliźniaki. Jedno idealne, drugie ze skazą, są ze sobą połączeni niewytłumaczalną więzią. Jedno żyje tak długo, jak drugie oddycha. Żaden nie może przeżyć bez drugiego. Alfa i Omega. Początek i koniec. Dlaczego więc Alfy tak utrudniają życie swoim bliźniakom? Jaki wpływ na taki stan rzeczy mają Cass i Zach?

To nie jest powieść o głębokiej miłości łączącej rodzeństwo. To historia ludzkiej podłości i o dążeniu do władzy za wszelką cenę.

To będzie słodko-gorzka recenzja, bo nie potrafię jednoznacznie ocenić tej książki. Z jednej strony mi się podobała, ale... no właśnie pojawia się to ale, które psuje odbiór książki. Mój największy zarzut dotyczy tempa akcji. Przez ponad połowę książki akcja się wlecze, jest monotonna, czasami wręcz nudna. Tak wolne tempo rozwoju wydarzeń działało na mnie odrobinę usypiająco. Na szczęście, później akcja przyspieszyła, nie pozwalając mi oderwać się od lektury. Jednak to przyspieszenie nastąpiło zbyt późno, by wymazać początkową powolność. Autorka miała bardzo fajny pomysł na fabułę, a więź pomiędzy rodzeństwem stanowi świetną zagadkę, którą, mam nadzieję, uda mi się rozwikłać. Postaci również są ciekawie wykreowane, różnorodne, każda ma swój wkład w rozwój wydarzeń. Jednak jeśli chodzi o Cass, to denerwowała mnie jej obojętność i brak woli walki o zmiany, które mogłyby uratować wielu ludzi. Momentami była wręcz nijaka, a oczekiwałam, że będzie pełna wewnętrznego ognia, gotowa walczyć o lepszy świat. Oczywiście autorka uśmierciła mojego ulubionego bohatera, lecz kim on jest, tego nie zdradzę. Przez całą książkę towarzyszą nam tajemnice, a kluczem do odpowiedzi jest właśnie Cass. Z całą pewnością nie można powiedzieć, że ta książka jest przewidywalna, bo takiego zakończenia nie przewidziałam w żadnej z zakładanych przeze mnie opcji.

Ogniste oczyszczenie to dystopia, która zachwyca wyjątkową, fascynującą i niepowtarzalną fabułą. Francesca Haig miała świetny pomysł, jednak wydaje mi się, że nie wykorzystała go w pełni. Przez większość książki miałam ochotę wykrzyczeć za dużo gadania, za mało akcji. Jak już pisałam wyżej, nie potrafię jednoznacznie ocenić tej książki, są elementy, które mi się podobały, jak i te, które mnie denerwowały. Ogniste oczyszczenie miało potencjał, by być powieścią fenomenalną, jednak przez mozolne tempo i drobne błędy, jest, według mnie, jedynie dobra. Jednak przeczytajcie sami i oceńcie, czy takie tempo akcji jest wadą. Nawet dla samego niepowtarzalnego świata wykreowanego przez autorkę warto przeczytać tę książkę.

Potężny wybuch ognia doszczętnie zniszczył ziemską cywilizację, pozostawiając po sobie szkodliwe promieniowanie. Ludzkość zdołała na nowo się odrodzić, ale od czterystu lat rodzą się tylko bliźnięta. Jedno z nich to idealna alfa, a drugie wadliwa omega, która zostanie odesłana z rodziny. Taki podział istnieje na Ziemi. Jedni chcą wyeliminować drugich, jednak nie jest to takie łatwe, bo bliźnięta odczuwają to samo, więc i jednocześnie umierają.
Taki pomysł na fabułę bardzo mi się podobał, ale wraz z kolejnymi rozdziałami mój zapał ostygał. Akcja nie jest monotonna, ale wydarzenia nieco mnie nudziły. Przedstawiony świat w książce byłby lepszy, gdyby bardziej go "użyto" w życiu głównej bohaterki, która chce odmienić świat omeg i alf, ale pojawia się bardzo mało wydarzeń z udziałem tych klas społecznych. Mało o nich wiemy, a po opisie można by się domyślać, że to na tym powinna opierać się książka.
Drugim punktem jest miłość rodzeństwa, której zdecydowanie też trochę zabrakło, owszem pojawił się ten motyw, ale za mało dobitnie został przedstawiony. Ktoś, kto nie zapoznał by się z opisem, mógłby pomyśleć, że nie jest to wcale główny wątek.

Główna bohaterka Cassandra planuje zrobić coś ze swoim życiem, ale sama nie wie co. Czytelnikowi ciężko jest się zżyć z nią, bo wydaje się taka nijaka, wyblakła. Potem pojawia się jej towarzysz, a pomiędzy nimi rodzi się pewna relacja, która osobiście bardzo mnie zdegustowała. Pojawiła się na moment, i za moment zniknęła, więc nie powinno jej tu być albo powinna stanowić dłuższy wątek.

"Ogniste Oczyszczenie" ma jednak dwie zalety. Jedną z nich jest zakończenie, a drugą tajemnica Wybuchu. Innych się nie dopatrzyłam.

Ogniste Oczyszczenie Francesci Haig to książka z bardzo dobrym pomysłem na fabułę, jednak zawiodło tu wykonanie. Główna bohaterka, która słania się po świecie, nie wiedząc, co ze sobą zrobić, nie przekonała mnie do siebie ani trochę. Wydarzenia czasem mnie przynudzały, a główny nurt akci za mało zawierał w sobie świata przedstawionego. Jest tu dużo rozmyślań Cassandry, ale mało brawurowych akcji.
Nie żywię urazy do tej książki, ale bardzo mnie sobą rozczarowała.

Recenzja pochodzi z ...

Polecam!
Okrucieństwo w "Ognistym oczyszczeniu" jest przedstawiane w przerażająco realistyczny sposób. Świat przedstawiony przez autorkę jest miejscem, w którym brutalność i brak uczuć (nawet względem rodzeństwa!) jest czymś całkowicie normalnym. Mocna, zmuszająca do refleksji książka - nie spodziewałam się tego po książce reklamowanej jako młodzieżowa.

Trzymająca w napięciu od pierwszych stron, niepokojąca wizja świata.
Spodziewałam się lekkiej młodzieżówki, dostałam wyjątkowo dojrzałą historię osadzoną w postapokaliptycznym uniwersum. Jedna z najprzyjemniejszych literackich niespodzianek w tym roku!

"Ogniste oczyszczenie" Franceski Haig to pierwszy tom postapokaliptycznej trylogii. Po Wybuchu, który spowodował ogromne zniszczenia i unicestwił wiele gatunków, życie na Ziemi uległo dużym zmianom. Od tej pory zaczęły rodzić się wyłącznie bliźnięta. W każdym przypadku dziewczynka i chłopiec. Jedno z nich idealne, a drugie zawsze obarczone jakąś skazą fizyczną lub mentalną. Alfy i Omegi.

Na świat przychodzą Cass i Zach. Żadne z nich nie ma widocznej deformacji. Jednak to wcale nie jest powód do radości. Wręcz przeciwnie, wszyscy traktują ich z ogromną podejrzliwością, nawet rodzice. Dopóki nie ma pewności, które z nich jest Alfą, nie mogą zostać rozdzieleni. Z czasem Cass zaczyna doświadczać wizji. Śni jej się Wybuch, potrafi też wyczuć zbliżające się zagrożenie, a nawet dostrzec niektóre wydarzenia z przyszłości. Zdemaskowana jako Omega zostałaby wygnana z wioski. Dlatego za wszelką cenę stara się ukryć fakt, iż jest wizjonerką i maksymalnie odwlec nieuniknione rozstanie z rodziną. Jej tajemnicę zna jedynie brat. Zbliżają się ich trzynaste urodziny, a jemu ta sytuacja ciąży coraz bardziej. Czy zdecyduje się wydać własną siostrę, by móc wreszcie zacząć wieść uprzywilejowane życie Alfy?

Australijska autorka wykreowała niezwykle intrygujący i przedziwny świat. Wybuch pozbawił go wszelkich maszyn, Elektrykę uczynił tabu, spustoszył nie tylko ziemie, ale i serca zamieszkujących go ludzi. Stał się nieprzyjazny i okrutny. To miejsce, gdzie rodzice nie protestują, gdy na czole ich dziecka wypalane jest piętno Omegi, a następnie wyrzuca się je z wioski czy miasta. Cierpiące z braku lub nadmiaru kończyn czy też innych deformacji, musi znosić wytykanie palcami, wyzwiska i obrzucanie kamieniami, by w końcu osiąść w jakiejś biednej osadzie i przymierać głodem. Wykluczenie słabszych jednostek ze społeczeństwa Alfom jednak nie wystarcza. Represje stosowane wobec Omeg wciąż się zaostrzają, a stałe podnoszenie dziesięciny i zmuszanie ich do przenoszenia się na coraz mniej żyzne gleby to dopiero początek. Wydaje się, że jedynym, co powstrzymuje Alfy przed ich całkowitym wyeliminowaniem, jest wyjątkowa więź łącząca bliźnięta. Gdy jedno z nich traci życie, w tej samej chwili drugie również umiera.

Z zapartym tchem śledziłam losy Cass, coraz głębiej wkraczając w otaczający ją świat. Chociaż nie potrafiłabym zaakceptować rządzących nim praw, opuszczenie go przyszło mi z trudem. Niezmiernie wciągnęła mnie ta niesamowita historia o niszczycielskiej sile uprzedzeń i strachu przed odmiennością. Autorka bardzo dobitnie ukazała w niej, że to nie wygląd zewnętrzny czy różnego rodzaju ułomności definiują człowieka i żadne ludzkie istnienie nie jest bez znaczenia. To nie tylko intrygująca akcja i interesująco wykreowana rzeczywistość, ale również bardzo mądra i poruszająca opowieść. Ten debiut zapamiętam na długo, a już teraz sięgam po drugą część - "Mapę kości". Polecam!

...

Wielki Wybuch nieodwracalnie zmienił ziemie. Od czterystu lat rodzą się tylko bliźnięta, zawszę chłopiec i dziewczynka i zawsze jedno z nich jest idealne, a drugie z defektem. Kiedy na świat przychodzi Cass i Zach, wszyscy są w szoku. Obiję piękni i zdrowi, jednak Zach wie, że jego siostra skrywa tajemnice. Przychodzi dzień, w którym na światło dzienne wychodzi fakt, że Cass miewa wizję i zostaję wypędzona z domu, bo Omegi nie mogą plamić życia Alf. Druzgocąca rozłąka, walka o wolność i straszliwa rzeczywistość. Czy w takim świecie jest miejsce zarówno dla Alf jak i Omeg?

?Ogniste oczyszczenie? to dystopia, która od pierwszych stron intryguje pomysłem i stylem autorki. Nie przepadam za rozległymi opisami, a Francesca Haig właśnie tak postanowiła wprowadzić czytelnika w tę historię. Prawie sto stron to opowieść Cass o swojej młodości, o tym jak dorastała i jej obawach. Dialogi pojawiają się rzadko, a mimo to byłam zafascynowana. Język jest tak plastyczny, że wyobrażenie sobie świata, w którym przyszło żyć bohaterom jest łatwe i bardzo realne stają się problemy, z jakimi przyszło się mierzyć Omegom. Późniejsze uwięzienie dziewczyny, było jeszcze lepsze, bo autorka wiernie oddała psychozę towarzyszącą wieloletniemu zamknięciu. Pani Haig uzyskała stopień naukowy literatury na Uniwersytecie w Melbourne, co tłumaczy jej doskonały styl pisania.

Po tym robiącym wrażenie wstępie, akcja nabiera tępa i pojawiają się krwawe i spektakularne starcia, a powieść zaczyna przypominać tradycyjną dystopie, w której bohaterowie obrali sobie za cel, uratowanie świata. Ważną kwestę stanowi związek łączący rodzeństwo. Nie mogą żyć razem, ale osobno też nie. Odczuwają silniejszy ból bliźniaka i umierają w chwili jego śmierci. Taka zależność stawia ograniczania, jednak bezwzględność Alf i ich sposób stłamszenia Omeg jest szokujący i wywołuję dziesiątki pytań. Ta część była wstępem i czuję, że kolejna będzie jeszcze lepsza, bo postacie, które sprawiają wrażeni złych do szpiku kości, mogą jeszcze zaskoczyć i na to właśnie liczę.

Cass narratorka i główna bohaterka, jest dojrzała i wierzy w ludzi. Chwilami może sprawiać wrażenie łatwowiernej, ale dla mnie była po prostu dobrym człowiekiem, który kocha rodzinę i brata. Wszystkie postacie są tajemnicze i dopiero z czasem wychodzą na jaw ich tajemnice. Całkowicie poddałam się temu klimatowi i uwielbiałam napięcie, które towarzyszyło poczynaniom bohaterów. Cass odgrywa tu pierwsze skrzypce, jednak miałam wrażenie, że jest to opowieść znacznie szerszego zasięgu, dotykająca kwestii moralnych i ludzkiego prawa do życia. Towarzysząc Cass w podróży, widziałam potworność świata i niedolę wszystkich Omeg.

?Ogniste oczyszczenie? Jest powieścią idealną dla młodzieży, dorosłych, fanów przygody i dystopii. Od pierwszych stron wciągam, zachwyca, szokuję, ale przede wszystkim stanowi świetny sposób na przeżycie niezapomnianej przygody. Polecam 5+/6